Soesterkwartier 23 september 2017. Na het sluiten van de bloemenwinkel Mon Papillon, werd het even stil rond Conny en Samantha. Ondanks de massale reactie’s op en in de Sociale media, waarbij het Soesterkwartier liet merken, welke positieve invloed Mon Papillon heeft gehad . De betrokkenheid met de inwoners heeft zeer hoog in het vaandel gestaan en dat liet men weten.
Velen vroegen naar de ernstige medische oorzaak, waarom de bloemenzaak dicht moest, ze kon U geruststellen. Het advies van de specialist was om het rustiger aan te gaan doen, gezien de waarschuwende signalen van het lichaam.
Conny, op 18 september nog aanwezig bij de “buurtborrel”in de Nieuwe Sleutel, zat die avond wat stilletjes aan de tafel. De handen bewegend, zoekend naar “dingen”op tafel. Onrustig en ogen die boekdelen spraken. Daarnaar gevraagd, vertelde ze. “zaterdag mijn laatste dag gehad, bewust de hele dag alleen. Velen bekende kwamen langs en plots was het over. Lichten uit. De sleutel voor de laatste keer omdraaiend. Niet meer omkijken Conny. Het is voorbij.” Conny lacht wat om haar eigen relaas, maar de ogen vertellen een ander verhaal. Het doet pijn.
Maar ja dan hebben we nog het Soesterkwartierse “SK-MDT ( Soesterkwartiers Maatschappelijk, (sociaal niet pedagogische), DOEN team.. Bestaande uit ( voor de gelegenheid) uit Ilona/ Chantal en Esther. “DIT GAAT ZO MAAR NIET” meende het SK-MDT. We laten Conny en Samantha niet zo maar vertrekken na al datgene wat ze voor de wijk hebben gedaan, dus U raad het al, we doen wat terug.
Als eerste werd de Facebook verbinding met Conny vanwege een technische storing verbroken. Dit om een oproep te doen aan de Facebook gerelateerde “vrienden”. Het SK-MDT wilde een soort afscheidsreceptie aanbieden, op de SK manier. Gewoon een zaal, muziek, koffie. koek en wat drinken en een hoop mensen om de hand te schudden van de twee Vlinders. En zo geschiedde.
De dames van het team gingen aan de slag. De Reset werd afgehuurd ” tegenover de woning van de familie Swart” Via de Sociale media werden mensen geattendeerd op de mogelijkheid om heden 23 september omstreeks 19.45 nogmaals de hand te drukken, ( het werd zoenen) van Conny en Samantha.
Aan de reacties te zien, was er een zeer positieve “respons” en velen zegden toe te komen of op een andere wijze te zullen reageren
Dan komt het uur U, via de achterdeur komen de gasten in de RESET, Conny kijkt immers aan de voorzijde naar de RESET. Inkopen waren gedaan en alles stond klaar. De muziek installatie is een ander verhaal, maar het kwam toch goed. Om te zorgen dat Conny wel thuis zou zijn, was Theo wel op de hoogte van het gebeuren. Conny echter was deze week onder meer bezig geweest haar adresboek op Facebook op te schonen. “Potverdorie, nu heb ik vermoedelijk ook “hulpdiensten SK”gewist, want ik zie geen berichten meer” meldde Conny aan haar omgeving. Dat de kleinkinderen langs kwamen is natuurlijk een normaal gegeven. Of oma ook mee ging naar de kinderdisco in de RESET. Theo bevestigde dat de Buurnetwerker als proef een kinderdisco in de RESET had georganiseerd. Ook de wijkverslaggever zou komen. Wel daar moet je bij zijn dacht Conny en om 19.45, verlieten ze, gadegeslagen door een groot aantal ogen”de woning. Opgewacht door ondergetekende die ook nog eens de toegangskaarten wilde controleren.
Niets vermoedend liep het gezelschap de RESET binnen, verwelkomt door de nodige “beats”en disco verlichting. Eenmaal binnen viel de verbaasde blik al snel weg in eentje van “kwartje valt”
Het werd een “tishue”ronde van kussen/knuffelen en verbazing wie er allemaal waren. De emoties waren over en weer een mooi gebaar. Het mocht, tranen met een lach, verdriet was geen verdriet. Het gehele gezelschap hield het niet droog.
Nadat alles weer in enige rust was weergekeerd was er ook tijd om wat officieels”te doen.
Esther hield het wat dat betreft kort. Er waren een groot aantal cupcakes gemaakt, dus die moesten op. Bossen bloemen ( huhh) werden cadeau gedaan. En zowel Conny als Samantha kregen een fraaie hout bewerkte “Vlinder” . Van de zijde van de redactie, werd de laatst gemaakt foto in de Papillon , in Canvas overhandigd.
Hierna werd gestart met wat we dan noemen het informele”gedeelte. Oeds Blok/Henry de Gooijer/ Paul Wareman/ Sophie en Lucas/ Joke van Burgstede/ Angelique/Monique/Chantal/Johan/Ilona/Esther/Manuela/ Michel en vele anderen “nipten” aan hun drankjes. Knabbelden aan de nootjes en de in de schijnwerpers staande “moeder/dochter, raakte met alle groepjes in gesprek. Een staande receptie, maar dan op ze,n wijkse manier. Het ongedwongen samen zijn met deze afspiegeling van het SK, is toch wel bijzonder te noemen.
Na iets meer dan een uur, werd de hoofdstuk Mon Papillon, ( tijdelijk) afgesloten. De winkel gaat volgende week, na een kleine verbouwing weer open , dezelfde naam, andere eigenaresse. Ingrid Kreijne gaat haar deuren dan openen en zij zal in de voetstappen treden van haar voorgangster. .
Conny / Samantha, het is al eerder geroepen, maar dan nog maar eens.
Bedankt.
Namens het SK-MDT ( Soesterkwartiers Maatschappelijk, (sociaal niet pedagogische), DOEN team.
Karel van Rooy.
Geef een reactie