Soesterkwartier 30 november 2018. 18.00 uur, de duisternis valt en wat buitenlampen schieten aan bij de grote speeltuin. Medewerkers arriveren. Binnen is de zaal weer eens omgebouwd voor een activiteit. Ton Schimmel test de muziekinstallatie en verlichting. Koffie loopt en op een paar tafels liggen stapels cadeaus . De laatste dingen worden doorgenomen laat de “show”maar beginnen. Maar waar gaat het dan om. Wel Sinterklaas heeft laten weten, een bezoek te brengen aan de speeltuin en om te zien of alles in orde was, stuurde hij alvast Pepernoot Pieten.
18.30, de deuren van de Speeltuin Soesterkwartier worden geopend en gelijk stromen een aantal verklede
sinterklaasjes en pieten de grote zaal binnen. Ouders, Opa’s en Oma’s nemen plaats. Een groot gedeelte van de zaal is “dansvloer” voor de kinderen.
En verrassend, er is een nieuwe opperstalmeester die de kinderen op enthousiaste wijze bezig hield. Rinaldo waar was je al die tijd. Alsof het dagelijkse kost was, spoorde hij de kinderen aan tot het zingen van “liederen ” die er uiteindelijk tot moesten leiden, dat zich bij de ingang een mannelijk persoon zou melden, gekleed in een witte tabberd, met rode mantel, een rode mijter op het hoofd en voorzien van een baard van een paar honderd jaar oud, terwijl deze zich ondersteund met een soort staf.
En het hielp. Voordat Sinterklaas zijn opwachting maakte kwamen er meer en meer “zwarte” pieten binnen. Het werd een gezellige zooi binnen. De (gelukkig) wat modernere versie’s van ” kapoentje of stoomboot” met een beat, gaven de kids een hoop energie. Er wordt getelefoneerd met Spanje en weer geschakeld met het Soesterkwartier of de Sint al in de buurt was. En ja hoor even na 19.05 kwam de persoonlijke auto ( een rode) het terrein op.
De spanning stijgt duidelijk, de kinderen voelen aan dat het elk moment dan toch weer gaat gebeuren. Rinaldo gooit er samen met Dj. Ton nog een keiharde “KOM MAAR BINNEN’ en dat werkte.
Statig en voortschrijdend door een haag van kinderen ( en ouders) . Daar is hij weer. Handen schuddend en blijken van herkenning over en weer. De sint weet veel, maar het publiek dus ook.
Wel “lets the party begin” en Rinaldo maakte zijn rol als gastheer waar. Heette de sint en gevolg natuurlijk hartelijk welkom. Stoelen werden aangeschoven en de kinderen kwamen in een halve cirkel voor de sint op de grond zitten. Als snel kwam de eerste “durfal”op schoot van de goedheiligman zitten. Dat had uiteraard weer een toestroom van wachtende “ik ook op schoot”kinderen tot gevolg. Het programma werd derhalve ( als dat er was) spontaan aangepast. Tja waarom ook niet, het is en blijft een kinderfeest.
Dan moet er natuurlijk duidelijk worden dat er “danspieten”zijn, nou dat kwam goed uit, daar zich ook een aantal”power hoppers” hadden gemengd in de festiviteit. En de sint is dan ook niet te beroerd ook een paas danspassen te wagen.
Even dan een serieus moment als de sint gaat zitten en die < een> zwartepiet met dat grote rode boek er bij komt staan. Altijd gevaarlijk denken een paar kids en de cirkel wordt wat ruimer. Maar deze sinterklaas heeft een vrolijke avond en gooit alle voorgeschreven richtlijnen overboord. Niets boek, niets stout en zoet of roede. Gewoon feesten.
Met de vraag of de zending cadeaus nog is aangekomen, wordt dit het startsein voor het in ontvangst nemen van een cadeau. Meisjes en jongens en dan in leeftijdscategorie, allemaal werden zij door de opperstalmeester voorzien van hun pakje. Het gezamenlijk uitpakken, -ach al de voorschriften-. Het werd een drukke en gezellige boel zo rond de pakjes tafels.
De sint probeerde nog wel enige structuur te aan te brengen, maar ja zijn eigen spontane gedrag ziende, had ook dat weinig invloed. Uiteindelijk de roep om allemaal naar voren te komen en weer een cirkel te vormen, was een goede optie. Speelgoed werd trots rond gedragen . Blije kinderen, lachend gezichtjes. Daar doe je het voor, 
zal de sint (organisatie) tot zich nemen. En dat was het ook.
Getracht werd wat foto’s te nemen van de bekende ” op schoot bij de sint” te nemen. Een groepsfoto, een afsluitend lied. Rinaldo met zijn afscheidsspeech, een zwaaiende Sint. Wat een feest, maar ook aan deze versie kwam een einde.
Uitgezwaaid door alle aanwezigen, werd nog even kort de “keuken”bezocht om het ontvallen vocht weer op peil te krijgen.
Met dank aan Speeltuin Soesterkwartier, Anita en haar staf van medewerkers/ Ton Schimmel ,muziek en lights en de opperstalmeester Rinaldo Hagenbeuk. De Goedheiligman en zijn “zwart”gekleurde pieten.
Karel van Rooy
Geef een reactie