Zaterdag 4 Mei, De vele vlaggen in de wijk hingen halfstok, ook de vlag op het plein voor de Emmaüskerk hing halfstok te wapperen in de wind.

Om 18.45 u waren de eerste mensen al bij -, en in de kerk voor de jaarlijkse bijeenkomst voorafgaand aan de dodenherdenking. Het thema van de Bezinningsbijeenkomst Soesterkwartier was, net als elders: “In vrijheid kiezen”.

Even leek het heel rustig te blijven, maar uiteindelijk waren er toch ongeveer 70 mensen aanwezig.

Eerst bespeelde Tom Bartelds het orgel. Even later klonk via de geluidsinstallatie het nummer: “Daarom zijn wij vrij” van Stef Bos

De liturgie voorzag in een interview door Gerrie Huizenga met de heer Welp – op de oranje bank. De familie Welp woonde in de oorlog in de Schiestraat, en heeft menig maal de schuilkelder in moeten vluchten. Hij vertelde over hoe een en ander dan toeging. Ook dat z’n moeder als een leeuwin tekeer ging tegen zoals toen genoemd een “mof”, toen hij aan een van haar kinderen kwam.

Ook over de soep van de gaarkeuken op de Noordewierweg waar zaagsel in dreef, zoals hij vertelde. Over de kracht van een voltreffer in de straat, die maakte dat ze door de luchtdruk opgetild en weer neergesmeten werden.

Hij zou nog lange tijd hebben kunnen vertellen, als er meer tijd voor geweest was voorafgaand aan de dodenherdenking.

Na het interview volgde een indrukwekkend mooi intermezzo van – ook weer – Tom Bartelds, maar nu op piano. De liturgie werd danig ingekort om voldoende tijd te hebben om naar de begraafplaats te lopen.

Vanwege de Sabbath, werd de herdenking dit jaar op de Algemene Begraafplaats aan de Soesterweg gehouden. Zo’n ruim 100 mensen waren naar de begraafplaats gekomen om te gedenken.

In afwachting van het juiste tijdstip waarop de “Last Post” op trompet geblazen zou gaan worden, werd duidelijk dat de klokken van de verschillende kerken/ torens niet echt synchroon lopen. Er was een verschil van bijna 10 minuten tussen de eerste en de laatste klokken die luiden.

In de wachttijd vertelde een meneer dat hij bloemen kwam leggen namens de, in Amersfoort aanwezige – Ambassade voor de Vrede – Pax. Dit jaar voor het eerst zouden mensen van de Ambassade voor de Vrede, op 4 plekken tegelijk bloemen leggen.

Na het spelen van de trompet, werd het twee minuten “menselijk” stil, want de vogels doen niet aan dodenherdenking die zongen het hoogste levenslied.

Aansluitend aan de 2 minuten stilte, werden twee coupletten van het volkslied gespeeld en gezongen door de aanwezigen. Hierna werden de bloemen op de graven van slachtoffers uit de WO I gelegd werden, dit bij gebrek aan graven van WO II slachtoffers op de Algemene Begraafplaats.

De mogelijkheid om nog na te praten met een kop koffie of thee erbij, was er in de ruimte van de Keistad-kerk, ingang aan de linkerkant van de Emmaüskerk, op de Noordewierweg.

Slechts een klein groepje maakte gebruik van de mogelijkheid om met anderen na te praten, het meerendeel van de mensen keerden huiswaarts. Wederom een indrukwekkend her-/gedenk moment.

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk