Zondag 16 September, Een memorabele dag, allerlei geloofsgenootschappen organiseerden samen deze Proef. En er viel van alles te proeven. Salades, broodjes, pesto’s, kazen, allerlei taarten, pannenkoeken, en/of fruit kon men proeven. Sommige van de lekkernijen waren door wijkbewoners “home-made”, terwijl andere producten uit de verschillende winkels kwamen.

Tijdens al dat proeven maakten mensen kennis met elkaar want door o.a. de langgerektheid van de wijk kennen mensen vanuit de kop en staart van de wijk elkaar vaak niet. Vandaag was er de mogelijkheid om dan ook “te proeven” hoe het zou zijn wanneer het plein rond de Emmaüskerk “het hart” van de wijk zou worden. Een Wijkplein waar mensen uit de wijk elkaar kunnen ontmoeten.

Het verbindende voorbeeld is nu gegeven door de diverse gelovigen, normaal ieder met z’n eigen “kerk” met bijbehorende variaties in manieren van geloofsbeleving. Ze willen naar buiten, niet zoals al te bekende “deur aan deur” gelovigen maar meer doen voor en met de mensen. Minder kerk-er, meer gelovige in de praktijk. Soort van “Back to Basic” en het resulteerde in een geslaagd feest.

Met prachtige Dahlia’s – geschonken door de mensen van de Dahliatuin – op de tafels en hangende vlaggenslingers, de stoeptekeningen van de kinderen, het kleurrijke eten en de aanwezigen was het een kleurig feest.

Men kon sjoelen, vredesduifjes kleien, een speurtocht door de kerk doen, live muziek luisteren in de kerk, maar ook gewoon aan tafel zitten en met elkaar in gesprek gaan.

Voor de kinderen was er om 13.00 u ook nog een theater voorstelling. Tante Annie sprak de aanwezigen toe en kondigde Jan Michel – bij velen al bekend van de B.A.S. vakantiezondagen – aan. Het thema van de voorstelling: “geheim agent”! Het zal u duidelijk zijn daar kan weinig over gezegd worden want: geheim!

Dacht Jan Michel dat hij eindelijk weer eens met pop Paula naar het Soesterkwartier gekomen was, maar Bongo, de gorilla had haar plaats ingepikt en was in de koffer van Paula stiekem meegereisd. Waar Paula zich eerder – daarom mocht ze ook lange tijd niet mee – aan schuldig gemaakt had, werd nu door Bongo gedaan. Bongo wilde zoenen, maar grof taalgebruik moest eerst gecorrigeerd worden. Even leek het erop dat Bongo zich gedroeg, maar nee, het leek een herhaling van het Paula verhaal. In dit geval hingen de kinderen dan ook angstvallig aan hun moeder om te voorkomen dat ze aangerand werd door Bongo.

Na de hele voorstelling vormde zich al snel een rij kinderen bij de bekende IJskraam want na een theater voorstelling is voor kinderen een ijsje natuurlijk het lekkerst.

Terwijl op het plein aan de andere kant van de kerk de laatste hand gelegd werd aan de Vredesduifjes door een “twijgje” in de bekjes te stoppen.

Sfeerimpressie en foto’s: Nel Groenendijk