Hoe ga je er mee om als een hond de voetbal van je kind lek bijt? Het is een eenvoudige vraag waar iedereen een antwoord op heeft, maar de praktijk is natuurlijk lastiger omdat de situatie op dat moment uniek en onverwachts is. Twee weken terug overkwam het mijn zoontje toen hij met een vriendje aan het voetballen was op het trapveldje bij de IJsselstraat, naast het hondenveld. Er staat weliswaar een hoog hek, maar het schot was hoger en ging over het hek. Daar was een dolenthousiaste hond die vanaf dat moment verder met de bal wilde spelen. U begrijpt: dat was fataal. Einde van een super lekkere Adidas bal.
Praten over verschillen
Als voetbalvader besprak ik het voorval met mijn mede-coaches Rik Oosterhuis en Leroy Thijssen. Om de simpele reden dat ik nieuwsgierig was hoe zij met een dergelijk voorval omgaan. Bij een club verenigen mensen zich en net als overal geldt: waar mensen samenkomen, zijn er verschillen. En van verschillen kun je leren. Iedereen heeft een eigen stijl van praten, communiceren, en soms werkt dat heel goed, soms minder bij een andere situatie. Bij een club kan je lekker over dergelijke zaken spreken. Je zou denken: is dat niet een beladen onderwerp? Want ik moest me er bij neerleggen dat de bal lek was, lek bleef en er geen nieuwe kwam – ondanks mijn mondigheid. Maar beladen was het niet: juist omdat je met een club veel samen bent vanuit een doel (onze kinderen moeten lekker kunnen voetballen), leer je elkaar goed kennen. En verschillen bepalen de kracht van het overeenkomstige – al klinkt dat misschien wat zweverig.
Oervorm (die niet stoffig moet worden)
Een lekke bal. Ja, dat kan je dus gewoon met elkaar bespreken (of via de app natuurlijk). Hoe had jij gehandeld? En: Ja dat kan jij goed, maar ik ben zo en die hondenbezitter was zo- hoe had ik het slimmer kunnen aanpakken… Op meer momenten komen er vragen langs die wij als ouders met verschillende achtergronden en communicatiestijlen samen moeten oplossen. En dat doen we dan dus ook en dat is dus het mooie. Een club verenigt, het brengt mensen samen, het verenigt verschillen en overeenkomsten. Een club is in mijn beleving de oervorm van het menselijk samenzijn, en of je nu nostalgisch bent of postmodern, de structuur van een club blijft. Al moeten we ons als club natuurlijk ook richten op dat wat er in de wijk verandert. Dat is echt wel lastig. Eigenlijk zou het ook om die reden goed zijn dat de verenigingen hier samen over in gesprek gaan, want ook met de komst van de nieuwe wijk hebben de verenigingen een belangrijke rol. Een club kan verenigen, biedt een eenvoudig platform om het gewone te bespreken en het minder politiek beladen te maken. En aanpassen, meegaan met de tijd, om niet slof of stoffig te worden, dat moeten allemaal als clubs – om over de impact van Covid-19 nog maar te zwijgen (want geen kantine-inkomsten).
Verenigingen – samen verenigen we (nu, straks, hier, daar)
Een lekke bal… En dat naast het hondenveld. De grap is dat de foto van de bal de basis was was van een belangrijk wijkdebat, namelijk die van ’tot hier en niet verder’ (met die wild-fatale-fantasie-weg). Gelukkig is dat tot rust gekomen en zeker met de kouwtjes die daar nestelen, zal het wel rustig blijven (en anders gaan we hiep-hiep-hoera naar de Raad van State om de inheemse vogel te beschermen). Overigens is dat ook weer een leuk gesprek voor langs de lijn! En het gaat niet om de KVVA alleen, het gaat om alle verenigingen in de Groengordel. Ze verenigen – ze brengen verschillen samen – overbruggen die. Mensen moeten ervoor kiezen om daar samen te komen, clubs moeten zorgen dat het aantrekkelijk is om daar samen te zijn en daar hebben we naast elkaar ook de gemeente en bijvoorbeeld de SRO voor nodig. Wat het fijne is van veel verenigingen: ze bieden ouders ook ruimte om goede ideeën samen uit te voeren. Dat gebeurt bij de voetbal, bij de korfbal, bij de tennis, bij de rugby. Dat dit kan, daar mogen we trots op zijn!
Wat dat betreft, lek of niet: de bal blijft rollen! Maar dat we ons daarvoor moeten inspannen, ja, dat spreekt. De wijk kan niet zonder mensen die willen bijdragen – die snappen dat verenigen tussen families gebeurt in een gezellig buurtje en bij een gezellige club. En gezelligheid maak je samen. Zoals gezegd, we doen het niet alleen in een veranderende omgeving; de KNVB heeft dit in 2011 al eens mooi met een filmpje beschreven (klik link). En voor verenigingen langs de Groengordel is met de Kop van Isselt de taak een extra uitdagende! Wat trekt mensen uit de nieuwe wijk straks de historische wijk in? Wat zijn aantrekkende en afstotende factoren?
De Bal is Lek (I) – Marc den Elzen – voetbalvader en voetbalcoach van de JO9-1 samen met Leroy Thijssen (wedstrijdbegeleider) en Rik Oosterhuis
Marc den Elzen schreef eerder een serie portretten met als titel ‘de bal blijft rollen’.
Geef een reactie