Soesterkwartier 24 november 2017, ondanks en of mede door de aandacht aan het “ontslag-verhaal” Sjaak Pols ook een resultaat te noemen. Doordat Sjaak, mede door de media aandacht in het nieuws kwam, is hem een andere baan aangeboden die hij heeft aanvaard.

Gisteren 23 november is er een afsluitend gesprek geweest met Welzin / Jan Herman Koller en ondergetekende. Onze zorgen delend over het voorbestaan van het Jeugd/Jongeren/Kinderwerk in het Soesterkwartier zijn de nodige stappen gezet voor 2018.

Onder meer is het gebruik van de RESET als jongerencentrum een groot punt van aandacht. Immers Sjaak was ook de beheerder van de RESET en de voorgang en waarborgen voor de diverse gebruikers is op dit moment een bron van zorgen.

In deze “ontslag”zaak zijn geen winnaars. Bij het afsluitende gesprek is duidelijk dat “samenwerking” en communicate met Welzin en het Soesterkwartier een “must” is.

Als laatste krijgt de hoofdrolspeler het laatste woord.

Karel v.Rooy.

Afscheid 

Ooit was er een carnavalskraker waarin de zin voorkwam: ‘alles heeft een einde, maar een worst wel twee’, of zoiets. Ook aan mijn werkzaamheden als kinder- en jongerenwerker in ons mooie Soesterkwartier komt helaas een einde. Officieel zal ik per 31 december mijn werkzaamheden neerleggen. Dat heeft niets te maken met mijn functioneren, maar gewoon met het feit dat Welzin/Indebuurt033 tijdelijke contracten niet omzet in vaste. Daar kun je van alles van vinden, maar het is wat het is. Ik heb de strijd maar opgegeven.

Mijn werk wordt overgenomen door Linda Blokpoel (jongerenwerk) en Daniëlle Kok (kinderwerk). Hun gegevens kunt u vinden via de website van Indebuurt033. Linda is een goede, zeer ervaren jongerenwerker, die een aantal jongeren in de wijk goed kent. Zij zal tijdelijk mijn vervanger zijn tot er een andere, min of meer vaste vervanger zal zijn. Daniëlle heeft veel ervaring met Piep zei de muis en Billy Boem, trainingen voor kinderen die lijden onder een stressvolle thuissituatie.

Allebei prima vervangers dus, maar ik laat mijn werk toch wel met pijn in het hart achter. Ik vind het zo jammer dat ik mijn karwei niet mag afmaken. Alle commotie in pers en politiek rond mijn vertrek heeft mij wel iets duidelijk gemaakt: die-hard liefhebbers van ‘De Avonden’ van Gerard Reve (dat zijn mensen die het boek zo ongeveer uit hun hoofd kunnen opzeggen) zullen me begrijpen als ik zeg: “Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.”

Ik heb mijn werk met heel veel plezier gedaan, en via deze weg wil ik alle inwoners van de wijk bedanken voor het in mij gestelde vertrouwen, en voor de bakken vol steun die ik de afgelopen maanden ondervond dankzij de tomeloze inzet van Karel van Rooy, Jan Herman Koller en Nel Groenendijk. Het was hartverwarmend. Het was voor mij een teken dat ik wel wat neer heb gezet in het Soesterkwartier, maar vooral dat de betrokkenheid in onze wijk immens is. Prachtig!

Veel dank aan de ouders en kinderen van de verschillende kinderwijkraden en van de Piep zei de muisgroepen, de Kubus aan de Spaarnestraat waar we ‘Piep’ deden, de meiden van de Reset, kinderen en jongeren in de wijk, het personeel van Albert Heijn op de Noordewierweg, Citroen & Peper (de werklunches waren heerlijk!), de toppers van de Verkeerstuin, Henry de Gooijer en de mensen van het buurtnetwerk en het buurtbestuur, onze Karel natuurlijk, de basisscholen, de kerken, Kath Duin, Jolande Koelewijn, Bij Bosshardt, gemeente Amersfoort, het wijkteam, wijkagent Maarten en iedereen die ik nu vergeet. Het was goed. Dank.

Voor de jongeren op de Wagenwerkplaats en elders: kikkoman (= zieke man) zal jullie niet meer lastig vallen ’s avonds, al blijf ik wel mijn rondjes lopen (minstens 10 km per dag, weet je nog?). We zullen elkaar nog wel tegenkomen en even een praatje maken.

Ik blijf uiteraard in de wijk wonen, want wie wil hier nu weg? We wonen er inmiddels bijna 30 jaar. Onze drie jongens zijn hier opgegroeid, overigens tot ongenoegen van basisschool De Kubus aan de Spaarnestraat, waar ik in de jaren negentig nogal eens langs moest omdat er weer een ruit was ingekinkeld – maar ze zijn goed terecht gekomen.

We blijven elkaar dus gewoon tegenkomen bij die goeie ouwe Appie en elders in de wijk. En wees gerust: ik heb alweer ander werk gevonden – ook weer dankzij alle reuring rond mijn vertrek. We spreken elkaar!

 Sjaak