Donderdag 31 Januari, De deuren van KAdE gingen om half acht open zodat mensen op konden warmen voor de avond echt van start zou gaan. Terecht was er vooraf aangedrongen op reservering voor mensen die deze avond bij wilden wonen. De verkiezing van de opvolgende Stadsdichter heeft duidelijk veel belangstelling.

De ‘stadsdichters gelegenheidsband’ in samenwerking met Take Five. De band bestaat uit Arjen van der Linden (drummer en ex-stadsdichter), Jeroen de Valk (dichter, schrijver en bassist), Peter Smit (gitaar),  Nynke Geertsma (zang en ex-stadsdichter), Eva Vleeskruyer (zang en bijna ex-stadsdichter) en Cees van Weerd (zang en ex-stadsdichter), zorgden voor de sfeerverhogende noten.

Karin Horst, de vrouw die een en ander in elkaar over liet lopen deze avond, opende deze verkiezingsavond met een stukje geschiedenis over Johan van Oldenbarnevelt. Karin werd deze avond in haar “menszijn” bevestigd! Even kwam zij niet op de juiste term om de 400 jaar geleden onthoofding van Johan van Oldenbarnevelt te benoemen, en noemde ze het “vieren van”….  “Gedenken” was in deze beter passend geweest. Echter omdat er geen “getuigen/ slachtoffers/ 1ste lijns familieleden” in de zaal zaten, leverde het onbedoeld een enigzins hilarisch moment op.

Deze verspreking maakte wel dat de aandacht van het publiek scherp was. Karin vertelde hoe het programma er uit zou zien, en stelde de verschillende mensen van jury, band en gemeente voor. Eva, de scheidende stadsdichter, stelde de aanwezige junior stadsdichter voor aan het publiek.

De vijf aanwezige genomineerde stadsdichters waren gekozen uit een groep van dertien dichters. En waren zover gekomen dankzij een 1ste inzending van één vrij gedicht en één opdracht gedicht met het thema “Johan van Oldenbarnevelt”. Eerst was er nog een intermezzo met muziek voordat de dichters hun werken voor mochten dragen.

De gedichten waren hier en daar indrukwekkend te noemen. Meest indrukwekkende waren die van Ali Serik – “Gevonden worden is fijn”, en Jacques de Waart – met een sonnet over Johan van Oldenbarnevelt met elke regel beginnent met een letter van z’n naam, niet zichtbaar voor het publiek maar voor de oplettende luisteraar wel hoorbaar. Jacques droeg de gedichten voor, niet lezend van een blad.

Na deze eerste ronde was er een creatief muziek intermezzo waarin een eerdere stadsdichter – Nynke Geertsma – het gedicht “Vondelpark” van Annie M.G. Schmidt zong op de melodie van “All of me”. Waarmee ook dit intermezzo met medewerking van de band, tot geniet-moment verheven werdt.

De volgende ronde waren gedichten met het thema “Koningsdag in Amersfoort”. Deze ronde ging gepaard met een kort interview met de genomineerden. Wie ben je, hoe oud, en wat zijn je plannen als je stadsdichter wordt.

Jolanda Oudijk, 42 jaar. Dicht sinds haar 15e jaar. Heeft in 2017 haar eerste gedichtenbundel uitgebracht. Zij wil Amersfoort positief belichten, en verder meedoen aan schrijfprojecten. Haar inzending “Koningsdag” ziet ze als een sprookje.

Jacques de Waart, “42 jaar” (waarop de hele zaal in de lach schiet), Heeft een warm hart voor het stadsdichterschap. Vier plannen: 1.Hij wil gedichten maken en voordragen bij uitvaarten van mensen die anders alleen een ambtenaar en uitvaartbegeleider aan hun graf hebben staan. 2. Poëtische restauranttocht. 3. Bijzondere mensen in zeldzaam wordende ambachten voor het voetlicht brengen 4. Kinderen poëzie helpen ontdekken.

