Amersfoort 19 januari 2019, de residentie van de Carnavalleien kreeg het vandaag zwaar te verduren. Allereerst deze middag het Seniorenbal, wat om medisch/technische redenen, niet in de “gewelven”van de residentiële -Kabouterhut werd gehouden maar in het restaurant begane  “bosgrond”.

Op zich al en geweldig feest, waar de Carnavalleien kosten nog moeite besparen om de Senioren, zelf die slecht ter been zijn, naar de residentie te halen. Busladingen vol werden deze middag aangevoerd. Een verslag hiervan vindt U op deze wijkwebsite.

 

Aansluitend aan het Seniorenbal komt dan het Boerenburenbal. Na een kleine “diner”pauze werden de gewelven ingericht voor “boeren,burgers en buitenlui” om een feestje te maken. Het testen van de sterkte van het gewelf en kasteelmuren werd vakkundig door de muzikale omlijsting van de avond gedaan. De bas “beat”  had geen instorting’s gevaar veroorzaakt. Na het inregelen van de knopjes werd het toch tijd om de eerste gasten al te verwelkomen.

 

Normaliter is de uitspraak “het was een tijd van komen en gaan”, maar dat ging hier niet op. Het komen van gasten was een redelijke instroom van “carnavalisten”.  Fraai uitgedoste feestvierders begaven zich al snel op het “dans”gedeelte, aangewakkerd door de Nederlandstalig muziek.

Na 21.00 uur volgen er officiële woorden, de opening van de avond en het welkom heten van zusterverenigingen. Een verrassing als , net als op de nieuwjaarsreceptie er een kaasplankje wordt aangedragen. Zeg maar de carnavalsversie van de kaasmarkt uit Alkmaar. Men neme 3 meter plank, bekleden die en lijmen er allerlei kleine kaassoorten op. Met aan beide uiteinde een draagriempje om over het hoofd te doen. De grap is dan natuurlijk om met deze “kaasplank”11 minuten een polonaise te houden. En zo geschiedde. Het prinselijk gevolg van Tunus 44 ging voortvaren van start en na een 7 tal minuten verdwenen er steeds meer kaasjes van de plank. Na 11 minuten liep het gezelschap dan ook rond met een lege plank. Hilariteit al om.

Dat de Stadsprins zijn opwachting maakt is standaard hoorbaar door het lijflied van Amersfoort en Sint Joris . En ook dit jaar waren de enthousiaste muzikanten van Neuzenvreugde ingevlogen. Een “dweilorkest” van formaat.

Met dit alles bij elkaar zijn de ingrediënten voor een feestelijke carnavalsavond ingevuld en barst het feest dan ook los.  Over en weer worden aan collega verenigingen de benodigde eretekens uitgewisseld.

Een opmerkelijk hoogtepunt dient zich aan, als Tunus 44 een oproep doet tot enige stilte in verband met een heugelijk feit. Hiertoe worden Jan Paul van der Steen en echtgenote Marian naar voren gehaald. Een meterslange opsomming van hetgeen dit echtpaar voor de Carnavalleien doet/deed en heeft gedaan volgt. En na deze uitgebreide bloemlezing is er de huldiging. Beide worden voorzien van het ere metaal, “de gouden koe” van de carnavalsvereniging.  Voorwaar een bijzondere aangelegenheid.

Dat hierop een toost volgt, of een paar. Het werd een dolle boel. En zoals gebruikelijk, beweegt de sliert carnavalisten zich door de kelders van de residentie. Een lang lint van polonaise dansende mensen blijft zich voortbewegen.

Een compliment voor de Hofhouding van de residentie. Frank IJzelendoorn en zijn team die alle carnavalisten voor de nodige nattigheid voorzien. Het met dienbladen laveren door deze dansende menigte vereist toch de nodige behendigheid.

De klok is al ver over 01.00 uur heen als de laatste gasten huiswaarts gaan. Nog een beetje opruimen en dan ook naar bed. 16 februari  wordt er een fantastisch feest gehouden vanwege het 44 jarig jubileum van de Carnavalleien in de Kabouterhut.

Verslag Karel van Rooy

Foto reportage, klik hier.