Zaterdag 19 januari, Bij de Kabouterhut was de parkeerplaats goed gevuld met auto’s en een grote tourbus. Een en ander kon best wel te maken hebben met het seniorenbal ter plaatse. Binnen was de zaal gevuld met tafels, stoelen en heel veel mensen. Voor het “bal” was nauwelijks ruimte, zelfs een polonaise moest bijna met sprongen uitgevoerd worden, maar de sfeer zat erin!

Uw verslaggever was direct getuige van de “plassende mannen” act,  Het geluid van een niet-meer-te-stoppen-straal was 2 minuten lang te horen, met tussendoor een “overkomende helicopter” en een “langsrijdende brommer” al was dat waarschijnlijk een bromster gezien de gezichten van de beide mannen op het podium. En wat naar verluid, gewoon schijnt te zijn in het herentoilet “vergelijkend waren onderzoek, wie heeft de grootste”. Alles in scene gezet, al speelden ze het geweldig en deed de blik van de eveneens op het podium staande dame anders vermoeden. Aan het eind kwam natuurlijk de na dergelijk “gewater” de veelzeggende uitspraak: “Zo dat lucht op!” waarna een lachsalvo in de zaal losbarstte.

Aansluitend kwam het optreden van Frans van de Velde die begon met een Amerikaans nummer uit de “oude doos”, meezingen in de zaal gebeurde niet. Vervolgens ging hij over naar de bekendere Nederlandstalige liedjes en ging het al snel “Van voor, naar achter. Van links naar rechts” en zong en ging de hele zaal mee in de bewegingen. Ook “Daar in dat kleine café aan de haven” werd luidkeels meegezongen. En zo werd de – heel eventjes ingezakte – stemming terug gebracht naar het niveau “Seniorenbal”. Erg leuk dat Ome Henk ook weer van de partij was en zijn bijdrage zong.

Nog een spontaan duet deed de sfeer nog verder verhogen, en het mag gezegd: de krasse senior, zong goed!

Het was tijd voor haringen met uitjes, vers van de visboer! Menigeen liet het zich goed smaken, terwijl hier en daar wat mensen even een minder vrolijk gezicht trokken vanwege de lucht die zij dan weer niet konden luchten.

Daarna was er voor Brian de gelegenheid om met een medley de stemming erin te houden. Ook hem ging dat goed af. Er werd luidkeels meegezongen met het lied “Beter dik in de kist, dan een feestje gemist”. Ook werd door de hofhouding de polonaise ingezet.

Zo knap om zonder vallen of struikelen door de krappe paden de polonaise te doen, petje of misschien voor de gelegenheid “steek” af!

En de sfeer werd steeds beter toen Bert Stomphorst mocht gaan zingen. Geweldig was het om te zien hoe de -toekomstige – senioren meededen.

De kleine harlekijn die zo nu en dan probeerde te klappen, maar de meeste tijd mee wuifde met z’n vingertje in de lucht.

In de zaal werd volop genoten en mee gedaan. Er waren al best veel junioren van nu/ senioren van de verre toekomst, onder het publiek. Onder de junioren waren er die het heel erg naar hun zin hadden en ijverig mee klapten, zwaaiden en of zongen. Een en ander leek reuze aanstekelijk te werken op de jeugd. En zo werd het toch bijna een soort van familie-bal.

Een van de dames in het publiek had een advocaatje besteld, de “bezorger” dacht dat het misschien nodig was om te helpen en begon haar het advocaatje te voeren….. Hilariteit alom en slagroom op plaatsen waar het niet hoort.

In de buurt van de bar werd keihard meegezongen en gedeind. Een en al vrolijkheid terwijl de kelen in de tussentijd goed “gesmeerd” bleven. Het gele “goud” vloeide rijkelijk. De tappers kregen absoluut geen last van verveling.

Het optreden van in Lederhösen gestoken Hans Kapteijn, Erik en in rokje gestoken Martine, gaf een Oostenrijks tintje, wat de pret alleen maar verhoogde.

De middag is ongetwijfeld in hele goede sfeer voortgezet en later ook geëindigd. Een heel gemoedelijke en gezellige middag voor iedereen, waarvoor dank aan de Carnavalleien en Grootstad!

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk