Woensdag 25 oktober, Voor 10.00 uur is het al druk bij De Plataan. Het hek van de tuin aan de kant van de Noordewierweg staat verwelkomend open. Planten, schepjes, spade, riek en natuurlijk handschoenen zijn in de aanslag gelegd/gezet. En er lag een berg zwart zand in een bedenkelijke vorm…

Familieleden van bewoners, medewerkers en stagiaires van Lyvore, leerlingen van het Wijkleerbedrijf, buurtbewoners, de “Groen Verbind”-ende mensen, en “het opperhoofd” de architect Paul van Eerd gingen snel aan de gang. waar geplant moest worden stonden de meeste planten al klaar. De potjes moesten eraf, gaatjes in de grond gemaakt, insteken en aandrukken.

Guido van Beek “onder-opperhoofd” deze dag, was goed geïnformeerd wat er waar/ waarom geplant/ gedaan moest worden. De leerlingen hadden hun eigen “voorvrouw” Rita, die hen instrueerde. En al snel waren de jongelui druk bezig met schep en planten. Mede dankzij de hoeveelheid mensen die meehielpen, leek de enorme klus te klaren.

De sfeer was opperbest terwijl er stevig gewerkt werd, was er ook plaats voor grappen  en lachen. Zo werd er snel een hoop werk verzet. En zoals wel vaker te zien was bij Lyvore, Geertje Tuin, manager in dagelijks leven. Geertje deed net zo hard “de handen uit de mouwen” maar dan zonder handschoenen. Stukjes graszode steken, deed ze goed. Nu heeft zij “in een kleurrijk verleden” het hoveniersdiploma gehaald terwijl ze ook toen al in de zorgsector werkte. In de tuin werd door een van de mensen gezegd: “Geertje Tuin, de beste manager die ik ooit gekend heb.”

Pauzetijd: koffie, thee of wat fris voor de hardwerkende “tuiniers” met daarbij naar keuze een bokkepoot of een stuk “Deborah’s home made”-brownie. (Deborah een van de medewerkers bij Lyvore, die men ook heel veel ziet bij de activiteiten in De Plataan.)

In de pauze kwam bij iemand de vraag boven “hoe lang bestaat het Wijkleerbedrijf?”. Even werd er nagedacht en gerekend door Rita, Geertje en anderen. “Bijna vijf jaar” kwam men tot de slotsom. Een feest lijkt in aantocht…..

Na de koffie werd er weer hard verder gewerkt er was nog heel veel werk dat verzet moest worden voordat het weer lunchtijd zou zijn. En al was het even een beetje druilerig/ drizzelig het bleef verder toch goed droog met heel soms de zon die om de hoek keek.

De scharrelkippen hadden wel een slechte dag, geen gescharrel. Heel de dag binnen in het hok, en al die mensen die steeds maar voorbij liepen…. Waarschijnlijk zijn de dames nu even in eierstaking, gewoon omdat ze van de leg zijn.

In de middag waren er nog meer mensen bijgekomen om de handen uit de mouwen en de voeten op de spades te zetten. De mensen van een wasserij op de Isselt wisten duidelijk ook wat aanpakken is op een leuke manier. Ondertussen bezorgden zij zichzelf weer wat “vlekjes om weg te werken”, want witte shirts met werken in de tuin….. Het bedrijf doet acht keer per jaar “een-hardwerkend-uitstapje”, leuk en leerzaam.

Een buurtbewonende vrijwilligster vertelde de jongeren van het Wijkleerbedrijf een aantal weetjes over eetbare bloemen. Waarna een paar de bloemen ook wel wilde proeven. Een van de bloemen zou wat peperig smaken, maar dat werd pas na de laatste hap geproefd. Ook het blad van de plant en een stukje van de steel zijn prima te eten….al waren daarover de meningen -na het proeven – verdeeld. Het was zeker wel leerzaam!

De kippen kregen onverwacht gezelschap van een tweetal mee-etende veldmuisjes die zich uitgenodigd voelden door een opening in het hok. Zo werd het ook in “huize Kip” een soort van “gezellig”druk.

Het werk kwam niet helemaal af, maar het meeste is “met elkaar voor elkaar gekomen”, en “juist die samenwerking maakte het ook zo leuk”, vertelde meerdere mee-planters van de dag. Dank aan, en respect voor allen die hieraan meegewerkt hebben!

Verslag en alle foto’s: Nel Groenendijk