Zondag 25 Augustus, De zon scheen volop en de temperatuur was tropisch te noemen zonder een zuchtje wind. Het leek even heel stil te blijven, de verhouding vrijwilligers en kinderen bleef best lang in het “voordeel” van de vrijwilligers.

Intekenen kon men als men ook mee wilde doen aan een optreden later op de middag, maar meedoen daaraan was geen verplichting.

De activiteiten die gedaan konden worden;

de spanningsspiraal, skelterrace, puzzelen, knikkers vissen, spijkerbroek hangen, en zeepbaankegelen.

Daarnaast was er ook een springkussen en kon men gebruik maken van de andere speeltoestellen in de speeltuin.

En voor de lekkere trek en/ of de dorst was er de keuze uit een roze of een blauwe suikerspin, en limonade. De suikerspinkleur mocht overigens ongeacht of men jongen of meisje was gekozen worden, ofwel: toch echt genderneutraal.

Bij de spanningsspiraal werd geteld hoe vaak de buzzer afging, omdat het anders wel heel lang kon duren eer iemand de hele “draad” gevolgd had.

In veel gevallen ging de buzzer wel heel vaak, maar ja als de kinderen bedenken dat menige volwassene de buzzer ook heel vaak laat gaan, dan deden ze het best heel goed.

Puzzel maken in een beperkte tijd, dat ging bij velen goed maar leverde bij een enkeling toch de bekende stress-tijd op.

De moeilijkheidsgraad van de te maken puzzel werd bekeken aan de hand van de leeftijdscategorie, zodat het wel eerlijk verliep.

De dame op de foto had er duidelijk geen probleem met tijdsdruk, en keek zelfs af en toe om zich heen wat er allemaal gebeurde.

Spijkerbroekhangen bleek voor sommigen toch lastiger dan gedacht. Al lag dat misschien soms wel meer aan de techniek dan aan de spierkracht die er voor nodig is.

Knikkers vissen liet zien hoe behendig sommigen met hun tenen zijn.

Een van de toppers pakte binnen de gestelde tijd 20 knikkers uit het bassin en deed die ook nog eens met haar voeten in een bekertje. Een heel knap staaltje, dat altijd nog eens “handig” kan zijn wanneer een hand in het gips kom te zitten ofzo.

Het zeepbaankegelen was speciaal voor de “laat ze maar schuiven” kinderen een leuke uitdaging. De een op de buik, een ander op de rug om zoveel mogelijk watergevulde “kegels” omver te krijgen.

Dikke pret, al kwam er een enkele keer wat zeep in de ogen terecht. Even spoelen met water uit een van de kegels was dan de remedie.

Punten werden keurig bijgehouden door de vrijwilligers op de briefjes, die al naar gelang de leeftijd een andere kleur hadden.

Langzaam maar gestaag kwamen er meer kinderen om mee te doen. Het gevolg was een volle zaal bij de verschillende optredens die om 16.00 uur begonnen.

Maar eerst werd er een verhaal verteld over Houtnerfje en de soortgenoten.

Aandachtig luisterde het publiek naar het verhaal over sterren en gouden stippen krijgende soortgenoten van Houtnerfje. Soortgenoten kregen een gouden stip of een ster als ze ergens heel goed in waren. En zo hadden alle soortgenoten al één of meerdere stippen of sterren gekregen.

Houtnerfje werd al bijna onzeker omdat het geen ster of gouden stip kreeg.

Houtnerfje was in veel dingen goed, maar in niets uitmuntend. Toen hij Houtbewerker sprak, gaf die aan dat Houtnerfje dat niet nodig had omdat het niet geloofde in sterren en gouden stippen maar in de Houtbewerker. Houtnerfje is goed zoals het is en hoeft geen ster of gouden stip om dat te onderstrepen.

De boodschap/ de moraal van het verhaal: iedereen is goed zoals hij/zij is!

En dat die boodschap overgekomen was bij het publiek, werd duidelijk doordat dit als antwoord gegeven werd op de vraag waarom Houtnerfje geen ster of stip nodig had?

Een quiz om te bepalen wie er beter geluisterd hadden, de jongens of de meisjes….eindigde in winst voor de meisjes. Ze waren in elk geval net even sneller met het omhoog steken van de kaart en het geven van een antwoord.

De winst was het verschil tussen chocola en spekjes, waarbij de meisjes chocola kregen en de jongens een spekkie.

Hierna was het tijd voor de optredens van de verschillende “artiesten van de middag”, waarbij het spits afgebeten werd door de “Power Girls” met zang en dans.

Het zingen, hielden de twee dames in het midden toch halverwege voor gezien. De aandacht was voor de dansende meiden. En er werd grandioos gedanst.

Het “Schetenlied” werd aangekondigt. Je zag de volwassene al om zich heen kijken op zoek naar een gasmasker, maar die bleken gelukkig niet nodig.

Het meisje zong, terwijl de jongen scheetgeluiden maakte met z’n mond.

Indruk maakte het, en enigzins hilarisch was het zeker ook te noemen. Leuk bedacht en fraai uitgevoerd.

De “Gruwelijk eng” song kreeg een valse start doordat de verkeerde song eerst gestart werd. Toen de juiste muziek gestart was werd er wel keigoed meegezongen door de beide dames met, zo nu en dan nog wat danspasjes tussendoor.

Tot slot kwamen twee elfjes – in dagelijks leven broer en zus – een toneelstukje opvoeren.

Ook hier hillarisch op verschillende momenten. En als jongen in een elfenrokje durven optreden, hij had duidelijk geen “podium-angst”. Leuk, hilarisch, en van lef getuigend!

Na al deze optredens was het toch echt tijd voor de prijsuitreikingen in de verschillende leeftijdsgroepen.

Ook nu waren er in elke groep drie winnaars, brons, zilver en goud. Een paar van de winnaars waren er niet meer bij, maar de medailles zouden door familieleden overhandigt gaan worden. Nog even een groepsfoto van de aanwezige winnaars, waarna iedereen naar huis ging.

Buiten werden de bij het – inmiddels opgeruimde – springkussen achtergelaten schoenen weer aangetrokken, zodat een en ander weer keurig achterbleef alsof er in het geheel niets gebeurt was. De kinderen wisten wel beter.

En ook de vrijwilligers wisten heel goed dat ze meegedaan hadden, want zweten was het, net alsof het “echt” werk was.

Weer een geslaagde sport-, en spelmiddag met dank aan B.A.S. en alle vrijwilligers die dit mogelijk maakten.

Nog één zondag te gaan, dan is het weer gedaan met de vakantie-speelpret.

Zondag 1 september, zelfde tijd en zelfde plaats, ofwel om 13.30 uur in speeltuin Soesterkwartier

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk