De afgelopen week is het snel gegaan als het gaat om dat wat mag. De persconferentie van 23 juni bood ruimte: kinderen mogen weer spelen en het vreemde idee dat kinderen van de ene voetbalclub niet tegen een andere club mogen, is losgelaten. Mooi, want kinderen en pubers zijn de afgelopen periode meer dan evenredig en helaas ook onnodig in hun bewegingsvrijheid beknot. Voor ouders blijft natuurlijk het idee van afstand gelden: als straks de pupillen van de KVVA tegen die van VVZA spelen, staan de ouders op gepaste afstand! Zoals gezegd: bij kinderen is het anders. Dus fijn dat ze weer spelen en zoals in ons geval kunnen voetballen op het veldje naast de IJsselstraat. Kinderen kunnen veilig naar het veldje en vervolgens lekker ballen of wat dan ook. En het is druk! Want ook fitnessclubs komen daar in de avond, de brandweer speelt er volleybal en vlakbij is een populair honden uitlaatveld. Mooi toch: we hebben groen in de wijk en dat moeten we koesteren!

Hondenveld met monumentale bomen
Hoewel ik veel weet van wat in de wijk leeft zijn er altijd nieuwe feitjes te ontdekken. Zo kent de wijk monumentale bomen – bomen die niet gekapt mogen worden. Gelukkig passen die vaak ook naadloos bij een bestemmingsplan. De Groengordel is beschermd gebied en hondenbezitters en tal van wandelaars kunnen daar heerlijk vertoeven. En dat ondanks de Amsterdamseweg op de achtergrond. Op het hondenveldje blijken dus monumentale bomen te staan en dat wist ik niet! Het zijn prachtbomen, bomen om als straat, als wijk, als gemeente Amersfoort te koesteren. Natuurlijk, de gemeente heeft een reputatie als bomenkappers. En helaas ook onnodig, zo blijkt uit tal van zaken rond de Westelijke rondweg. Had niet gehoeven… Het zijn dure fouten die de vitaliteit van een wijk ondergraven, want het beschermen van groen vergt veel tijd van mensen die zich juist vaak anders voor de wijk hadden ingezet.

Zelf uitzoeken
Nu weet ik niet of u deze unieke bomen in de wijk kent? Ik heb de foto toegevoegd en het is dus aan het hondenveld bij de Dollardstraat. Prachtbomen, unieke bomen, dat kon iedereen al zien. Maar wat blijkt? De Amersfoortse gemeente heeft dus het plan om op dat gedeelte een weg aan te leggen. Hoe bestaat het zult u denken? Maar het bestaat, want waar groen is, kan asfalt komen. Waar bomen, desnoods monumentaal, staan, is feitelijk een hindernis voor autoverkeer en woningbouw. Het is echt waar: de gemeenteraad wil het plan onderzoeken om de Dollardstraat daar door te trekken naar de Amsterdamseweg. Voorbij met de rust, voorbij met de aaneengesloten gordel, voorbij met monumentaal groen, voorbij met het veilige veld waar iedereen mocht spelen – voorbij met weer een stukje wijkwelzijn… De wijkwethouder zal ongetwijfeld ook schrikken, ook misschien wel hoe zo’n besluit tot onderzoek tot stand komt. Want wisten de bewoners in het gebied dat dit speelde? Nee. Zijn de bewoners in de straat gehoord? Nee. Krijgen ze een uitnodiging om mee te denken: ja op 24 juni dus, koud in de brievenbus wordt het wel verteld. Je mag meepraten vanuit een plan dat er reeds ligt. En maakt de gemeente het meedenken makkelijk? Nee, ben je gek: het illustrerende kaartje over dat waar ze bulldozers de bomen plat willen laten gooien, delen ze met de gemeenteraad maar niet met de betrokken bewoners… Die moeten zelf speuren en zich rot schrikken. En zelf ontdekken dat de gemeente anno 2020 monumentale bomen wil kappen en groen wil asfalteren om de wijk verder te versnipperen.

Burgerschap in de wijk
De brief -we gaan in jullie straat van 500 naar 10.000 verkeersbewegingen per dag en op de koop toe hakken we de bomen om- was op 24 juni verzonden. Voor mij als burger van Amersfoort een schok: hoe had ik zo naïef kunnen zijn om mij in te zetten voor de jeugd van KVVA, als voorzitter van de MR van een school in de wijk, voor het schrijven over kinderen in de wijk voor deze website: ik had moeten waken over de gemeentelijke agenda en moeten zien dat de gemeentelijke asfaltbouwers weer hun ogen op een stuk aaneengesloten groen hadden laten vallen en woest aan het fantaseren waren geslagen. Want dat ze een verkeersprobleem hebben gecreëerd met hun Eemplein en al die hoge flats is duidelijk. En de wijk die winkelaanbod heeft verloren mag opnieuw de oplossing aandragen en de lasten opvangen (want tegenover de Dirk mag het groen wel komen). Is dat dan onze wijk vraag je je dan af? (Of komt daar wellicht ons nieuwe stadhuis?)

Geïnformeerd zijn als kunde
Misschien moet ik even niet moeilijk doen nu Covid19 een nieuwe fase ingaat. Iedereen had het de afgelopen periode moeilijk, ook de ambtenarij die door ontbrekend onderling overleg misschien wel niet wisten dat ze asfalt tekenden op een plek waar toch echt monumentaal groen staat. Misschien moet ik daar toch enige begrip in tonen, ieder mens heeft wel eens de kolder in de kop en vergeet dan even dat we samen aan een duurzame toekomst moeten bouwen in een fantastische wijk met helaas het minste groen van Amersfoort. Voor mij was het ook een les, ik wist het ook niet dat die bomen monumentaal waren. Goed geïnformeerd zijn, het is een kunst, een kunde, die niet iedereen gegeven is. De gemeente mag opnieuw aan de tekentafel gaan zitten. En misschien mogen ze dan eerst behalve met de bewoners ook onderling de dialoog voeren. Hier de verwijzing naar de site over monumentaal groen! http://www.amersfoort-in-beeld.nl/#5

Je thuiswerk doen is en was voor iedereen in deze tijd moeilijk! Dus ik heb begrip voor eenieder! En bovendien ik wil voetbalvader zijn. Maar dat we door al die gemeente fantasieën als wijk een probleem hebben: ja. Volgende keer schrijf ik weer over voetbal! Daarvoor was deze rubriek ook bedoeld: als een hart onder de riem voor vader, moeders, voor mensen in de wijk – maar ja, als zoiets gebeurt – als onze speelveldjes en ons groen zo uit onze handen dreigt te worden geslagen. Dan jeukt de pen, dan wacht de bal!

Marc den Elzen – schrijft over de KVVA JO8 en over voetballen ten tijde van de Covid19-periode