KAMV viert 130-jarig jubileum met een kinderconcert,doet u mee?

Het repertoire bestaat voor deze gelegenheid uit liedjes van Jeroen Schipper. Hij is bekend van de op basisscholen vaak gehanteerde lesmethode 123zing. Een van die liedjes heet Muziek is van iedereen, en dat is ook het motto van het concert in Fluor.

Voor de KAMV speelt ook mee dat het wel nieuwe leden kan gebruiken. De vereniging hoopt dat er kinderen in Fluor zijn die ook een muziekinstrument willen leren bespelen. Lerk: ,,De aanwas van nieuwe leden verloopt moeizaam. De mensen hebben al veel te doen in hun vrije tijd. Geregeld verdwijnen leerlingen omdat ze in een andere stad gaan studeren of andere hobby’s krijgen. Bij de eerste repetities na de zomervakantie heb ik altijd weer met een andere bezetting te maken. Het is mijn uitdaging om daar toch weer één geheel van te smeden.”

Lerk en Schipper leerden elkaar kennen toen ze, los van elkaar, presentaties gaven op een trainingsdag voor leerkrachten. Lerk sprak over muziekles voor jonge kinderen. Ze liet liedjes van Schipper horen, als geschikt repertoire bij uitstek: ,,Na één keer luisteren zing je ze mee!” Pas later die dag kwam ze tot de ontdekking dat Schipper zelf ook van de partij was.

Op een van de zaterdagen in het KAMV-gebouw schuift Schipper persoonlijk aan na de lunch. Het ‘Studieorkest’, aangevuld met wat oudere, losse krachten, heeft die ochtend al de arrangementen van Lerk doorgenomen. De gevierde liedjesschrijver zegt dat hij het een hele eer vind om met zo’n groot orkest te mogen optrede
Gezamenlijk nemen ze een griezelig lied door: een over skeletten met trompetten en geesten die feesten. De dirigente legt uit dat de jongste muzikanten best wat ‘vieze’ geluiden mogen maken. ,,Speel maar bwèp en bwàp! Doe maar wat je op les nóóit mag!” Dat valt in goede aarde.

Na een eerste doorloop begint het grimmige treurmarsje zowaar ergens op te lijken. Vooral wanneer een oudere tenorsaxofonist zo attent is de partij van de ontbrekende trombonist voor zijn rekening te nemen.

De Koninklijke Amersfoortse Muziekvereniging heeft een rijke geschiedenis. De vereniging werd opgericht na het verdwijnen van een geliefde fanfare: het orkest van het Regiment Rijdende Artillerie. Toen het regiment werd overgeplaatst naar Leiden, besloten burgers van het garnizoensstadje zélf voor vervanging te zorgen. Dat werd de Amersfoortsche Muziekvereeniging. In 1889 klonken de eerste noten. Het regiment keerde na enige tijd terug naar de Keistad, maar de vereniging had de smaak te pakken en bleef bestaan. Geregeld stond een van de militairen als kapelmeester voor het burgerorkest. In 1950 werd de vereniging gerechtigd het predicaat ‘koninklijk’ te dragen, naar verluidt op aandringen van koningin Wilhelmina.

Met de groei van Amersfoort werd ook de muziekvereniging groter en groter. Onder de paraplu van de KAMV fungeren nu een Studieorkest – voor wie al enkele jaren les heeft – en een Harmonieorkest voor gevorderden. Voor kinderen is er de slagwerkgroep PreBeatz; van daaruit kunnen zij doorgroeien naar de Slagwerkgroep. Verder is er nog een Sambagroep en natuurlijk een fanfare: Showband Oranje. Een vlotte rekensom leert dat zeker duizenden, zo niet tienduizend Amersfoorters in de loop der jaren lid zijn geweest van de KAMV.