Een groep van ongeveer 30 mensen waren vrijdagmiddag 4 september in het Wijkmuseum Soesterkwartier om de opening mee te maken van de nieuwe Tentoonstelling “Werkzaam Soesterkwartier”. In de aankondiging bleek dat het om de fabrieken ging waar de mensen uit de wijk vroeger werkten. Het 3812, postcode gebied dat zich van de Barchman Wuytierslaan tot het Eemplein en van het Spoor tot aan de Eem bevind, is het gebied waarbinnen zich deze fabrieken bevonden. Van de diverse fabrieken is de Prodent fabriek als laatste gesloten eind juli 2012. Tegenwoordig heet de voormalige Prodent fabriek, De Nieuwe Stad en heeft het een heel ander karakter.
Om 16.00 u vertelde Joke Sickmann in heel korte tijd hoe het programma eruit zag, en hoe de mensen van het Wijkmuseum ertoe gekomen waren om deze tentoonstelling te gaan organiseren, hierna gaf ze het woord aan Koos Egberts. Koos begint met te vertellen dat hij blij is dat hij een keer mee mag doen met het enthousiaste team van het Wijkmuseum. Daarna legt hij uit dat hij een en ander op papier gezet heeft omdat hij als hij eenmaal over glas begint te praten zomaar twee uur vol praat, en dat was niet de bedoeling. Het ging dus als eerste over de Glasfabriek. Enthousiast verteld hij over de geschiedenis van de Glasfabriek. Zo komt er een ‘beerput’ aan informatie over diezelfde beerput, de oven, de temperatuur en de verschillende soorten glas en modellen flessen en glazen, tot aan de optische en brillenglazen toe. De Glasfabriek werd te Amersfoort opgericht in 1735
Na al deze informatie was het nog niet gedaan met leren. De 94 jarige heer Ben Dietering begint te vertellen over het pand dat bekend staat vanwege de Spullenmannen, aan de Gelderse straat 6. Het pand was oorspronkelijk een Lucifer fabriek in 1940 ging de fabriek fuseren met een lucifer fabriek in Eindhoven, waarmee ook de productie naar Eindhoven verdween. Daarna werd het de Nederlandse Kleurstoffen fabriek waar meneer Dietering 46 jaar werkte.
Een paar Duitse Chemisi zijn gaan spelen met kleurstoffen, zo vertelde meneer Dietering. Op kantoor werkte ene Jakob Johannes Otto de latere eigenaar van de NK-fabriek. Meneer Dietering werd door de eerder genoemde heer Otto aangenomen voor een salaris van 15 gulden in de maand. Hij werkte toen 48 uur in de week, al had hij wel een vrije zaterdagmiddag maar die uren moesten op andere dagen in de week ingehaald worden. Die vrije zaterdagmiddag kwam neer op 45 minuten per vollle werkdag erbij. Het was eigenlijk geen fabriek, er werd alleen gemengd,
Na de oorlog toen de oude heer Otto overleden was, nam zijn gelijknamige zoon het over en begon dochterondernemingen in boenmachines, fabrieks-stofzuigers, en een schoonmaakbedrijf in Den Haag, Later is het bedrijf overgenomen door het Amerikaanse bedrijf Norton, dat ook al het merendeel van de aandelen bezat, en werd het leeuwendeel besteed aan een kleefstoffen fabriek, in de volksmond allerlei lijmsoorten. De kleefstoffen verkoop liep ook vele malen beter dan de kleurstoffenhandel. In de oude Kleurstoffenfabriek zit tegenwoordig De WAR gehuisvest, en een beetje sfeer proeven van zowel de oude als de nieuwe tijd kan waarschijnlijk wel op open monumenten dag in het weekend van 12 en 13 september aanstaande.
Daarna kwam de officiële openingshandeling in de richting van het glasblazen. Twee stokjes met een touwtje ertussen in een bakje sop en Gezina kon mooie grote gekleurde bellen blazen. De toost werd uitgebracht op zowel de opening van de tentoonstelling, als op het driejarig bestaan van het Wijkmuseum. Proost, dat er nog maar veel tentoonstellingen en jaren mogen volgen.
Het geboeide publiek ontspande zich en nam een kijkje bij al die mooie en bijzondere voorwerpen. ondertussen genietend van een hapje en een drankje en elkaars gezelschap. Hier en daar werd er nog doorgesproken, gevraagd, of mogelijkheden geopperd om aan nog meer spulletjes uit die oude fabriekstijd te komen. Hierbij dus nogmaals het verzoek: ken je iemand die archiefmaterialen, documenten, boekhoudingsfeiten of producten heeft uit die fabrieken, het Wijkmuseum wil het graag lenen voor uitbreiding van de tentoonstelling. Twee fabrieken zijn nu uitgelicht, maar er waren er meer zoals o.a.; de Oliemolen en de Morris fabriek (tegenwoordig is Kringloopcentrum Amersfoort Leusden gevestigd in het voormalige Morris-pand).
Zowel aan het begin als aan het eind werd benadrukt dat Flehite zoveel spullen en informatie geleverd had, daarvoor ook de hartelijke dank van de mensen van het Wijkmuseum! Al met al zeker de moeite waard om een kijkje te gaan nemen in het Wijkmuseum, ook voor mensen van buiten de wijk!
Verslag en foto’s Ngie
Mooi verslag. Bedankt Wijkwebsite!