‘Wijkkinderen strijden samen op voetbaltoernooi’
Hoewel het voetbalseizoen al in maart voorbij leek, hebben de pupillen van KVVA JO8 een toernooi gespeeld. Keurig binnen alle regels van Covid19 voor de volwassenen – maar voor de kinderen was het gewoon ouderwets lekker voetballen. CJVV uit Leusden, VVZA uit Schothorst, de KVVA uit Soesterkwartier en VOP uit Vathorst als gastheer/ gastvrouw.
Plezier, strijd
Om 9 uur reden de kinderen en ouders vanuit het Soesterkwartier naar Vathorst. Joep, Ivan, Berend, Sobhan, Hidde, Dries, Ties en gastkeeper Cristiano. De eerste wedstrijd was tegen VVZA. Dat was gelijk al een spannende partij, al schoot de KVVA er binnen dertig seconden de eerste goal in. Maar VVZA herstelde zich knap en wist na rust zelfs op een 2 – 1 voorsprong te komen. De vechtmachine van de KVVA JO8 begon uiteindelijk op gang te komen en de wedstrijd eindigde in een gelijkspel. De kinderen waren superblij: eindelijk voetballen tegen een andere club, eindelijk weer samenspelen om beter te worden. Plezier, strijd.
Knallen vanuit teamgeest
Na VVZA mochten de Soeskwartier-kinderen tegen CJVV. Ook dat was een zeer leuke wedstrijd, waar de CJVV pupillen uit Leusden lieten zien dat zij over een ongelofelijk goede techniek beschikten. De kinderen uit onze wijk lieten echter zien, dat zij de doorzetters waren. Dat ze bleven vechten om elke meter groen. En uiteindelijk kwam dat in de score tot uiting. 6 – 3. De derde wedstrijd was tegen de ‘gasten’. Na vijftien minuten stond het 5 – 5 en dat was niet omdat de verdediging moe gestreden was, nee, het waren gewoon strakke aanvallen aan beide kanten. Superleuk voor de kinderen zelf (en ook voor de anderhalve-meter-ouders). Na rust bleek onze wijk weer uit vechters op het groen te bestaan. Vanuit een enorme teamgeest knalde de Soesterkwartier-kinderen er opnieuw drie in.
Elkaar vinden
Na afloop kregen alle kinderen een medaille, want we waren allemaal winnaars. Er was volop applaus voor VOP die het Covid19-technisch mogelijk hadden gemaakt. De kinderen uit het Soesterkwartier hadden in het KVVA-shirt weer laten zien dat je samen kunt strijden. Dat je vanuit sportiviteit op het groen samen bent en sterker wordt, als je elkaar maar kunt vinden! En dat is allemaal heel mooi en heroïsch, maar ondertussen lijkt in onze wijk meer strijd op het groen nodig. De VVD-wethouder wil namelijk onderzoeken hoe onze wijk het verkeersprobleem op de Nieuwe Poort kan oplossen. De nieuwe wijk die straks in onze achtertuin verrijst, inclusief het nieuwe stadhuis, brengt nog meer verkeer met zich mee. De onveiligheid op de rotonde bij het Eemplein wordt dan verder vergroot en dit moet door afsluiting van de Groningerstraat voorkomen worden. En daarmee afgewenteld worden op onze wijk. Het plan dat mogelijk onderzocht gaat worden als eerste alternatief, is het doorsnijden van de groengordel ter hoogte van de IJsselstraat, hoek Dollardstraat.
Vrees
Tja. De wijk die al zo weinig groen heeft, moet nog meer groen opofferen. Het geloof in asfalt als oplossing is diep geworteld in deze VVD-stad. Terwijl andere steden over autoluwheid nadenken, zit hier ons college nieuwe asfaltlijnen te trekken door onze groengordel. Heel jammer, maar goed of het door gaat, gaan we zien: we leven in Amersfoort hopelijk in een democratie en niet in een asfalt-cratie. Mijn zoontje maakt net als veel andere kinderen in de straat en buurt zich zorgen. Kan ik straks nog wel gewoon voetballen op het veldje op de IJsselstraat, hoe zit het met de uitlaatgassen en word ik niet om middernacht wakker van denderend verkeer? Maar er is ook veel sociale vrees: waar moet ik spelen, waar kan ik veilig door de wijk naar school en naar vriendjes fietsen? Hoe kan ik oversteken? Ben ik wel veilig? En de oude mensen aan de overkant? (Al is deze opmerking door mij ingefluisterd). Een nieuwe scheur in de wijk lijkt zich aan te dienen als dit onzalige en onveilige en nu al twijfelachtig plan inderdaad door de gemeenteraad onderzocht mag worden.
Sociaalgroen
Afijn, we gaan het zien. Laten we ervan uitgaan dat de sociale en groene cohesie in onze wijk bewaard blijft. Maar ook de historie van onze wijk. De enige monumentale bomen die onze wijk heeft, staan nota bene op dat stukje sociaalgroen waar de wethouder de weg heeft bedacht. En weet u waarom die bomen monumentaal zijn? De NSB, de partij van het dictatoriaal zwart, wilde niet dat die bomen in de hongerwinter gekapt werden. Ze werden beschermd, terwijl de rest van de bomen op de groene gordel sneuvelden. Een wonderlijke geschiedenis. Nu leven we gelukkig in een democratie en mogen we verwachten dat het onderzoek naar dit plan snel van tafel wordt geveegd. Te macaber, te zwartgallig en qua communicatie naar buurt en wijk schofferend. Ik ga het volgen. Het schrijven over voetbal stopt: ik heb op een informatieavond voor omwonenden zoveel te betwijfelen informatie gehoord dat ik voor even niet over brood en spelen wil schrijven. Wel denk ik aan de JO8: de vechtmachine, samen strijdend om elke meter sociaalgroen. Laat het samen zegevieren. Laat het streven naar leefbaarheid geen holle frase zijn. Houd de Groengordel in tact. Of breidt hem uit (want dat dit ook kan is voor mij evengoed duidelijk). Politiek maakt een samenleving. En als dat niet zo is, dan zoeken we ons politieke, sportieve en sociale heil elders.
Marc den Elzen, is voetbaltrainer van de KVVA JO8
Voor een eerdere bijdrage, zie bijvoorbeeld:
Geef een reactie