De aankondiging van de Prokkelweek die op woensdagmiddag in de Plantaan gehouden zou worden, had de nieuwsgierigheid gewekt. Prokkel, had u er ooit van gehoord? Prokkel staat voor een “prikkelende ontmoeting” van gezonde mensen met hen die bijzonder zijn. Al noemen we “deze bijzondere” mensen meestal mensen met een verstandelijke beperking. Woensdag 3 juni om even voor 14.00u ging uw verslaggever dan ook “geprikkeld” op pad naar de ontmoetingen.
Bij aankomst volgde een warm onthaal met naar keuze koffie of thee en de mogelijkheid van een plak zeer
smakelijke, zo werd bevonden, appelcake. De bewoners, gasten en de jongelui van LeOn zaten al heerlijk in de tuin te genieten van de zon, die zo nu en dan om de hoek kwam van de wolken. Eerst maar eens de moestuin bakken geïnspecteerd, die zagen er heel groen uit inmiddels. Zo anders dan de net met zwart zand gevulde bakken van de vorige keer. Sommige kroppen sla leken al wat blad te missen. Wie is er aan het snoepen geweest? “Gisteren is er al een heerlijke verse salade gegeten met o.a. de mini-komkommers, de cherrytomaatjes, basilicum, peterselie, lente-uitjes en wat Mozzarella” en “helemaal door de bewoners zelf klaargemaakt”, kwam er achteraan. En de aardbeienplantjes doen het ook heel goed, Zouden we dan weer kunnen Prokkelen, als die eetbaar zijn?
De piano stond buiten, en de man die hem bespeelde zorgde voor steeds andere gezellige liedjes. Een ervan was: “Geef mij maar Amsterdam, dat is mooier dan Parijs” en al was lang niet iedereen het eens met de tekst van het nummer, het pianospel was mooi en er werd niet bij gezongen. Onderwijl was de drank, anders dan koffie en thee, te voorschijn gekomen en werd er door sommige genoten van een glaasje advocaat met of zonder slagroom.
Een stukje verderop stond de knutseltafel klaar voor de kinder workshop.
Maar omdat de eerste kinderen nog niet aanwezig waren, ging de jeugd van LeOn en een paar bewoonsters van de Plataan aan het verven, plakken en knippen. En zo werden er hele leuke potjes omgetoverd tot hoofdjes voor “haar” dat nog moet groeien, te weten tuinkers. Terwijl de sfeer heel ontspannen en creatief was aan de ene kant, was hij aan de andere kant mede dankzij de muziek, ook heel relaxt.
De workshop voor kinderen had van kort na het begin wel een hele kleine toehoorder, maar die zat zelfs voor z’n moeder nog verstopt (zwangere vrouw). Om rond half drie kwamen er toch 2 meisjes onder begeleiding van hun moeder. En ja, ook zij gingen creatief aan de slag, en wat een concentratie! Voor alle partijen een Prokkelende middag, die zeker voor herhaling vatbaar is.
Verslag en foto’s: Ngie
Geef een reactie