Wijkmuseum 29 september 2017. Een vreemde edoch ook weer geruststellende melding, dat  zoals vermeld, de “Nestor”van de Huisartsen Soesterkwartier, een lezing geeft. De toebedachte rol, om over de geschiedenis van de gezondheidszorg Soesterkwartier te vertellen, bleek een  Historische brug te ver en was verkeerd vermeld in de aankondiging. Een aantal bezoekers aan deze zeer boeiende uiteenzetting , zagen een Huisarts met een boodschap en visie.

H, van Dijk, Huisarts in het Soesterkwartier, gevestigd Noordewierweg 84, is te gast in het Wijkmuseum, om in navolging van de “buurman”Apotheker “iets”te vertellen over het tot stand komen van de huisartsenpost zoals die nu is gesitueerd. Na een korte introductie van Gezina Tuinstra, conservator van het Wijkmuseum, hield “dokter”van Dijk geen consult, maar een spreekbeurt.

v.Dijk, begon op wat luidere toon te praten om daarna zijn volume aan te passen aan mogelijk slechthorenden. Die waren er niet, dus kon het gezelschap gezeten in de Themakamer gewoon alles volgen.

Geschiedenis:

v.Dijk;”Het feit dat mij de rol  van Nestor van de groep wordt toebedeeld, zal mogelijk zo bedacht zijn, omdat ik de oudst aanwezige Huisarts ben. In 1998 begonnen in een pand aan de  Chrysantstraat 3, in het Soesterkwartier. De praktijk overnemend van Huisarts Schepp. De praktijk bestond uit een spreekkamer, een kleine behandelkamer en een “hokje”waar mijn assistente en ik koffie dronken of aten. Om de hoek, bevond zicht de praktijk van LeLoup “. 

Herinneringen worden opgehaald over het dan in 1998 ingestelde rookverbod. Tot die tijd was het nog redelijk normaal dat niet alleen de patiënten rookten, maar ook de heren medici. Zo werd er gerookt in de wachtkamer en een van de voorgangers van v.Dijk. dr.Boerma, rookte gewoon zijn sigaar. En zoals hij verwoordde, zelf op de opleiding in Amsterdam, liepen de artsen met visite’s met rookwaar rond.

In de praktijk aan de Chrysantstraat ging het zo, zijn gangetje. Het was wel een redelijk drukke praktijk, maar om 16.00 uur was je als Huisarts wel klaar. Los van de weekeinddiensten die ook werden ingevoerd. Vakanties konden in de tijd makkelijk geregeld worden omdat de andere praktijk dan waarnam. Geld kwam er niet aan te pas, dat waren gesloten broekzak overeenkomsten. In die tijd viel het aantal patiënten wel mee, daar er een groot gedeelte van de werkende “mannen”een Spoor gerelateerde arts hadden aan de Tolliusstraat.  De huisarts uit die tijd, fungeerde ook nog eens als consultatiearts wat plaatselijk ook wel het “Groenekruis,”heette. Een aardige uitleg werd gegeven over het systeem van de “ziekenfonds”patient en de particuliere. Was er verschil. Nou dat was er zeker. Namelijk, ongeacht het aantal patiënten die op het spreekuur kwamen, kreeg hij een vaste vergoeding. Zegge en schrijven, was het spreekuur zo,n 2 uur per dag het zoveel mogelijk afhandelen van ziekenfonds patiënten. Daarentegen kreeg de particulier, op afspraak een plek en alle aandacht ( en rekening). Het waren andere tijden. In de “Spoorse”tijd was daar de eenzame huisarts Wiebe van de Kamp, hoekje Goudsbloemstraat, die maar geen collega’s kreeg. De reden: de directe reactie’s van de Soesterkwartierder als Patiënt. Wat dat betreft is er niets veranderd, memoreerde hij. Het visite rijden was een dagelijks gebeuren, waarbij de echtgenoot van de huisarts als “buffer”fungeerde bij de vele tussendoor oproepjes. Dit om te zorgen dat haar man, ook op tijd thuis zou zijn.

Gezamenlijke Huisartsenpraktijk

Lang werd gezocht naar een pand in de Soesterkwartier, om de twee praktijken bij elkaar te voegen. De locatie Tulpstraat werd bekeken ( nu nieuwbouw) of een zijvleugel van de Emmaûskerk. Daar waren wat protesten i.v.m. de parkeerdruk. Het werd uiteindelijk het “Haka”pand Noordewierweg 84, waar eerst de Basismarkt was gevestigd. De hele planning en uitvoering heeft 10 jaar geduurd. Maar nu zijn er 4 huisarts praktijken werkzaam met ieder weer twee huisartsen. Dus 8 artsen. met 8 assistenten en een extra assistente ( GGZ) . Daarnaast is er een huisarts in opleiding. zijn er 3 praktijkondersteuners, waarvan er 2 de GGZ doen.  Er zijn ongeveer 8000 inwoners van het Soesterkwartier ingeschreven. Dat houd in dat er 4000 buiten de wijk zijn ingeschreven, of geen huisarts hebben.

En zoals v Dijk vertelde. Nu hebben we specialisme in huis voor mensen die in psychische nood zitten, dan wel geestelijke problemen hebben. Vroeger, toen ik hier begon was dat er allemaal niet en voordat je een doorverwijzing naar een instelling had, was er al veel gebeurd. Wij hadden als huisartsen daar een oplossing voor, namelijk 3 x een afspraak maken op het spreekuur waarbij de  troostende woorden en het vasthouden van de hand, de therapie bleek te zijn.

Nu hebben we een beleid voor de 75 plussers als we constateren dat ze al geruime tijd niet in beeld zijn geweest, om deze thuis te bezoeken.

De zorg veranderd’merkt hij op. We waren altijd gewend om, daar waar het specialisme betrof”door te verwijzen naar het ziekenhuis. Tegenwoordig komt de specialist naar de  huisartsenpraktijk en adviseert daar in eerste aanleg. Zo kan U zelf natuurlijk een foto maken van bv. een huidaandoening. Wij doen het ook en sturen deze digitaal op naar de Dermatoloog, deze adviseert dan een behandeling. Het scheelt de patient veel tijd en kost uiteindelijk een stuk minder.

Rol verzekeraar:

Ja daar valt veel over te zeggen.Wat dat betreft ben ik van de oude stempel en heb zoiets van, wordt de bemoeienis niet erg groot. Zo moeten er weer afzonderlijke machtigingen worden verstrekt bij “dure”medicijnen. Of de Apotheker moet steeds afwegen of die of die verzekeraar wel vergoed. Sterker nog, voorgeschreven, maar niet opgehaalde medicijnen, leveren hem een boete op van de verzekeraar.

Als voorbeeld noemde van Dijk, de mensen op leeftijd, krijgen veelal een maagbeschermer als medicijn toegevoegd. Maar aangezien de patient die zelf moet betalen, laat deze ze liggen. Ook hier krijgt de Apotheker een boete.  Patiënten denken soms dat ze onterecht elke keer voor onderzoek naar de huisarts moeten, dat is niet zo. Bij bv al een kleine vorm van “Nierschade” wordt dit steeds gecontroleerd of het niet erger wordt. Diabetici vinden het inmiddels normaal deze controle’s

Digitale dokter

Van Dijk, het is onomkeerbaar een feit dat de digitale dokter steeds verder oprukt. Nu hebben we al het LSP (Landelijk dossier van patiënten) waar we met enig wantrouwen naar kijken. er zijn voorbeelden dat er in een enkele strafrechtzaak, door 200 mensen werd meegekeken wat een bekende voetballer nu had gedaan, aangezien zijn medisch dossier open stond.

Aan de andere kant, wij als artsen en bv. dienstdoende op de huisartsenpost moeten het wel kunnen raadplegen. We zien alleen de laatste 3 bezoeken aan een arts en de gebruikte medicijnen. Maar meestal ga ik van mijn eigen waarneming uit. En voor een gebroken pols, hoef ik geen dossier te raadplegen.

Overigens staat er een zware sanctie op, als medisch personeel, “even”mee kijkt in het systeem, om te zien wat de buurvrouw mankeert. Uit de inlog gegevens, zal dat blijken en ontslag zal volgen.

De opleiding tot arts veranderd ook. Voorheen een “mannen”beroep. Nu zijn voor de opleiding medicijnen, 69 % vrouw en de vervolgopleiding voor arts, is maar liefst 80 % vrouw. Dus nog een paar jaar en dan is het een vrouwelijke aangelegenheid.

Huisartsenpost Meander

De maatschappij vraagt soms veel van mensen en om doordeweeks een afspraak te maken bij de huisarts gaat vaak niet. dus wat doen deze, ze gaan naar de spoedeisende hulp. Daar is het niet voor bedoeld en daarom is er een hindernis opgeworpen. U kunt alleen telefonisch een afspraak maken met het medisch callcentrum. Dat zijn 15 dokters-assistenten en die kunnen uitstekend beoordelen of U met spoed naar de post moet komen. De huisartsenpost wordt wisselend bemand door een “poel”van 144 huisartsen. Hetgeen inhoud dat hijzelf 2 a 3 x per maand dienst heeft.

De Hamvraag

Waarom ik voor het Soesterkwartier heb gekozen, in de wetenschap dat er een   “” volks”” karakter heerst. En als men het niet eens  zijn met je, hoor je dat op niet mis te verstane wijze. Maar wat ik juist zo waardeer, als je het goed doet, hoor je het ook en dat is Soesterkwartier. Er is altijd wel “iets”aan de hand en dat geeft “reuring”in de praktijk.

Na deze boeiende en openhartige “spreekbeurt” konden er nog vragen worden gesteld. Deze behelsde kindermishandeling;  De registratie verschillen 50 jaren en nu:  Of er binnenkort consulten komen via de webcam.

Met deze laatste vraag en een duidelijk antwoord van de Huisarts. Nee, niet als het aan hem ligt, werd door Gezina een woord van dank gesproken. Als dank voor de “lezing”kreeg v.Dijk het boek Soesterkwartier eigenwijs overhandigd. Met een klein verzoek, dit in de praktijk te leggen met voorin de tekst. “te koop in het wijkmuseum”

Onze Wijkverpleegkundige van het Wijkmuseum, deelde hierna bekertjes met “pillen”uit voor de aanwezige gasten.

Verslag/ foto’s Karel van Rooy.