Zondagmorgen 10 september, de Vlindertuin badend in het zonlicht dus geen partytent! Wilskracht klarinettisten waren opgewarmd en ingespeeld. Op een ander plekje in de Vlindertuin was de groep “Voorheen met Matthijs” zich aan het voorbereiden.
De koffietafel was voorzien van koffie, thee, limonade, koekjes en andere lekkernijen. En werd bemenst door de “vaste” gastvrouw en -heer die het publiek verwelkomden en vriendelijk voorzagen van de benodigdheden.
Anne, de dirigente vertelde over de verrassende samenwerking die er dit concert zou zijn met de “theater”muzikanten van “Voorheen met Matthijs”. Leuk, maar ook wel een beetje spannend omdat niet helemaal duidelijk was voor de muzikanten van Wilskracht wanneer “VmM” in zou breken in het programma.
Onder het publiek ook verrassend veel jongeren. Serieus werd er geluisterd, al was dat voor sommigen toch wat teveel “zitwerk” en maakten zij er een soort van bewegen op muziek van.
Het Ensemble was al begonnen met het ten gehore brengen van St. Paul’s Suite, toen er ineens iemand aan kwam rennen. Het bleek de bekken-speler te zijn die te laat kwam omdat hij dacht dat het concert in de dierentuin zou zijn. Nu zijn vlinders weliswaar ook dieren, maar veel meer dieren dan vlinders (en andere insecten en kleine insecteneters als vogels) zijn er niet in de Vlindertuin. Maar goed Simon, de bekkenist was er dan toch en dat voor die ene keer dat hij de bekkens moest doen slaan, petje af!
Na deze korte onderbreking ging het gezelschap verder waar ze gebleven waren terwijl ook het publiek zich weer richtte op de muziek. Maar met zo’n theatergezelschap in het midden weet je bijna zeker dat het niet lang kan duren. Als er al kinderen waren die in slaap dreigde te vallen, dan kregen ze daar de kans niet voor.
Tijdens Ostinato volgde weer een onderbreking, dit keer omdat er toch wat mensen niet genoemd waren in het orkest die wel heel belangrijk waren. Nicole, de bespeelster van de triangel was er een van. Peter die in het “Weens Filharmonisch orkest” gespeeld had – naar eigen zeggen – was toch ook wel heel belangrijk omdat hij ook mensen als Annemiek een kans wilde geven om in goed gezelschap te spelen. Annemiek, geboren in Barneveld had daar niet zo’n fijne tijd gehad en voelt zich in het gezelschap van het orkest beter gewaardeerd. Inmiddels ook wonend in de wijk, al heeft dat volgens Peter een voor- en nadeel: ze is goed ingeburgerd maar Appt nu wel teveel.
Het concert ging toch weer verder na de hilarische onderbreking. Om vervolgens tijdens het “Intermezzo”, hoe toepasselijk een “echtelijke ruzie uit te gaan vechten”. Ad en Joy gingen vol overtuiging het een en ander dat dwars terecht gekomen was – ten overstaan van het publiek en de andere orkestleden – benoemen. Toen uiteindelijk Hans aangaf dat hij het niet fair vond dat ze tijdens het concert van alle orkestleden hun privé zaken uit wilden vechten, werden de tissues een noodzaak.
Na het onderbroken Intermezzo pakte de orkestleden gewoon de draad weer op en speelden verder terwijl ook het publiek gewoon verder genoot van de muziek.
Nicole de triangel-speelster dacht dat dirigeren toch wel heel makkelijk was en wilde het stokje van Anja overnemen. Helaas voor Nicole gingen de orkestleden daar niet mee akkoord en dus bleef Anne dirigeren. Zo kwam het muzikale deel in elk geval goed, op de verrassende onderbrekingen na. Na afloop volgde dan ook een groots applaus.
Bart nam nog even het woord om dank te zeggen aan Anne en haar een kleinigheidje te overhandigen. Daarna ook een woord van dank aan Joost die als initiatiefnemer van de Vlindertuin-concerten na 6 jaar het stokje overgeeft aan Bart. De redactie wenst Bart alvast heel veel succes met het organiseren van de volgende Vlindertuin-concerten, waar wij ook graag weer verslag van zullen doen omdat het nooit saai is.
Heel leuk verslag weer Nel!