Soesterkwartier 10 februari 2019. Gluren bij de Buren heeft in het Soesterkwartier duidelijk aan populariteit gewonnen. Met maar liefst 12 deel nemende adressen werd dit festijn deze dag uitgezet. De dirvisiteit in aangeboden “kleinkunst” of zoals U wilt muzikale,dan wel toneel, was zeer uiteen lopend.

De redactie heeft een keuze moeten maken uit het aanbod. Een tegenvaller was het op het laatste moment ( 11.00 uur vandaag) afzeggen van de zangeres die in het Wijkmuseum zou optreden. De belangstellende voor deze artieste, konden niet anders dan het aangeplakte vel papier lezen dat het niet doorging.

 

Muziekvereniging CODA, had wel op een heel bijzondere wijze deze dag voorbereid. Al maanden waren de mensen van Coda bezig om oude uniformen te verzamelen. De jaren 30/40/50 waren het doel. Het verleden werd weer herleeft met de originele uitmonstering van de uit de tijd zijnde, Gemeentepolitie, Koninklijke Marechaussee , de PTT, Brandweer, Marine, Milva, Veldwachter,Brandweer.Luchtmacht, Verpleging,

 

Uitvaart begeleider, soldaat. Een andere groep had zich gekleed in de toen geldende mode inclusief petticoat en haardracht.Het bekende straat jochie gelijkend op Ciske de Rat.En zo ook de nederige uitmonstering van de Voorzitter, Vincent Vivé, die als Matroos de presentatie deed. De bekende “solex is dan ook weer ruimschoots tijdens de voorbereiding van deze show gezien.

Een nieuw Themaorkest werd geboren en met een fantastische uitstraling en optreden.

Alhoewel de eerste sessie om 12.00 uur nog geen volle zaal met publiek had, was de belangstelling toch zeker aanwezig.

En om gelijk in de goede sfeer te komen opende het orkest met de bekende mars ” Bridge on the River Kwai . Een muzikale keuze die het orkest duidelijk lag en met veel plezier gespeeld werd. En dit spelen gebeurde dus in de outfit zoals boven omschreven. Gevolgd door arrangementen van Wim Sonneveld, zoals  “Moeder wil bij de revue “. Dat alles samen gedragen werd, werd dan weer tot uiting gebracht met het nummer “You never walk alone”. MatriMony mag daarna dan ook niet ontbreken. Om te vervolgen met “May Way” waarbij de enkeling toch even een zakdoekje nodig hadden. Het optreden werd in stijl afgesloten met het nummer “Toen was geluk heel gewoon. Tussen al deze optredens door waren er ook verkorte optredens van de PTT die een muziekstuk kwam brengen voor de Politieman, wat uiteraard de nodige hilariteit bracht toen deze op de solex binnen kwam. Een brandje op het podium werd dan weer vakkundig geblust door de brandweer anno 1930.

Een bijzonder Themaorkest met een wel hele bijzondere aankleding.

Verslag en foto’s Karel van Rooy.

De Toffe Haan

Het adres Soesterweg 452B , bekend als studio-FCG van Bernard van Gellekom, begint Internationale allure te krijgen. Met twee volledig ingerichte muziek studio’s met instrumenten en audio apparatuur, wordt ook het aanbod van muzikanten steeds groter. Daarnaast is er uiteraard nog de ontwerp en design afdeling en drukkerij van Bernard.  Nu met Gluren bij de Buren, was de populaire “band” Toffe Haan bereid gevonden mee te doen aan deze dag. De 11 jaar bestaande groep, ( deze editie zonder drummer) stond gisterenavond nog in het overvolle Paradiso in Amsterdam.

De 3 gitaristen  Simon/ Bart en Alvin, zijn ieder afzonderlijk virtuozen op Basgitaar/ elektrische  en akoestische versie ( met een Spaans randje) . Het repertoire mag zeker bijzonder worden genoemd. Het traditioneel bespelen van teksten over wereld onderwerpen, is niet aan bod. Juist de kleine onderwerpen en herkenbare simpele dingen, worden dermate vertolkt, dat men aandachtig de , met een kwinkslag gezongen nummers, beluisterd. Waarbij het bespelen van de instrumenten tot een ware exotische ambiance leid.  De solo nummers of delen daarvan geven je de indruk dat José Flamingo him self, zo binnen komt lopen. De Spaans aandoende akkoorden en aanslagen zijn verrassend gecombineerd met de Nederlandstalige teksten.

Het openingsnummer “Mayonaise” is datgene wat de aanhef zegt. En knap dat heeft uitgemond in een veel beluisterd nummer via YouTube”. Het Spaanse accent wordt nog een benadruk door het spelen van een Tango, met de oer Hollandse tekst over Marloes. Als bezoeker wordt je in twee stromingen mee genomen, qua gitaarmuziek en de tekst wat een en ander bijzonder maakt.

Dan een “cowboy”lied met “blody Mary” waar je weg zakt in de gedachten van de prairie/paarden en koeiendrijvers. Luisterend naar de tekst, wordt het dan weer tijd, je droom te verlaten.

 

Dat het trio kan rocken, werd ook nog even gedemonstreerd, geweldig om deze rock uitvoering te beleven. Een nummer zonder beging, maar ook zonder einde, geeft je hoofdbrekens, de muziek lost het echter op. Afsluitend met een “lokale”song uit Rotterdam Noord, waar de bekendheid van dit nummer uit zijn jasje schiet, sluit dit optreden van de Toffe Haan.

Cabaretesk popoffensief met een randje. Van subtiel a-capella samenzang tot stevige rock. Herkenbare teksten met een vleugje relativering.
Van bombastische rock tot kleinkunstige pop, van Toffe Haan kun je álles verwachten. Listige samenzang, snuggere teksten en heldhaftig gitaarspel strijden stout.
Invloeden
Harrie Jekkers, Klein Orkest, André Manuel, The Kik, De Dijk, Tenacious D, Metallica :)

De Vloer op,

In de Ligusterstraat op nummer 31, waren mensen vanaf 12.00 uur welkom voor een theatervoorstelling. Zoals de naam bij velen al deed vermoeden, naar het gelijknamige televisieprogramma, ofwel creatief toneelspelen. Aan de hand van een paar gegevens konden de spelers wat attributen uitzoeken die ze daarbij wilden gebruiken. De theatergroep bestond uit 7 mensen. Degene die de eerste sessie niet aan bod kwam/ kwamen zaten op de “reserve” bank voor de tweede sessie/ ander tijdstip.

1ste scene, Zorgvrager en zorgverlener. Zorgvrager met een progressieve chronische aandoening waarvoor een stukje fruit schoongemaakt wordt door een zorgverlener.

Attributen die gepakt worden zijn: een witte “zorg” jas, een schaaltje fruit, schoteltje, een mesje, een tasje, een tijgerprint- shirt, een sjaaltje, en een ketting. De zorgvrager is mevrouw, de zorgverlener is meneer.

Mevrouw loopt wat zenuwachtig heen en weer en probeert nog even wat houdingen uit, “met kruk of toch zonder?” ziet het publiek haar bijna denken. De Zorgverlener komt binnen. “Wat voor fruit wilt u?”  Een appeltje krijgt hij als antwoord terwijl zij nog even snel het tijgerprint-shirt aantrekt. Ze vraagt hem z’n mening over het shirt dat ze speciaal voor deze keer gekocht en aangetrokken heeft. Hij reageert een beetje lauw, waarop zij ook de ketting ernog bij om doet. Nog steeds reageert hij niet zoals zij gehoopt had…..

Om het verhaal kort maar krachtig samen te vatten: zij is verliefd op de zorgverlener, en veinsde haar toestand al ruim een jaar ernstiger dan hij was. Hij probeert z’n grens aan te geven maar die wordt toch steeds kleiner. uiteindelijk stelt hij voor om dan maar eens samen een rondje door het park af te spreken. Ze probeert nog even: “samen naar de film?”, maar dat is hem een grens te ver.

2de scene, Gereformeerd gezin – in Amsterdam studerende dochter – Nashville verklaring 

Attributen die gepakt worden door “moeder” en “dochter genaamd: Angelique” zijn: een bloemig tafelkleedje, theepot en glaasjes, breiwerk, grote tas, een sjaal en een tas.

