Zondagmorgen om even voor elf uur, was er een opstopping van auto’s aan de ingang van de Vlindertuin aan de Dollardstraat. Het pad dat vorige week bij de gang naar de Open Dag van de Dahliatuin er goed begaanbaar bij lag, was verandert in een blubberig “pas op, glij niet weg” pad. Evengoed kwamen er veel mensen naar het Concert. Waar men eerst een kopje koffie kon krijgen. Koffie en Concert waren gratis dankzij het BuurtBudget. Een vrijwilliger bijdrage mocht en als men zich daartoe geroepen voelde kon men de buik van het varkentje spekken.
De aankomend muzikanten pakten hun instrumenten uit, en spraken nog even kort met
elkaar. Sommige kregen een telefoontje in de sfeer van “waar blijf je?”. Om elf uur was iedereen er dan toch, althans zo leek het in elk geval. Trompet, saxofoon, fagot, dwarsfluit, maar ook xylofoon, tamboerijn en drums werden door de jonge in wit shirt gestoken muzikanten bespeeld. Een van de eerste nummers die ze speelden was een variant op de “Schöne blaue Donau” en dat klonk goed. Hier en daar grepen ze soms een nootje mis, maar ja dat heb je met nootjes die rollen weg.
Maar ook de dirigente, Wianna Poelstra was zeer enthousiast in haar taak. Samen werkte het als een goed ge-oliede trein. Nummers als Introducing the Young band en Festive Fanfare klonken ook zeker leuk. zowel de blazers als de slagwerkers, hadden duidelijk flink geoefend om het samen zo goed te laten klinken. Als ze zo doorgaan, dan zien we hen vast later terug in een van de grote orkesten, of misschien in een tegen die tijd bekend wordende band. En de jongeren waren de eersten in de rij van optredende muzikanten. Zij hadden het daarmee best zwaar, nog aankomende bezoekers en het spit af moeten bijten. Hierbij een pluim.
De tweede groep Het Keistedelijk opleidingsorkest, eigenlijk een soort
in de categorie “samengeraapt” maar zooitje was het zeker niet! De Leerlingen van Coda, Wilskracht, Bernhard en Juliana, Scholen in de Kunst, die samen het Keistedelijk orkest vormen brachten onder andere; het voor de 50 plussers wel bekende “Dallas Theme” ten gehore. Een en ander klonk als, soms bekende en soms onbekende muziek in de oren. Duidelijk werd dat er meer ervaren leerlingen speelden, maar een nadeel voor hen, ook in jaren.
Het Maya Trio bestaat uit drie jonge dames. Sarah Hughes en Rachel van der Woude op dwarsfluit en Kim van der Meulen op piano, duidelijk hebben ze ervaring, en bovendien eigen composities. Ze hebben dan ook niet voor niets een masterclass gevolgd met Egbert Jan Louwerse. De tonen waren zuiver en al was de compositie hier en daar apart te noemen, het maakte het wel boeiend om te horen. Een kunstig trio muzikanten waar we zeker meer van zullen gaan horen in de toekomst.
Tussen de muziekstukken, de leerlingen, en muzikanten, gasten, bomen 
klimmers en klein van formaat “beveiligingsmensen” gewapend met waterkanon “Bazooka”, door ging uw verslaggever op zoek naar Vlinders. Veel mooi natuurschoon gezien, bijen, vliegen, bloemen in roze, lila, en geel maar geen “Vlinder” te bespeuren in de gelijknamige “Tuin”. De menselijke bezoekers waren van alle generaties de kleinste toehoorder was nog geen jaar oud en deed het goed op de verschillende “lulla-by’s” ofwel in het Nederlands: slaapliedjes.
Nummers als Rock About stonden daarna op de standaards van het Kei Stedelijk Opleidingsorkest. Maar ook Bicycle Race, waarmee het aantal instrumenten dat tot dan toe te horen was uitgebreid werd met twee. Een Jip en Janneke bel en een dingdong bel, zo kan muziek op z’n Hollands ook zijn. En perfect in de maat bespeeld door een van de kleinste (qua fysiek formaat) deelnemers aan het Orkest. Leuke nummers, en heel goed uitgevoerd met z’n allen. Er werd door het publiek zichtbaar van genoten.
Hoornduo Wilskracht mocht als volgende optreden. Maar pas nadat verteld 
werd dat hier sprake was van onder anderen eigen compositie waarvan de basis ligt in FairyTale, De basis was terug te horen, mede door het dempen van de hoorns kreeg de muziek iets mystieks. Duidelijk samenspel, mooi om naar te luisteren, en sommige aanwezigen zaten overduidelijk te genieten. Terwijl jongeren het in de boom hogerop zochten.
Na de tonen van de Hoornen werd het tijd voor Klarinet Ensemble Wilskracht om hun wil om te blazen te tonen. En daar kwam dan ook heel snel een ernstig bekende roze panter voorbij, zoals het “Pink Panther”. En waren de gasten misschien even de aandacht kwijt geraakt met het wisselen van de muzikanten, de focus was direct terug. De verschillende soorten klarinetten lieten dankzij de blazers prachtige nummers horen. Genieten was het voor alle aanwezigen. Ook hier had men een zeer bevlogen en bezielende dirigente.
Het Klarinet Ensemble werd uitgebreid met gastspelers en vervolgens
werden nog onder anderen nummers als Le petit nègre en Villequita gespeeld. Zij waren de hekkensluiters van het Vlindertuin Concert. Na al deze prachtige muziek gehoord te hebben, bleef men nog even napraten. Terwijl ondertussen de instrumenten ingepakt werden en de stoelen gestapeld.
Applaus, regelmatig staande, hebben alle muzikanten uitgebreid gehad na hun optreden, en zeer terecht! Het was geweldig om te horen en mee te kunnen maken!
Verslag en foto’s Ngie
Erg leuk verslag van het concert! Heel mooi de sfeer omschreven.
Ik ben benieuwd naar de andere foto’s die zijn gemaakt.