Gerard Dummer, “42 jaar” (zaal in de lach, al zou het kunnen), Woont voor de 2e keer in Amersfoort. Aan het dichten sinds de middelbare school. Plannen: Op vreemde plekken gedichten maken die technisch uitdagend zijn. Voorbeeld van vreemde plek: de plek waar men z’n fiets op kan halen nadat hij als “fout-geparkeerde” verwijdert is van het station.

Twan Vet, “42 jaar” -20 jaar, houdt van vrije vorm gedichten en liedjes schrijven. Gedichten over mensen in Amersfoort. Plannen: Ambassadeur van de Stad, “P.R. gedichten” voor Amersfoort, en toegankelijke gedichten omdat gedichten voor iedereen te begrijpen moeten zijn.

Ali Serik, “42 jaar” zegt hij net als de rest eerst. Om vervolgens te zeggen: 55 jaar, 32 jaar wonend in Amersfoort. Begonnen met Turkse “troubadour” gedichten te schrijven. Heeft inmiddels 3 bundels in het Turks en omdat zijn kinderen dat niet konden lezen, inmiddels ook 3 bundels in het Nederlands uitgebracht.

Hij merkt op dat de Nederlandse taal zachter is geworden in de betekenis, en in verhouding tot de Turkse taal. Hij schrijft onder andere, over maatschijppelijke onderwerpen, en Kunstobjecten. Plannen die hij heeft: Een tijdloze gedichtenbundel samen met Amersfoorters en daarbij zeker ook die in een seniorenwooncomplex wonen niet te vergeten. Taal is kostbaar, zeker ook voor nieuwkomers.

De gedichten die ze elk na hun interview voordragen, zijn ook weer boeiend, verrassend en heel divers te noemen. Zo heeft Twan, als jongste deelnemer met de “minste levenservaring” (=geciteerd) gekozen voor een gedicht over de “Koning van de (Konings) nacht”.

Na ook deze ronde is het tijd voor de pauze en het inleveren van de stembriefjes. En zo heeft iedereen pauze, behalve de stemtellers. Want er moest goed gekeken worden omdat hier en daar stem briefjes ongeldig waren, als bijvoorbeeld niet alle deelnemers een cijfer achter hun naam hadden staan op het briefje.

Nog een stukje muziek, waarbij Eva Vleeskruyer als bijna ex-Stadsdichter, zong. En het mag gezegd worden, de muziek van deze avond was van hoog en Jazzy niveau en zeker “de moeite” waard.

Zo kreeg iedereen de tijd kreeg om zijn of haar plaats weer in te nemen. De spanning steeg hier en daar. Terwijl de kandidaten er ontspannen bij leken te zitten, veranderen konden ze immers niets meer, ze hadden hun best gedaan.

Wichard Maassen melde dat de jury toch nog even een momentje nodig had.

Deze wachttijd werd opgelost door Karin Horst die in gesprek ging met wethouder Fatma Koşer Kaya

Een ander in afwachting van het moment waarop de Wethouder de felicitaties en de prijs kon uitreiken aan de winnaar. En het moment kwam…De jury melde dat de uitslag van de Verkiezing Stadsdichter 2019-2020, bekend was.

De winnaar: Jacques de Waart! Een groot applaus en gejuig in de zaal, en een lach “van oor tot oor” op het gezicht van de winnaar.

Na de felicitaties, kreeg Jacques nog een en ander aan metaal opgespeld, dat in zijn beleving (niet onterecht) bijna de vorm had van een “ambtsketen”.

Nadat alle deelnemers bloemen overhandigt hadden gekregen, kwam de avond tot een einde. De sfeer was geweldig, de dichterlijke bijdragen enorm, en in meerdere opzichten een avond om niet snel te vergeten.

Er kan er maar één de winnaar zijn, maar u, als lezer, weet nu dat er ook hele goede alternatieven in de stad te vinden zijn mocht u de winnaar niet kunnen “boeken”.

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk