Hoe kan je je verenigen ten tijde van Corona? Hoe kan je samenkomen en vergaderen? De KVVA stond voor deze enorme uitdaging. Ze organiseerde een digitale Algemene Ledenvergadering. De opkomst was zo groot dat het normaal niet in het clubhuis had gepast. 37 leden en twee mensen van buiten de club waren aanwezig. Ikzelf was de gespreksleider en stond voor de uitdaging: hoe vergader je met zoveel mensen, hoe zorg je dat deze mensen in hun betrokkenheid gevoeld en gekend worden?

Nieuw bestuur KVVA
Het was voor de KVVA een historische avond, waarin de oud voorzitter verantwoording aflegde voor het afgelopen verenigingsjaar. En ook werd het nieuwe bestuur geïnstalleerd. En behalve voetbalouder ben ik nu dus voetbalvoorzitter. Nico Janssen wordt secretaris, Jacco Huurdeman wordt penningmeester; Ed Wieggers wordt algemeen bestuurslid. En dat allemaal digitaal… Geen clubhuis waar mensen elkaar voelen: nee, thuis, voor de buis: de laptop… In de chat verschenen de berichtjes ‘eens’ of ‘niet eens’. Het nieuwe bestuur werd unaniem gekozen en ze heeft een taak. KVVA op de kaart houden en misschien ook wel KVVA beter op de kaart te zetten – want de bal is lek… 

Voetbal als prachtmetafoor
En waarom is die bal nog steeds lek? Tja. De bal is lek gaat over twee voetballende kinderen, die speelden op het trapveldje op de IJsselstraat. De bal vloog over het hek en een hond beet zich vast in de bal. Hoe moet je een dergelijk voorval zien? Nu, mijn stelling is dat je er met elkaar over moet praten, dat je hoort hoe andere mensen het zien – hoe andere mensen reageren. Daarvoor is voetbal. Voetbal is een pracht metafoor om het over het leven te hebben, om het met andersgezinden over het leven te hebben. En de bal is lek gaat erover of we in geval van een lekke bal denken: ‘ach, ja, dat is nu typisch onze wijk’. Of dat we denken: ‘jee, ja, een hondenveld naast een trapveld, dan krijg je dat. Vinden we dat wel of vinden we dat niet erg?’ Of dat we denken: ‘wat doe ik met mijn hond, die gek is op een bal, op het hondenveldje als er kinderen gaan voetballen?’ Dat waren ook de gesprekken die ik met voetbalouders langs de lijn kon voeren – maar nu met dat virus even niet. Of komt het door de winterstop – want die is er nu.

 

Winterstop? Taart!
Het mooie is, is dat een van de jongens van het team van mijn zoon deze maandag jarig was. En hoe vier je een kinderfeestje in deze tijd? Ook nog eens net voor Kerst… Nu, deze ochtend verscheen dus het bericht op de groepsapp. En pling-pling-pling: kinderen wilden inderdaad met de jarige mee voetballen op de KVVA. Op deze druilerige maandag: de dag met het minste licht. Maar kinderen mauwen niet op een druppie regen en dat is maar goed ook. Ze stonden met tien kinderen op het veld, lekker te voetballen (zoals ze anders die avond hadden getraind). En als klapper op de vuurpijl was er dus taart. Een echte Bakkerij Van Gendt Taart! Een super mooie voetbaltaart. Lekker!!!

Kerstgedachten
De KVVA heeft het zwaar, meer mensen hebben het zwaar. Komend seizoen gaat de KVVA op zoek naar nieuwe sponsoren. Daar zijn twee vrijwilligers binnen de KVVA voor actief. Als je bij een club bent, is dat eigenlijk het meest gave: er zijn in deze wijk zoveel betrokken mensen, er zijn zoveel handen en hersens die uit een goed hart willen meewerken. Dat is gewoon echt mooi. Tijdens die digitale vergadering zei ik dat als kersverse voorzitter ook: dat hier in de wijk, bij een vereniging, een ongelooflijk sociaal kapitaal rondloopt. Dat kan in modder veranderen als er geen aandacht aan wordt besteed, als de middelen ontbreken. Maar het is goud als het sociaal kapitaal gezien en gevoeld wordt. Als het samenkomt, als mensen datgene doen wat ze kunnen, wat ze willen. Zo werkt het bij een teamsport: daar doe je het ook samen. Daar doe je ook datgene wat je het beste kunt. Je laat via je spel je karakter zien – hoe je je tot het team verhoudt – hoe je bijdraagt aan het team. Maar ook dat het team jou maakt. Afijn, het zijn wat van die Kerstgedachten die een mens ondanks de grauwe lucht kan hebben. 

Samen krachtig
Maar toch zeg ik het niet zomaar. Want dat die kinderen in de regen feest vieren, dat zegt iets. Dat is wat een club kan doen. Mijn dochter zit bij de korfbal en die mocht vanwege Corona helaas zaterdag geen zaaltoernooi spelen. Er kwam een speelster van de A-junioren langs en die bracht dus een opschrijfboekje en een pen. En er was een lief kaartje bij. Een klein, mooi gebaar, waar wij maar vooral zij, weer helemaal van in ons nopjes waren. Het zijn mensen die bewegen, die de boel in beweging brengen. En in een vereniging gebeurt dat. Daar wordt karakter gevormd. Daar wordt aan teamgeest gebouwd. En iedereen weet wat dit met een mens kan doen: het geeft kracht. Het geeft kracht als je via een sport geleerd hebt dat je samen krachtig bent.

Vitale wijk
Een digitale ledenvergadering… Het voelt zeer, zeer gek. Maar het kon. En misschien kon het wel beter dan ‘live’. Maar voetballen, korfballen, tennissen, rugbyen, dat moeten de kinderen op de velden kunnen doen. Volwassenen ook. De velden die ons als wijk omringen. Die ons als wijk kracht geven, waar we kracht maken, vriendschap smeden. In weer en wind! Zodat we er staan als het moet, samen, als mensen die zich niet tegen elkaar laten uitspelen. Maar die een vuist vormen: een vuist met hersens, voor de wijk. Sport leert dat, gratis en voor niets. Of niet? Clubs: ze niet nodig. Sport is noodzakelijk voor een vitale wijk.


Marc den Elzen – korfbalouder en voetbalouder (en nu dus voorzitter KVVA), eerder schreef hij de bal blijft rollen met o.a. https://www.soesterkwartier.info/de-bal-rolt-verder-slot-kvva-jo8-vecht-om-elke-groene-meter/