Vrijheid geef je door / 4 mei dodenherdenking Soesterkwartier

Soesterkwartier 4 mei 2017, rond 19.00 uur is de Emmaûskerk goed gevuld met belangstellende voor de dodenherdenking 2017. Het Nationale thema “geef vrijheid door” zal ook hier aan de orde zijn. Deze bijeenkomst werd vertegenwoordigd door de diverse kerken in- en rond het Soesterkwartier.

Geef Vrijheid door.

Het thema, zal tijdens deze herdenking een bindende factor zijn, waarbij een dialoog tussen jong en oud over “vrijheid” door Aad Kamsteeg werd begeleid.

5 jaar lang ( 1940-1945) waren we het kwijt. Sinds de bevrijding geven we het door van generatie op generatie. Dat is belangrijk. Zeker als je beseft dat niet alle landen deze vrijheid kennen. Samen zijn we verantwoordelijk om deze vrijheid in stand te houden, daarom gedenken wij vandaag de slachtoffers.

De diverse sprekers, zoals Paul van der Harst; Gerrie Huizenga; Dick Welfing; Aad Kamsteeg, hanteerden deze Nationale omschrijving:

Ze zeggen dat je aan de golfslag van een klein stukje zee, kunt herkennen welke zee het is, of oceaan. En in een café , verraadt iemand met een enkel gebaar gelukkig te zijn, of eenzaam, of van een groot verlangen. Vrijheid is net zoiets, te groot om te bevatten maar van dichtbij niet te missen. ( Danilo Nido )

Als gasten waren uitgenodigd, de heer en mevrouw van Vlaanderen en mevrouw van der Linden, die de oorlog hebben overleefd. En de contra zijde, “de jeugd”die de vrijheid doorgeeft. Maar welke vrijheid. “De Bank” diende in dit geval als de plek voor een interview tussen jong en oud. Is vrijheid voor de een hetzelfde als voor de ander. Een opmerkelijk verhaal ontstond toen de de Hr. van Vlaanderen zijn visie over vrijheid gaf. Een duidelijke boodschap. Er is nog steeds ( om ons heen) geen vrijheid, doelend op andere landen. Het gevaar dat behaalde vrijheid wordt afgenomen blijft groot. Ook mevr. van der Linden, die wat stoeide met de microfoon, meende dat de vrijheid van “toen”een andere is dan die nu als “lang houdbaar” wordt ervaren. De echtgenote van, van Vlaanderen meende tevens dat het verschil van vroeger en nu, niet vergelijkbaar is. Als kind vroeger, had zij eigenlijk “niets” geen speelgoed, geen eten, althans niet in de mate van wat heden ten dagen gangbaar wordt geacht. De kinderen van nu, zijn voorzien van alle mogelijke speltoestellen en krijgen genoeg voedsel. Vrijheid voor deze generatie is een ander gegeven dan die uit de oorlogsjaren.

Al sprekend tijdens deze “wijze”lessen, kruipen 3 kleine kinderen achterelkaar door de Kerk. Ze spelen een spel en zijn zich niet bewust van hetgeen zich verder op “de Bank”voordoet. Ook dat is vrijheid.

Gezien de tijd, werd dit boeiend gesprek even afgesloten, omdat de klok van 20.00 uur naderde en er nog een stille tocht naar de Joodse Begraafplaats zou plaats vinden. De kerkelijke bijeenkomst werd met liederen afgesloten.

Joodse Begraafplaats

Even voor achten, kwam een grootte stoet mensen vanaf de Soesterweg de begraafplaats op. Naar schatting meer dan 150 mensen al dan niet voorzien van een of meerdere bloemen.Ook veel kinderen deden mee aan de stille tocht en de herdenking aldaar.

Paul van de Harst, herhaalde nog kort de overweging “Geef vrijheid door” De stedelijke geluiden verstomden en maakten plaats voor de diverse kerkklokken. Na het spelen van de “last Post” viel de stilte van 2 minuten in. Devoot; nadenkend; zwijgend of andere wijze, een ieder nam respectvol deel aan deze stilte. Twee coupletten van ons volkslied werden gezongen. Ter afsluiting werd een gedicht voorgelezen. Een citaat:

Jij kunt altijd zelf nog kiezen. Of je je glimlach toont of je gezicht verhard. Een warm hart laat kloppen. Of de kilte je borst laat verstenen. Je deur opent doet of hem dicht slaat voor de neus van die ander. Of je deelt, of juist inhalig en wantrouwig naar je toehaalt. Of je een uitgestelde hand of een vuist laat zien. Of zelf je keuze durft te maken, of je laat leidden wat de mensen zeggen. Of je luistert naar verhalen, onvoorstelbare verhalen, of je je oren laat hangen naar de waan van de dag.

Jij kunt kiezen/ jij kunt / jij. Zij/ zij kunnen niet / zij kunnen niet kiezen/ niet echt kiezen, maar moeten vragen. Hopen op om zelf als ieder mens weer te kunnen leven, voor volwaardig leven.Om weer te kiezen om gewoon mens te zijn.