Dinsdagmiddag 26 juni, Even is onduidelijk aan welke kant de ingang zit om te komen bij het “Lunchpraatje”, maar al snel weet iemand: “Aan de groen-kant van het gebouw”. Men stapt binnen in een grote, vrij donkere ruimte met direct rechts van de ingang een tafel met koffie, thee, brood en andere lunchwaren. Onder een kop koffie of thee stellen mensen zich aan elkaar voor.

Fabian begint stoelen in een halve kring te zetten vanwege een diapresentatie over de plannen. Als de stoelen staan, nemen de aanwezigen mensen plaats. Fabian verteld hoe het idee van het lunchpraatje ontstaan is,waar het op neer kwam: eigenlijk gewoon omdat drukke agenda’s vergen dat er efficiënt bijeengekomen moet kunnen worden. Fabian heet de aanwezigen welkom en verteld dat er tussen de aanwezigen een iemand is die hoopt te gaan wonen op de Soesterhof, en één van de Soesterweg. Even later schoof er nog één – zeer belangstellende bewoonster van de wijk, die bovendien zeer begaan is met het wel en wee van het Wagenwerkplaats-terrein – aan.

Fabian vertelde ook over de plannen die NS heeft met het wagenwerkplaatsterrein, namelijk sloop van de Lasloods verkoop van het gehele terrein. En doordat er inmiddels plannen liggen voor sloop van de Lasloods én een snelfietsroute dwars door het huidige gebouw van de Verkeerstuin/ Wagenspeelplaats, zijn er door de huidige groep gebruikers andere locaties bekeken. De gebruikers: Per Expressie, Laswerkplaats, Wagenspeelplaats, Samenwerkplaats en de mensen van de Bandbunker, zijn rond de tafel gaan zitten met het idee “Samenwerken maakt samen sterker”. Plannen werden besproken met ontwerp- en adviesbureau voor stedenbouw, landschap en buitenruimte, genaamd Imoss.

Imoss ging met de vraag en informatie naar de tekentafel et Voilá daar rolde een mooi ontwerp uit dat geschikt zou kunnen zijn voor alle gebruikers partijen. Op de plek van het huidige DLC restaurant (welke een tijdelijk aard heeft/ of in elk geval had), zou mogelijkerwijs een nieuw maatschappelijk cultureel centrum kunnen verrijzen.

Inmiddels lijkt de financiering zo goed als rond. “Een probleempje dat als uitdaging te zien valt”, is dat NS de grond in z’n geheel – dus inclusief het beoogde stuk grond voor de nieuwe Samenwerkplaats – wil verkopen. Er zal nog wat “Kunstwerk” geleverd moeten worden voordat een en ander gerealiseerd is.

Prisca, de vrouw die de Laswerkplaats vertegenwoordigt en vandaag ook gastvrouw is, verteld over de tot standkoming van de Laswerkplaats in de Lasloods. Het opdelen van het oorspronkelijke gebouw met een eigen ingang voor Per Expressie en een eigen ingang voor de Laswerkplaats. De Laswerkplaats wordt gebruikt door startende decorontwerpers, theatermakers, en andere kunstenaars. Een theater ontwikkelplaats wordt het wel genoemd, of zoals Prisca het zegt “een tropische verrassing in een lelijke doos”. Theatermakers, decorontwerpers, of anderen kunnen op afspraak de ruimte gebruiken voor hun doel, en ook de duur van het gebruik valt af te stemmen. De mens of groep die er in aan het werk gaat heeft dan ook de sleutel voor 24/7 en zolang afgesproken.

In de Laswerkplaats zijn door de jaren heen allerlei theatercreaties ontstaan die inmiddels door heel Nederland gekend worden, en in een enkel geval ook al daarbuiten. Die wetenschap maakt de Laswerkplaats ook tot een broedplaats van Kunst en Theater waardoor Amersfoort ook op de kaart staat. Daarmee ook een cultureel economische waarde vertegenwoordigend, die nationaal van belang is.

Tim volgt Prisca op als spreker, maar dan over Per Expressie, de springplank voor jonge artiesten, technici, podium-, en/of decorbouwers. Jongeren van ongeveer tussen de 17 en 21 jaar kunnen bij Per Expressie terecht. Zowel Per Expressie als de Laswerplaats zoeken regelmatig samenwerking met Fluor, de Bandbunker en Theater De Lieve Vrouw.

Na deze informele presentatie, kon men onder het genot van een broodje (zelf meegebracht of niet) nog even napraten. De drukke agenda’s maakte waarschijnlijk dat de meeste mensen snel verder moesten.

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk