Woensdagavond om 19.00u in speeltuin Soesterkwartier waren er negen jongens om de voetbalclinic te beginnen. De voetbalclinic die net als vorig jaar georganiseerd is door B.A.S. begon op de – tot nu toe – warmste dag van het jaar. Het podium stond nog in de functie van “tap-tafel”, voorzien met bekers en tap-flessen met limonade en water. Door de leiding was het pauzestukje nog even geoefend voorafgaand aan de clinic.
De groep werd in tweeën gedeeld om eerst een rondje te gaan lummelen. De lummels waren degene met de oranje sjerp. Er werd stevig gespeeld en iedereen kwam aan de beurt, al waren sommige wel weer heel snel lummel-af.
Daarna was het tijd voor een ronde penalty schieten. Hier en daar werd er stevig op de doelpaal “gescoord”. Twee jongens scoorden echt in het doel en moesten vervolgens tegen elkaar om te bepalen wie de winnaar zou worden. Want zoals bij de de meeste dingen er kan er maar een de winnaar zijn, zo ook hier. Met applaus natuurlijk.
Pauzetijd, eerst drinken en een snoepje en even zitten voor een stukje “theater”.
Leo, een voetballer die na de training liep zingend onderweg naar huis, zich niet bewust van het tweetal in de bosjes. Ineens kwamen de twee jongens uit de bosjes vandaan en trokken Leo omver, trokken hem aan z’n haren en deelden een paar rake klappen uit, waarna ze weggingen. Leo bleef met een enorme zere knie liggen.
Een vriend (vrouwelijk) kwam aangefietst en zag Leo liggen maar schrok zo erg dat die snel wegfietste. ondertussen Leo met Aaahhh en Help achterlatend. Z’n trainer kwam aan en wilde 112 gaan bellen toen zij een Pokémon ontdekte bij de glijbaan, waarna zij snel de Pokémon ging vangen en vergat te bellen. Weer bleef Leo alleen achter. Hij probeerde op te staan, maar van de pijn kwam hij niet verder dan een hink-stap.
Leo bleef maar roepen Aaahhh en Help, tot er weer iemand aankwam. Leo herkende in hem een tegenspeler van vorige week die hij met een tackel hard onderuit gehaald had. Leo schaamde zich en dacht dat hij hem zeker niet zou helpen en draaide zich weg van hem. Tot z’n grote verbazing kwam juist hij naar hem toe en vroeg of hij hem kon helpen? Wil je dat? En dat terwijl ik je zo grof onderuit gehaald heb laatst, vroeg Leo ongelovig? Ja joh, we maken allemaal wel eens fouten, toch?! Ik ga de huisartsenpost bellen en zorgen dat je wat te drinken krijgt.
De moraal van dit verhaal: bedenk dat geen mens perfect is, en doe iets voor een ander als je de kans krijgt.
Na de pauze toen iedereen weer fris en bijgetankt was, werd de inmiddels uitgegroeide groep weer in tweeën gesplitst, team “oranje sjerp” tegen “zonder sjerp”. En al was de zon weer terug en daarmee de warmte ook, er werd een stevig potje gespeeld. Met doeltrappen, uitballen, penalty’s en gewoon “fair-play”. Een doelpunt werd er gescoord, maar dat was dan ook omdat de keeper toch echt even te ver uit het doel stond …..aan de andere kant van het veld.
Nog even werd er wat gedronken voor de prijs werd uitgereikt aan de top-penalty-scorer van de avond, die daarna z’n gloednieuwe leren voetbal in ontvangst mocht nemen.
Gezien de mensen van B.A.S. deze avond stevige concurrentie hadden van een andere, namelijk: “Pokébal” (in het DierenPark) die meer mensen trok dan de Pokémon en de voetbal in de speeltuin, is de kans groot dat het donderdagavond een stuk drukker is bij de voetbalclinic en er meer teams gevormd zullen worden (zelfde tijd en zelfde plaats). Ook dan zal er weer een winnaar uit – de spreekwoordelijke bus – komen.
Verslag en foto’s: Nel Groenendijk
Geef een reactie