Soesterkwartier 5 juni 2019.

Misschien voor een eerste keer, in ieder geval de onderstaande woorden kiezen valt niet mee. In een golfslag beland qua herinneringen die velen van U  weer oproepen. Het is nog geen 1 juli, maar het is duidelijk geworden gezien de overweldigende reacties op de website/ Facebook/LinkedInn en Twitter.

Een grote groep maakt  kenbaar dat ik op enigerlei wijze wel wat in werking heb gezet. Iets wat ook in andere wijken van Amersfoort aan bod kwam. Het Soesterkwartier diende als voorbeeld voor wat betreft de media voorziening, de activiteiten en de zorg voor elkaar.

Realiteit: Op de tv, wordt de 75 herdenking van D Day uitgezonden, waarbij de huidige “wereldleiders” proberen een mislukte poging doen, “iets”van de gevoelens van onze “bevrijders” die het leven lieten, te verwoorden.  Het brengt me bij een hoogtepunt van het Jeugd Persbureau, waar een jochie van 9 het verdomd om foto,s te maken van Sinterklaas. Hij als moslim kon dat niet behappen. Een 2.5 uur bezoek aan Kamp Amersfoort, bracht hem op andere ideeën . De beelden van D Day en kamp Amersfoort vloeien samen.

Een der opmerkingen geplaatst die ik waarlijk diepzinnig vond. in Kareliaanse stijl, zijnde mijn soms “dubbele”, tussen de regels doorlezende woorden met een boodschap.

En laten we eerlijk zijn, de laatste 5 jaar zijn er bijzondere zaken de revue gepasseerd. De enorme ophef over Sytze van der V. Het overlijden na een ongeluk van Kimberley en Jouke Jouwstra. De brand bij Noack en daar in tegen de honderden vele activiteiten georganiseerd door onze Soesterkwartierders, iets waar je heeeeeel zuinig op moet zijn.  Maar er is  één ding wat mij enorm raakt . Elke noodkreet die vanuit het hart wordt gegeven en wordt “gepost”voor hulp, is een voltreffer. Ongekend dat het Soesterkwartier zich dan “hulpvaardig”en betrokken op stelt.  We herkennen zeker de vele spontane acties, voor Kimberley. Voor een gezin die haar uitkering pinde en kwijtraakte. Last but not least, de rampzalige opstelling van instanties na het “levenloos”ter wereld komen van Lamairo.  Mensen wat ben je dan trots je Soesterkwartierder te zijn en in mijn geval, daar verslag en foto,s van te mogen maken.

Ik ben niet weg uit de wijk, maar zoals vermeld, geeft een optelsom van feitjes en feiten een verkeerd signaal. Met in acht neming wat ik verder met mijn leven had gepland in de categorie “te doen” Sluit ik dit prachtige boek, Wijkwebsite Soesterkwartier.

Ik ben met enige stomheid geslagen, over de vele reacties . Het doet mij en de redactie goed te weten dat de wijk en zijn bewoners, deze betrokkenheid nu tonen.  ( normaal zou er nu een zin komen, die een keerzijde heeft, maar dat past niet meer).

Ik zeg nogmaals “Soesterkwartier”

BEDANKT

 

Karel van Rooy.