Festival programma
Zaterdag 13 juni was de hele “To Do” lijst van vrijdag (foto) afgewerkt, en kon het festival om 15.00 uur van start. Bij de informatiebalie voor de ingang van de Spullenmannen kon men een plattegrond en het programma krijgen. Film kijken, theater bezoek, lezing bijwonen, een workshop oesterzwammen kweken, een rondleiding door de oude fabriek, live muziek luisteren, kijken hoe de smid het ijzer smeed (als het heet is ;-), informatie krijgen hoe zelf een bio-winkel te beginnen, kijken naar -, en of het resultaat proeven van koken op glas, of de lekkere dingen proeven die in het kas café, het kon allemaal.
Koken op glas
De Amersfoortse glasblazers Merlijn van der Hoeven en Krista Israel 
waren druk bezig om de glasoven op temperatuur te krijgen. Ja, glas oven weliswaar op gas gestookt, maar om het glas te smelten. een fraaie combinatie van keramiek en glas stond er vlak bij. De pas gearriveerde kippen in hun nieuwe thuis, hadden geen enkel probleem met de activiteiten van de beide dames glasblazer, er werd gewoon een ei gelegd in deze “broedplaats”. Eerde geblazen glaasjes stonden tentoongesteld. Vandaag zouden ze echter iets nieuws gaan proberen, te weten: koken op glas. Nee, nog niet eerder geprobeerd dus het is een beetje een gok maar in theorie zou het moeten kunnen. En zolang er garnalen zijn om te koken en er gas zit in de fles, kan er geoefend worden. Terwijl de oven op temperatuur kwam werden de voorbereidende handelingen gedaan als knoflook pellen, en citroenen in schijfjes snijden voor een soort van marinade. Toen de oven op temperatuur was, werd er vloeibaar glas op een metalen plaat gelegd, en daarop kwam een schelp met garnaal en marinade. stevig spul blijken schelpen te zijn dat ze de hitte van zo’n ongeveer 1200 graden Celsius kunnen doorstaan. In rap tempo was garnaal 1 gaar genoeg om gegeten te kunnen worden. Het kostte een paar centen maar dan had je ook wel een hele mooie en lekkere bijzonderheid, waarmee je ook nog eens het goede doel, voortbestaan van De WAR steunde.
Eigen Biowinkel starten
Een kraam bomvol informatie hoe je je eigen Graanschuur winkel kunt beginnen. De kraam trok van het begin af aan steeds weer nieuwe geïnteresseerden. In deze tijd waarin de voedselschandalen zich razend snel opvolgen, en steeds meer mensen bewuster gaan eten, heeft het starten van een biologische winkel zeker een hele goede kans van slagen. Al is ook bij het starten van een dergelijke onderneming het wel “handig” om in het reguliere betaalsysteem wat geld te hebben. Voedselruilwinkels hebben nog niet echt veel kans op voortbestaan, al is het alleen maar door de huur – en energieprijzen. Maar goede kans dat er een keer iemand in De WAR is die daar oplossingen voor bedenkt, de tijd zal het leren.
Oude fabriek, nieuw gebruik
Een stukje waaraan duidelijk de oude fabrieksperikelen af te lezen is,
was voor de gelegenheid in gebruik als informatiebord me[t plattegrond. De oude muren van rode stenen, doen Engelse invloeden vermoeden, al kan het ook het gevolg zijn van de zwavel van de luciferfabriek, of de verf van de kleurstoffen fabriek die er als laatste in gevestigd geweest is. Doorleefd is een ding wat zeker is. oude ovenplaatsen opgevuld met stenen, afgezaagde metalen binten, en sporen van houten balken in de muren, je kon het allemaal zien. Misschien opnieuw een kans bij de volgende “Open Monumenten dag”, tenminste als De WAR mag en kan blijven, en/ of de fabriek als cultureel erfgoed op de kaart mag staan.
Solarboot in aanbouw
Nu nog in aanbouw is de nieuwe Solarboot, waar bier drinken goed voor was. De drijvers zijn namelijk van lege kunststof biervaten. De boot is van hout, lekker duurzaam want hout groeit. Een buitenboordmotor is voorzien voor het geval de zon toch even afgedekt wordt door een pak wolken. De zonnepanelen zijn van de boot van een eerdere Solarrace afgehaald en worden nu dus gewoon hergebruikt. Geen dikke zak met geld is er voor nodig om straks mee te doen aan de Solarrace. Vorige keer als laatste geëindigd, maar hee, wel meegedaan! De oude boot had wat smallere drijvers, wie weet wat dit oplevert, al is meedoen waar het eerst om gaat.
