Dinsdag 13 Augustus, Rond 13.00 uur verzamelde zich een groep mensen bij de bushalte voor de Emmaüskerk, om actie te voeren voor het behoudt van Buslijn 1 in de huidige – toch al uitgeklede – dienstregeling. Onder de actievoerende waren ook supporters van de SP, zoals Provinciale Staten Utrecht man, Michel Eggermont, en voormalig raadslid Ad Meijer.

Zo’n 25 mensen zouden met de bus mee gaan om een statement te maken, en zo zou er nog ruimte overblijven voor reguliere passagiers. Om 13.09 uur reed de bus nog in omgekeerde volgorde – richting de stad.

De bus waar de actievoerders mee zouden gaan, zou om 13.19 vertrekken. De route op dat tijdstip loopt via de Isselt naar het Station. Tijdens het wachten kwamen er ook 3 handhavers om de actie “in de hand” te houden. Je weet immers nooit met die – merendeel 55+ jarige – actievoerders.

Op het plein werd al begonnen met zingen “busje komt zo”. Na het instappen in de bus – waarbij de chauffeur netjes goedemiddag gewenst werd – werd al snel het “potje met vet” (klik op de link voor “zangkunsten”) ingezet alsof het een schoolreisje was. Helaas was het niet zo’n feest, actievoeren gebeurt niet zomaar.

De plannen voor de wijzigingen in de buslijn zijn van dien aard dat mensen met kinderwagens, rollators, rolstoelen straks niet meer na 18.00 uur met de bus kunnen, om over de plannen voor het weekend maar helemaal te zwijgen. Dat is dan ook de reden waarom er geprotesteerd, en actie gevoerd werd.

Het is toch te gek voor woorden dat het Soesterkwartier, wijk van een stad met groei-ambities, straks OV heeft dat steeds meer dorps aan gaat doen?! Dat mensen die door welke reden dan ook afhankelijk zijn van Openbaar Vervoer straks geen deel meer kunnen nemen aan activiteiten die juist in avond en weekenduren plaatsvinden. Of het nu gaat om een raadsvergadering bijwonen, of een festival meemaken, een grote groep mensen dreigt daarvan uitgesloten te worden door deze wijzigingen.

Na de rit naar het Stadhuis zou overgestapt worden op de bus terug….het was de bedoeling direct aan de overkant weer in te kunnen stappen. Joke Sickmann ondernam daarvoor een levensgevaarlijke actie want de bus kwam er al aan…rode stoplichten en hartverzakkingen van automobilisten en medeactievoerders mochten niet baten….de bus reed door zonder er iets van gezien te hebben, de wachttijd werd een half uur voor de even gezellige terugreis met – nog steeds Joke Sickmann uit een stuk!

In de bus was het reuzegezellig, en daarmee kreeg de actie de sympathie van de verschillende medepassagiers en de buschauffeurs. Nu maar hopen dat er ook op de verschillende beleidsplannenterreinen verder gekeken wordt dan alleen maar de euro’s. Mensen maakten het geld, maar inmiddels worden mensen wegbezuinigd door datzelfde geld! Typisch geval van de wereld op z’n kop.

Nu maar heel hard hopen dat er geluisterd en nagedacht wordt, zodat iedereen gebruik kan blijven maken van de bus en daarmee het sociaal en culturele leven.

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk