SOESTERKWARTIER – De jonge bandleden van ‘The Spicy Alligators’ wonen dan wel ver bij elkaar vandaan, toch weerhoudt hen dat er niet van om hun droom na te jagen. Een succesvolle band zijn. De 12-jarige zanger Thorvald de Graaf en zijn 10-jarige zus en gitarist Deborah wonen in Amersfoort terwijl hun bandleden Bas van Dort (12 jaar) en zijn tweelingbroer Tijn helemaal in Nieuweschans in Groningen wonen. Bas speelt basgitaar en Tijn speelt op de piano en keyboard.
door Nicoline Lans 

,,Het gaat over de schoonheid van een vrouw”, zegt Thorvald als hij uitlegt waar het lied ‘The Midnight Train’ over gaat. Hij heeft de tekst geschreven en Deborah de muziek. ,,Ze stapt in de trein naar Rome, midden in de nacht. Dan stel ik me zo’n grote trein voor, met slaapcabines. Een man, die helemaal gek op de vrouw is, gaat haar achterna en een achtervolging door Rome volgt. Uiteindelijk weet hij haar te vinden, maar dan stopt het nummer. De kracht van het lied is juist de achtervolging. Wat er gebeurt als ze elkaar vinden heb ik niet opgeschreven.” Het nummer ‘The Midnight Train’ is te beluisteren op YouTube.
Naast bekende muzikanten worden, hebben de bandleden nog een wens. ,,We willen spionnen worden”, vertelt Thorvald terwijl hij een slok van zijn thee neemt. Bij het bedenken van de bandnaam ‘The Spicy Alligators’ speelde die wens een grote rol. ,,Eigenlijk wilden we de band ‘The Spies’ noemen, ‘de spionnen'”, gaat hij verder. ,,Maar dat vonden we te saai”, vult Deborah aan. Ze breekt een stuk chocola af van de reep die voor haar op tafel ligt. ,,Toen werd het ‘The Alligators'”, vervolgt Thorvald. ,,Omdat één van ons opeens ‘See you later alligator’ zei. Dat zinnetje bleef echt hangen. Maar ook die naam was te saai. Toen is het uiteindelijk ‘The Spicy Alligators’ geworden. ‘Spicy’ betekent eigenlijk iets anders dan spionnen, maar dat geeft niet. Wij weten wat het woord voor ons betekent.”
,,Het belangrijkste is dat we veel blijven oefenen, en dat ik veel blijf zingen”, vindt de 12-jarige Amersfoorter. ,,Als ik alleen ben begin ik vaak zomaar te zingen, buiten op de fiets bijvoorbeeld. Dat komt denk ik omdat het echt mijn passie is.”
De vader van Thorvald en Deborah bemoeit zich niet met de bandactiviteiten van zijn kinderen. ,,Nee, geen sprake van”, zegt hij. ,,Ze zijn heel zelfstandig en willen niet eens dat ik me ermee bemoei. Maar dat is ook helemaal niet nodig, ze kunnen het heel goed zelf.”
Broer en zus lopen achter elkaar de trap op, naar de officiële opnamestudio op de eerste verdieping van hun huis aan de Noordewierweg. Onderweg hangen overal gitaren aan de muur, akoestisch en elektrisch. Sommigen zijn van Deborah, anderen van vader, die ook een muziekachtergrond heeft. ,,Hier nemen we al onze nummers op”, zegt Thorvald trots als hij de kamer met opnameapparatuur binnenloopt. Hij haalt drie microfoons tevoorschijn waaruit hij kan kiezen bij een opname. Deborah heeft haar elektrische gitaar stevig vast en oefent tussen neus en lippen door even wat akkoorden. Een snerpend geluid klinkt uit de gitaar. Thorvald en Deborah kijken elkaar glimlachend aan.

Bron: AmersfoortNu.nl