Live muziek
De Caravan of Lub met open-lucht “voortent” was het podium voor de
diverse muzikanten. Wisselende muziekstijlen kwamen voorbij van relaxt tot wat steviger. En van rock, pop, blues lijkend tot Nederlandstalig. De meeste tijd werd door het publiek gebruikt om even te zitten terwijl er geluisterd werd. Gewaardeerd werd de muziek zeker, al was het applaus de ene keer toch net even spontaner dan de andere keer. De totale sfeer was relaxt.
De beide Smidsen aan het werk
Als het koud was geweest, dan waren er genoeg plaatsen om op te warmen bij De WAR. Het vuur van de Smidsen laaide goed op en dat was ook nodig, ijzer moet je smeden als het heet is weet iedereen. Wat er meer bij het smeden komt kijken, dat weten de meesten niet. Dat ijzer ook te heet kan zijn bijvoorbeeld, wist uw verslaggever in elk geval niet. Er viel dus behalve van alles te doen, ook te leren die dag. Ook de Smidsen leerden die dag omdat ze voor het eerst samen aan het werk waren. Een klap kan teveel zijn, zeker als het ijzer te heet is. Er werd dan ook een nieuwe poging ondernomen om een mooie punt geslagen te krijgen aan aan het eind van een metalen staaf.
Energiefiets
Op het terrein stond ook een energiefiets, een hometrainer 
die geschikt was gemaakt om energie op te wekken. Behalve dat het als leerzaam speelgoed voor kinderen diende, kon er ook energie mee bij elkaar gefietst worden waardoor de mixer ging draaien of een lamp ging branden. Al was het licht van de lamp nauwelijks te zien door het felle zonlicht, duidelijk werd wel dat je om een föhn z’n werk te laten doen, erg hard moet kunnen fietsen. Fietsend een beslag mixen gaat een stuk eenvoudiger. Misschien toch maar eens overwegen om thuis te gebruiken voor een laag wattage waterkoker bijvoorbeeld, bespaart weer op de nota van het energie bedrijf.
Nog meer speelspul
Een op afstand bestuurbare auto in een transparante bol, leuk speelgoed waar je als je het niet weet 2 keer naar moet kijken. Wat “the Unfuck World” bol komt daar voorbij rollen? De auto is duidelijk goed schokproef verpakt in de bol die ooit de functie had van wijn of biervat. En natuurlijk er was een heel jongeman die hem bestuurde en met pret hier en daar mensen liet schrikken.
Workshop Oesterzwammen kweken
Deborah gaf de workshop oesterzwammen kweken op koffiedik.
De “kweek thuis” oesterzwammen zullen in tegenstelling tot de in de winkel gekochte oesterzwammen wel sporen bevatten. Wat heb je ervoor nodig? Een kweek-setje, een plastic zak en koffiedik (dat wordt voor veel mensen dus heel veel padjes open knippen dank zij de pad-apparaten) en dan kun je koffiedik kijken om ze te zien groeien. Na de groei kun je ze gewoon plukken, en lekker koken of bakken, weer iets om te eten waarvoor je niet de deur uit hoeft.
En er was zoveel meer te beleven
Er was zoveel te doen, dat het voor een verslaggever niet te doen was om alles vast te leggen, een rondleiding met het verhaal over de geschiedenis van de oude fabriek, diverse film en toneelvoorstellingen, lezingen, en dan nog alle smakelijke hapjes en drankjes in het Kas-café het was dag-vullend maar ook heel inspirerend in een heerlijk relaxte sfeer. Of het Kas-café blijft of terug komt, is nog een vraag. Mocht het zo zijn, dan is het zeker een aanrader om daar eens een smoothie te gaan gebruiken of een kruidig kopje thee te drinken, en zo overtuigd te raken van al de leuke dingen die daar ontstaan, ontwikkeld worden en dat deze broedplaats van creativiteit een voortbestaan waardig is, en onze stad al op diverse terreinen op de kaart heeft gezet. De FabLabs die wereldwijd als paddenstoelen opkomen vinden allemaal hun oorsprong in ons Amersfoortse De WAR! In De WAR zijn ze echt niet in de war, mogelijk brengen ze alleen al te gestructureerde mensen, als in “traditionele economie” denkers in de war. Tja, alleen een “open mind” is creatief genoeg om anders te kijken, denken, of te ondernemen. Met het oog op de toekomst van De WAR is het nu dus spannend of de mensen binnen politiek Amersfoort “open minded” zijn. De tijd zal het leren.
Verslag en foto’s: Ngie
Geef een reactie