Zondag 7 Juli, Ondanks gebrek aan verslaggevers toch een kleine sfeerimpressie van Struinen in de Tuinen in het Soesterkwartier

De Larixstraat 67, in de tuin van het tegenwoordige appartementen-complex – voorheen Kinderdagverblijf – speelde Victory Boogie Woogie. De band dankt zijn naam aan het gelijknamige schilderwerk van Piet Mondriaan, en gebruikt een copy daarvan dan ook steevast als decorstuk.

Het repertoire was gevarieerd, van de 7 songs waren er dit keer maar liefst twee in de “moerstaal”. Meezingers waren het allemaal en gezongen en gedanst werd er, zeker door de jongeren.

Terwijl de jongeren tussendoor ook regelmatig naar de limonadetap liepen, tussen het soms heftig meedansen door,  genoot het overige publiek de eerste sessie vooral van het enthousiasme en de herkenbaarheid van de nummers.

Een wisselling tussentijds van drumstel naar gitaar en de gitarist van gitaar naar drumstel maakte het verrassend anders maar ook leuk.

En voor de bandleden ook wel een beetje spannend, want het was de eerste “try-out”. De try-out slaagde voor de band met vlag en wimpel!

En al ging er soms een nootje niet hlemaal op de juiste hoogte, het was maar een enkel nootje en niemand die zich daarin “verslikte”.

Tot slot werd met vuur en  passie “Zij gelooft in mij” – van de in de buurt alom gewaardeerde zanger, André Hazes – ten gehore gebracht.

Een slotapplaus volgde, waarna medegedeeld werd dat de volgende sessie een kwartier later zou beginnen. En de koffie, thee, limonade en koekjes in het notoire gezelschap van de donatiepot stonden, of men graag bij wilde dragen alvast voor een volgende keer?!

In de tuin van de Plataanstraat 18, ook wel bekend als de Buurttuin zou om 13.30 u het eerste optreden zijn van Troubadour Edward Val

Maar voor de muzikant begon was er nog even ruimte om te genieten van de door Deborah Nokkert, “made with Love” poffertjes.

Ook de koffie-, en theekannen en limonade en bijbehoren bekertjes stonden klaar voor het muzikale feestje, want dat is Struinen in de Tuinen elke keer weer.

Edward had gekozen voor een rertoire van nederlandstalige liedjes uit de jaren 50 en 60 zo konden de bewoners van het woonzorgcentrum zoveel mogelijk mee zingen, immers de meeste bewoners wonen hier “dankzij hoge leeftijd”

“M’n opa, m’n opa, m’n opa….in heel Europa…” werd dan ook goed meegezongen. Ook “brandend zand en een verloren land….” en “er wonen twee motten…” werden volop meegezongen.

Al die bekende liedjes maakte dat er volop genoten werd zowel door de bewoners als door de bewoners die te gast kwamen, uit de buurt.

Edward speelde ook verschillende medley’s waardoor er binnen het half uur optreden zoveel mogelijk bekende liedjes voorbij kwamen. Een enkel lied paste hij ter plekke aan, aan de naam van een van de gasten.

Een te gast zijnde viervoeter genoot ook mee, en wilde dat gerust voor de camera laten zien. Hij begon nog net niet te swingen, al deed hij dat deel dan misschien met z’n staart alsnog.

De gezichten van de bewoners spraken van volop genieten. Al was het voor een enkeling na een half uur intens genieten wel tijd voor een beetje rust.

De bezoekers uit de buurt konden niet alleen Edward z’n zangkwaliteiten, maar ook de prachtige bloemen, planten en insekten waarderen.

En verrast was men natuurlijk wel over de klok aan de buitenkant van het insektenhotel, want iedereen vroeg zich spontaan of: “kunnen insekten klokkijken?”

Bij een volgende Struinen in de Tuinen ronde zijn beiden dan ook een aanrader om op te nemen in het programma.

Sfeerimpressie en uitgebreid fotoverslag: Nel Groenendijk