Wat zou jij doen? Zou jij met gevaar voor eigen leven – en dat van je gezinsleden – onderdak verlenen aan mensen die vervolgd worden? Mensen die moeten onderduiken omdat ze door de bezetter worden vervolgd om hun afkomst, hun geaardheid, hun verzet. Voor die vraag stonden mensen in de Tweede Wereldoorlog. En gelukkig, er waren er die ‘onderduikers’ gastvrijheid verleenden. Op maandag 4 mei, bij de jaarlijkse herdenking in het Soesterkwartier, staan we in het bijzonder stil bij die ‘schuilplaatsverleners’ en de moeilijke keuze waarvoor zij werden gesteld.
Om 19.00 uur start een bijeenkomst in de Emmaüskerk aan de Noordewierweg. Een buurtbewoner vertelt over de ervaringen van zijn ouders die ‘onderduikers’ gastvrijheid hebben verleend.
Na de bijeenkomst (om 19.30 uur) vertrekken de deelnemers in een Stille Tocht naar de Joodse Begraafplaats aan de Soesterweg. Daar staan we enkele ogenblikken stil bij het gedenkteken voor diegenen van Joodse afkomst die in de oorlog zijn omgebracht. Door het stilstaan bij dit monument gedenken we allen die door het geweld van oorlog en verdrukking zijn omgekomen.
Ik herinner mij dat in 1944 wij een onderduiker in huis kregen. Ik was toen 9 jaar en woonde Schiestraat 7.
Zijn naam was Piet Willemstein. en was bij het verzet.
Jaren later in het boek “Ondergronds in het Soesterkwartier” ben ik pas te weten gekomen wat dat inhield.
Wij hadden een schuilplaats onder het huis.
School werd gehouden in het gebouw naast de Westerkerk want de school aan de Lingestraat was gevorderd door de duitsers.
Over de onderduiker weet ik niet veel, bijna niets. Hij is later getrouwd met Ans van Gent, dochter van de bakker van Gent en zijn in Rotterdam gaan wonen.
Mijn ouders hebben daar nooit iets over verteld. Dus weet ik er ook niet veel van.
Zelf ben ik nu 80 en woon al sinds 1972 in Canada.