Angelique staat op het punt naar Amsterdam te gaan. “Nog een kopje thee?” vraagt moeder. Zo’n kopje thee dat velen van ons herkennen als “oh ships, nu komt het…”. Nu had Angelique al een paar keer een goede vriendin, Heleen, meegenomen in het weekend. Moeder had er zo haar vraagtekens bij gekregen omdat ze gezien had hoe haar dochter naar Heleen keek, en dat was niet de blik van een “gewone”vriendin. Angelique moest maar gewoon op zoek naar een leuke jongen was het eerste dat moeder bedacht want met het nieuws dat haar dochter …kon ze niet naar oma.

Eind van het verhaal was een deal tussen moeder en dochter, dat ze af en toe een goed vriend mee zou nemen naar huis, dan zou moeder haar mond houden over de werkelijkheid. Moest ze wel als ze dan met een jongen kwam, steeds dezelfde meebrengen want anders ontstonden daar straks weer moeilijkheden over.

3e scene, Kunsthandelaar – klant – erfstuk waarvan altijd gezegd was dat het geld op zou brengen

Attributen die gepakt worden: een pluche rendier, een houtgesneden stok, schilderij, sjaal en tasje.

De klant stapt de winkel binnen, en checkt of het klopt dat ze hier een een taxatie kan laten doen zonder dat er kosten aan verbonden zijn. “Ja, dat kan”. De klant verteld dat ze een schilderij van haar tante geërfd heeft, waarvan haar tante altijd gezegd had dat het veel geld waard zou zijn. Ze geeft het aan de “taxateur”, die opmerkt dat de lijst wel kitsch is. het schilderij is er later pas ingezet. Met een aardappelschilmesje begint zij aan de achterkant iets te doen waarvan de klant enorm schrikt.

 

Samengevat: ze ontdekken dat het een Karel Appel is, met een geschatte waarde van 2 miljoen euro. Klant en taxateur raken beiden in extase. Maar klant wil het schilderij weer mee hebben om te bedenken wat en hoe ze dat gaat doen.

De Taxateur die gratis dienst verleende, maar ook handelaar is, is het er niet mee eens. Onder bedreiging van het mes(je) vertrekt de klant uiteindelijk zonder het schilderij.

Kortom een leuke en gevarieerde voorstelling, die met andere spelers ongetwijfeld anders uitgepakt zou zijn, maar zeer de de belangstelling waard was. Het publiek genoot ook stilletjes, heel erg.

Arjan Herstel (& broer en vrienden)

Op de Friesesstraat 71, In een licht appartement was ruim plaats voor publiek. Arjan Herstel trad op met bandleden. Arjan (met gitaar) en z’n broer zijn herkenbaar aan het gelijksoortige “kapsel”. Nederlandstalige muziek, zelf geschreven en gecomponeerd. Een verrassing zowel muzikaal als qua teksten.

Een lied gebaseerd op het Marianne Vaatstra verhaal, geschreven door een andere vader, te bweten Arjan Herstel zelf. Een liedje over z’n dochter toen ze twee was, al weer een paar jaar geleden. En een lied waarin een duet zat over Schizofrenie “ik hoor stemmen in mijn hoofd”. Mooi gespeeld, en vanuit het hart en met goede stem gezongen. De vraag of ze ambitie hebben, helaas niet kunnen stellen. Maar als ….. dan zou hij/ deze band zeker kans maken op een goede nominatie.

Emily H & the Blues Explosion

Aan de Amstelstraat op nummer 34, was het al een hele volle kamer een kwartier voor het optreden eigenlijk zou gaan plaatsvinden. Wilde het publiek nog wachten? Nee, “spelen” was het antwoord. En dus werd er eerder begonnen.

Het was niet raar dat er zoveel “buren” kwamen gluren, want de stem van Emily H in combinatie met het spel van the Blues Explosion, klinken als een klok. Nummers van onder andere Nina Simone kwamen voorbij en werden afgesloten met een dankbaar en luidruchtig applaus. Ook deze zangeres en band zouden een goede kans maken op een top nominatie, als ze daarvoor willen gaan natuurlijk. Want ja, in veel gevallen is het dat er keuzes gemaakt moeten worden tussen studie/ werk of toch muziek met alle andere tijden die daar weer bijhoren.

Een ding is zeker de “Buren” hebben weer uitgebreid kunnen “gluren” van wat erg zoal nog op het evenemententerrein te vinden zou kunnen zijn.

Verslag en van de drie voorstellingen/ optredens de foto’s: Nel Groenendijk