Harmonie Wilskracht "on the English tour"

Engelse vlaggetjes in de Vijverzaal van wooncomplex Puntenburg. De ingang wordt bewaakt door “the Royal Gard”. Binnen zijn veel mensen getooid met een “brits” kenmerk. Vlinderdasjes maar nog net geen bolhoeden. Veel tafels zijn neergezet en er verschijnt servies wat duid op een originele High Tea.

24 januari 2016, locatie Vijverzaal Wooncomplex Puntenburg.

Presenty: A jolly Afternoon Tea Concert full of music and laughter.

Personeel van Koks-Mediair is heel erg druk doende met de opmaakt van een hele stapel borden. Zelf de spreektaal is aangepast. Engels is de voertaal. Naast Robbert en Yasmeen, voert de voormalig Sergeant Majoor “Sjoerd” de scepter in de keuken. En met militaire precisie worden alle borden gevuld met lekkernijen en zoetigheid.

Dan wordt duidelijk dat Harmonievereniging ( het vrijdagavond orkest) een optreden geeft in “Engelse”stijl met alles er op en er aan. Zo zal er een echter High Tea worden geserveerd en is de muziekkeuze ook geheel in “British”stijl.

Ard Brummel van Wilskracht legt even uit dat men jaarlijks een paar concerten geeft die geheel in een bepaald teken staan. In dit geval de Engelse folklore inclusief een High Tea. De zaal keuze was op Puntenburg gevallen. De voorverkoop van kaartjes was door hen zelf geregeld en de bewoners van Puntenburg mochten als eerste inschrijven. De resterende plaatsen werden vervolgens aan belangstellige verkocht.

Wel met 124 verkochte kaarten zat de zaal dan ook vol. Mensen die zich alsnog meldden werden teleur gesteld en verwezen naar het balkon alwaar in ieder geval het concert gedeelte kon worden beluisterd.

Klokslag 15.00 uur kwamen de orkestleden binnen, een 40 tal keurig in het zwart geklede heren en dames, allen getooid met een kleurige vlinderdas, namen plaats. Ard Brummel had het welkoms woord en gaf hierna de regie over aan de dirigent Jurgen. Het zou een concert worden met verrassingen. Een heuse Butler was de spreekstalmeester.

Het eerste nummer was dan ook gelijk in stijl. God save the Queen , het Volkslied van het Verenigd Koninkrijk. En met de aankondiging van het volkslied, kwam Hare Majesteit, Queen Of Engeland, Elisabeth binnen schrijden. Zoals dat Koninginnen betaamd , langzaam en statig, de handtas stevig bengelend aan de schouder.Misschien dat hare Majesteit wat last had van de “pumps”. Met het doorknippen van een lint was het concert geopend. De bezoekers in de zaal zaten ademloos te kijken en luisterden daarna naar de muziek, zij konden deze openingszet wel waarderen.

Terwijl de thee en koffie zijn weg naar de “gasten, vond en de schalen met lekkers werden aangebroken waren ook alle stoelen in de zaal bezet. Ook boven op het balkon zaten nog luisteraars.

Om in de stijl van volksliederen te blijven, was men niet vergeten dat Ierland een eigen ” Hymne” heeft die dan ook geheel in deze stijl passend werd gespeeld. De Irish Tune from county Derry, (arrangement van Percy Grainger). Vooraf werd al aangegeven dat het orkest erg moest wennen aan de akoestiek van de zaal. Het hoge en lage gedeelte absorbeert namelijk de klanken anders dan dat men gewend was. Hier en daar was een “Iers” hikje hoorbaar, maar dat deerde niemand.

De aankondiging van het volgende nummer, werd met enige magie omgeven. De titel “Lord of the Rings werd na de aankondiging gelijk onderbroken door mister Harrie Potter him self. Gekleed in tovenaarsmantel met toverstok maakte hij zijn entre. Gelukkig bleven alle lichten branden en bleek het probleem in de toverstok van Harrie Potter te zitten. Nadat er geruild was met de “Baton”van de dirigent gaf de tovenaarsleerling een kleine demonstratie. Hij hoefde maar te wijzen naar de drummer, of die sloeg er op los. Het werkte weer en tevreden gaf Harrie Potter het groene licht om de Lord of the Rings te spelen. Tijdens het spelen deden zich in ieder geval geen vreemde zaken meer voor.

Om voor de pauze af te sluiten met een nummer van Jimmy Web; MacArthurpark, een nummer wat zeer zeker in de reeks van deze avond paste.

De High Tea had inmiddels zijn 3e ronde bereikt en steeg inderdaad naar grotere hoogten. De zoetigheid werd hartiger. Een veelvoud van kaassoorten en andere hartigheid deed de ronde.

Nadat men in de pauze nog meer hartigheid en een drankje had genuttigd werd het een stuk ingewikkelder.

Het navolgende nummer had een moeilijkheidsgraad van 9.3 op de schaal van uitspraken. Namelijk

Supercalifragilisticexpialidocious, of te wel hierin herkennen we uiteraard de komst van Mary Poppins. En daar waar hare majesteit nog statig schrijdend binnen schreed, dit maal “vloog”Mary Poppins aan een paraplu naar binnen. Om nadat het nummer gespeeld was, samen met de butler nog even een showtje te geven, zoals dat bekend is van de film. Erg leuk om te zien.

Het zou hierna nog meer griezelen worden. Op het programma stond The Phantom Of The Opera. Een ieder herkend de zware tonen aan het begin en de opzwepende muziek van dit mooie muziekstuk. Zelf de dirigent gaf al aan, ” als dat maar goed gaat”, kijkend naar de boven hem hangende lampen. Het ging goed en het intermezzo ging nog even door als de begintune van 007 James Bond wordt gespeeld.

Gezegd moet worden, de transformatie van Mary Poppins naar James Bond was snel geregeld. De gentlemen Bond zelf, gewapend met zijn Walther PPK deed zijn intrede op zoek naar de spion van Puntenburg. Het wapen wees wel erg in de richting van de keuken.

Het voorlaatste nummer, Afthermath- by Muse, is vooral een muzikaal technisch verhaal en geeft aan dat Wilskracht op alle markten thuis is.

De afsluiting zou dan ook geheel in stijl zijn. Niet van hare majesteit de Queen, maar van QUEEN. In de geest van, zullen we maar zeggen, kwam Freddie Mercury zijn opwachting maken. Voorzien van een stofzuiger slang en stang werd het nummer I want to break Free, als ode aan QUEEN ten gehore gebracht.