Donderdag 29 december, Op de Wagenwerkplaats was het nog steeds een drukte van belang.
De winterkoningin – in haar ijzige gewaad en met lichtjes uitgedoste schoenen – ontmoette en begroette kinderen en hun ouders, opa’s en/of oma’s.
De fluitende stoomtrein reed z’n rondjes gevuld met kinderen totdat hij even na drie uur noodgedwongen moest stoppen. Een ontsporing van een aantal wagonnetjes maakte dat een noodstop moest plaatsvinden.
De aangesnelde agenten kwamen informeren of er gewonden waren en/ of er onderzoek naar het “hoe” nodig was. Gelukkig was dat niet nodig, agenten blij en de kinderen ook want dat scheelde zowel de politie als de kinderen veel tijd die ze leuker konden besteden.
Gelukkig heeft deze stoommaatschappij meer manschappen paraat dan de NS zich kan permitteren waardoor de ontsporing binnen 10 minuten verholpen werd. Daarna reed de stomende trein rustig door, steeds weer opnieuw gevuld met wagons vol kinderen.
In het Oude Magazijn trad de all-round entertainer op, en hij leerde gaandeweg het goochelen, jongleren en een-wiel-fietsen, de jongeren wat verkeersregels en belangrijke lessen. Op melodie was onder andere het al-oude: “Kijk links, kijk rechts, kijk nog een keer” te horen in z’n show. De kinderen waren alert, actief betrokken en hadden plezier in dezelfde tijd.
Buiten werden ook deze dag weer de stokbroodjes gebakken boven een vuurtje, al was het voor sommigen ook een mogelijkheid om warm te blijven. Het zonnetje kwam niet door de laag hangende bewolking heen, daarmee bleef het winters-koud buiten het bereik van de vuurplaatsen.
Binnen in de verkeerstuin was ook voor warmte gezorgd, een paar vlammende kachels zorgden voor enige warmte in de grote ruimte.
Bovenin de Circusschool werden ringen geworpen over slurven en snuiten heen. Ook konden er weer kleine zachte ballen gegooid worden naar een soort van “doelkast”. Even weg van het drukke springkussen beneden, leken ouders en kinderen te waarderen.
De rij wachtende bij het springkussen werd er niet kleiner op. De vrijwilligers van de Wagenspeelplaats hadden hun handen vol om ervoor te zorgen dat alle kinderen aan de beurt konden komen op de luchtkussen hindernisbaan. De kinderen vermaakten zich prima, ook al moesten ze regelmatig wachten op hun beurt.
Ik wist niet veel van het winterkwartier, maar toch vond ik het leuk en gezellig.
Er waren alle soorten activiteiten en ook best veel maar ook vooral omdat dat dit de afsluiting was dat was dan niet leuk, maar de activiteiten waren wel leuk.Er waren 2 voorstellingen de 1e was de magie traffic show een leuke voorstelling over het verkeer, vol met goochelen, jongleren, eenwielfietsen, improvisatietheater, humor en een leuke reactie van het publiek dus kinderen en ouders, de man die de voorstelling gaf heet Joel en ook muziek tijdens de show.En de 2e show gaf Carmen die een meisje genaamd Trijntje na speelde.Salim
In het Oude Magazijn was ondertussen een andere show van start gegaan: Treintje compleet met een koplamp ter hoogte van haar middel. Wat doet een trein die rijdt? Fluiten en sissen! De kinderen deden het voor en mee. Tot slot ging trein naar buiten onder het zingen van “Op een klein stationnetje….” en als een soort van polonaise ging de hele kinderschare erachteraan: “Hakke-hakke-puf en weg zijn zij”!
De omroeper deelde mede dat de Winterkoningin een afsluitende tocht op een skelter zou gaan maken. En voor sfeerverhogende werking zou het leuk zijn als ook de kinderen op rijdend materieel mee zouden rijden in de tocht. Dat lieten veel kinderen zich geen twee keer zeggen. De winterkoningin had zich inmiddels op een skelter geïnstalleerd en kwam de verkeerstuin uit in enige paniek. Treintje was zoek, en daar wilde ze toch echt afscheid van nemen. Of de kinderen maar mee wilden gaan om te zoeken naar Treintje?
De hele optocht, lopend en rijdend met de winterkoningin voorop, ging op de wagenwerkplaats op zoek. Regelmatig werd er even halt gehouden om heel hard te roepen “Treintje”!!! Naar een tocht tussen het Holland Opera gebouw en de CliniClowns door, nog maar eens geroepen, kwam er dan toch antwoord van Treintje. Gelukkig, een dikke knuffel-omhelzing van Treintje en de Winterkoningin maakte het goed. Blijde gezichten.
De Omroeper vertelde dat het tijd was voor de winterkoningin om te vertrekken, maar niet voordat ze het nieuwe jaar in geluid zou hebben. “Gelukkig Nieuwjaar” werd dan ook luid en duidelijk gewenst.
En wat hoort er bij Nieuwjaar, vroeg de winterkoningin, het antwoord was verdeeld tussen oliebollen en vuurwerk. Maar ergens was er iemand geweest die de oliebollen opgegeten had, dus alleen het vuurwerk was nog over. Het vuurwerk maakte wel een knallend en flitsend eind aan het Winterkwartier 2016.
Geef een reactie