Soesterkwartier 25 november 2017. Van huis uit opgevoed met de verplichte dansles, van foxtrot tot Jive en van klompendans tot Sirtaki. De meesten herkennen dit wel. Het hoorde een beetje bij de opvoeding dat je als puber naar dansles ging.
Dingen veranderen, de muziekstijl is moderner en gedurende de jaren zijn er steeds nieuwe stromingen die worden geïntroduceerd. En met de inburgering van de nieuwe Nederlanders, zijn er natuurlijk evenzoveel nieuwe uitingen van “de dans”. En net zo goed dat wij de Turkse gemeenschap, of een andere niet westerse cultuur, niet aan de klompendans krijgen, dan wel de vogeltjesdans uit te laten voeren, zo zullen “wij”moeite hebben met “hun”cultuur dansen.
Nu, dan is er een mooi initiatief ontstaan vanuit de “taalkamer” en “Meet up”. Twee uit Syrië afkomstige mannen ( ingeburgerd uiteraard) gaven en geven “workshops”in Dabke de Arabische vorm van dansen en stijl.
Heden, was in de Emmaûskerk ( Huiskamer gedeelte) een demonstratie en les in Dabke. Nu heeft de Taalkamer al voor meer verrassingen gezorgd, dus werd deze workshop met enige belangstelling gevolgd en naar blijkt een zeer geslaagde manier om de wijze van expressie uit een andere cultuur te zien.
Zaher en Ahmad, de Fred Astair’s uit Syrië waren de dansleraren, alhoewel ze zelf ook aangaven, Dabke is niet op school te leren. Je krijgt het mee van je familie. De vooraf gegeven uitleg is dan ook nuttig. Er zijn 3 varianten in de Arabische dans. Zo werd aangegeven dat de Libanese Dabke net effe anders is dan de versie uit Syrië. Het basisprincipe is in ieder geval, wie tot 6 kan tellen, kan de Dabke doen.
Een aantal Amersfoorters hadden zich gemeld voor deze “dance” en het is goed en mooi te zien dat menig, ervaren danser, nu echt even in de war raakte. De tellen en passen zaten er snel in. Het samen in een kring dansen, was en is voor deze bezoekende groep, “nieuw”. Merkbaar was wel dat sommige al eerder kennis hadden gemaakt met deze vorm van “dansen”.
En zoals een ervaren salsa danser, opmerkte. “Ik hoor geen ritme in de Arabische muziek, er zit geen telling in ( beat). Het was even wennen. Edo van de Brink( taalkamer) , had wat moeite om zijn toch wel forse postuur in de snellere versie van de “Dabke”te gooien, terwijl andere jongere dames het een geweldige uitdaging vonden.
Deze workshop, althans het gedeelte door Uw verslaggever bijgewoond, werden toch twee series , naar het leek, eenvoudige danspassen aangeleerd. Met de Arabische muziek er bij, wordt het toch net even anders, daar je gezamenlijk in een kring danst en elkaar bij een verkeerde beweging, kan raken.
Het was lachen gieren en dansen in een groep mensen die elkaar of voor het eerst ontmoetten, of reeds eerder kennis hadden gemaakt. De hapjes uit het land van herkomst, koffie en thee, of anders, gaven dan ook wel de gastvrijheid aan die de twee “leraren”uitstraalden.
9 december is er in Zandvoort aan de Eem een Dabke Night. In de bijgevoegde folder leest U meer.
Een workshop is een “uitdrukking”waarbij je een bepaalde voorstelling van zaken hebt. De dansleraren Zaheb en Achmed, gaven eigenlijk een bijzondere presentatie, waar de deelnemers , ongeacht hun wel/niet Nederlandse afkomst, samen verschrikkelijk veel plezier hadden in het aanleren en uitvoeren van wat nu in het rijtje van bekende “dansen”staat bijgeschreven.
En toch, blijkt dan toch het “vrijheidsgevoel”een keerzijde te hebben. Een paar bezoekende mensen konden juist om het behoud van deze vrijheid, niet op de foto, de redenen worden hier niet vermeld. De gemaakte afbeeldingen geven dan ook een niet volledig beeld van de aanwezigen en hier en daar is een persoon onherkenbaar gemaakt.
Karel van Rooy
Geef een reactie