KVVA tegen KVVA – het nieuwe jeugdvoetbal

Kinderen in het Soesterkwartier

Zaterdagmorgen, stralend weer en voor het eerst sinds lange tijd mocht de KVVA JO8 weer een wedstrijd spelen. De JO8-kinderen trainen en spelen weliswaar onderling tegen elkaar, maar spelen tegen een ander team, dat had sinds half maart niet plaatsgevonden. Covid19, natuurlijk. De kinderen gaan al weer naar school vanaf half mei en van begin juni ook als volledige klas, maar het sporten met andere kinderen is beperkt tot de clubgrenzen. Niet naar de leeftijdgenootjes van VVZA, of van VOP, of van Hooglanderveen, nee, dat mag niet. Wat mag is KVVA JO8 tegen de KVVA JO9.

Tegenzin en wedstrijdplezier
Laten we er geen vragen bij stellen, het is zoals het is en de kinderen en ouders moeten zich leren te schikken. Dus op deze zonnige dag waren er de kinderen en de ouders die het namens de KVVA JO8 en namens de KVVA JO9 mogelijk hadden gemaakt en nog enkele andere ouders die breed uitgewaaierd over het lange voetbalveld aan de kant stonden. De kinderen hadden er zin in, al was er ook wel enig gemor. De JO9 speelt immers al een jaar langer competitie (een en een driekwart jaar versus driekwart jaar) en de JO9-kinderen zijn ook gemiddeld een jaar ouder. Kinderen ontwikkelen zich sterk rond die leeftijd, dus er is verschil en ja, daar zagen toch de nodige JO8 kinderen al vooraf tegenop. Zelfs een jongetje die dolgraag weer wedstrijdjes wilde spelen, had er nu geen zin in, omdat hij als hij zou verdedigen gepasseerd zou worden door een ruim een jaar ouder jongetje van zijn school uit Schothorst.

De wedstrijd
Als coaches hielden we de moed erin. De JO8 is een vechtmachine en we hadden ondanks de ontbrekende wedstrijden wel heel veel als groep getraind. Dat de JO8 geen keeper heeft, ach, wellicht was keepen wel niet nodig als we maar flink bleven aanvallen! Na 10 minuten was het 2 – 1 voor de JO9, daarna volgde een ongelukkig eigen doelpunt en een ander ongelukkig moment achterin dat door een kind van de JO9 werd afgestraft, 4 – 1 in de rust. Na de rust ging het echter goed mis bij de JO8: de JO9 had hun beste groep in het veld staan (zij waren met 9 kinderen en hadden 2 reserves). En de JO8 moest juist hun goede middenvelder op de goal zetten. Van 4 – 1 liep het uit naar 8 – 1. Dat kwam ook omdat een deel van de kinderen van de JO8 begon te mopperen: ze waren het zat om tegen een aantal oudere kinderen te spelen – ze wilden tegen kinderen van de eigen leeftijd.

Peptalk en Brugman

In de rust van de derde naar de vierde periode pepte Leroy Thijssen de wedstrijdbegeleider nog een keer de kinderen op. Ze moesten doorgaan, ze waren goede strijders, en ondanks dat de zeven kinderen al dertig minuten speelden moest het goed gaan. Ook zij konden zo vier goals in tien minuten maken. En warempel, de peptalk hielp: het ging van 8 – 1 naar 8 – 2. Verloren was er, de eer was wel gered. Er werd na afloop druk geklapt door de ouders en de kinderen hadden het leuk gevonden. Het nog een keer doen? Nog zo’n wedstrijd binnen de eigen club? Nou, dan moeten we als trainers praten als Brugman! Want op zich is de JO8 een vechtmachine, maar vechten in een ongelijke fysieke strijd is natuurlijk niet leuk. Gelukkig kennen de kinderen elkaar en was het natuurlijk heel gezellig, ook voor de ouders die op afstand met elkaar konden kletsen.

KVVA – VOP JO8?

Afijn, we wachten af: wie weet mogen we voor de zomer nog een keer vriendschappelijk spelen tegen VOP of tegen VVZA. Een keer, voor de gezelligheid, tegen een club uit een andere wijk en dus in het eigen shirt tegen een ander shirt. En dat het dan echt spannend wordt en dat als je verliest, dat in ieder geval is tegen een tegenstander die qua leeftijd en qua competitie-ervaring gelijkwaardig is. Is een dergelijk partijtje voor de zomer een droom? Je zou denken van niet (want hoe moeilijk is het om dit te organiseren?). Maar voorlopig mag het niet. Samen naar school, prima – maar samen naar een clubje als VVZA in Schothorst: het is vooralsnog verboden.

Kinderen in de coronatijd, tja, over tien jaar zullen ze de vragen gaan stellen: waarom mocht het toen niet, pap – waarom? En hoe ik het uitleg… Het is de wereld van de volwassenen… Op een stralende dag, misschien tegen die tijd twee graden warmer … ze zullen het snappen en we zullen samen verdrietig zijn dat het blijkbaar zo werkte. Want kinderen onthouden dit: kinderen leren veel over deze periode en dat ze vanaf half maart geen wedstrijd hebben mogen spelen tegen een andere club zullen ze nooit vergeten. Het is een dure les die gemaakt wordt.