De wijkwinkel bestaat dit jaar 33 jaar, nog steeds zijn er mensen die er gebruik van maken. Er zijn mensen die er komen omdat ze wat afleiding zoeken of gewoon een kopje koffie komen drinken maar er zijn ook mensen die door middel van dat kopje koffie problemen beter onder de aandacht kunnen brengen. Door te kunnen praten  in een vrijblijvende sfeer van de Wijkwinkel vinden mensen toch vaak een weg naar hulp, niet linksom dan rechtsom, het gaat erom dat je een weg vindt. Zo was het, tot de zomer van 2011. Bewoners die nu hulp nodig hebben kijken dagelijks of er toevallig iemand aanwezig is, op die momenten is het nog steeds een drukte van belang.

Al 5 jaar eerder vond er een drastische vermindering van activiteiten plaats, wel of niet gemanipuleerd en/of ontmoedigd door berichten dat er een einde was gekomen aan de diensten in de Wijkwinkel. Spreekuurhouders hebben enkele keren te horen gekregen dat zij naar een andere locatie moesten gaan uitkijken, De vrijwilligers kregen te horen dat er bij de spreekuurhouders geen interesse meer was in de plek waar zij zo veel jaren bewoners terzijde hadden gestaan.

De koffie inloop op de woensdag is voor de zomervakantie 2011 beëindigd wegens gebrek aan bezoekers en gastvrouwen die hun interesse in de Wijkwinkel hadden verloren. De loop is er kunstmatig uit gehaald, SWA die het pand tot nog toe huurt heeft nauwelijks een poging ondernomen beroepskrachten  zoals onder andere de opbouwwerker en iemand die directe hulp kon bieden, op die plek te stationeren, bezoekers werden overgelaten aan vrijwilligers die onmogelijk die zware taak op zich konden nemen hetgeen niet heel erg professioneel moet zijn overgekomen. Voor zover het er nu uit ziet zal de deur van de Wijkwinkel half Juni voorgoed op slot gaan, hiermee wordt een geschiedenis van 33 jaar afgesloten. De Wijkwinkel werd op 2 mei 1979 als bewonersinitiatief geopend met ondersteuning van de Gemeente Amersfoort die een informatiepunt voor bewoners als een groot goed zag.

Hetzelfde geldt voor de winkelstrip aan de Noordewierweg, we mopperen er op los als er weer een winkelier zijn deuren sluit, wegens gebrek aan klandizie van de bewoners. We klagen steen en been dat er geen winkel meer overblijft in onze wijk en praten onderling over de afbraak van de winkelstrip waardoor onze woningen in waarden dalen.  Het gaat erom dat als wij winkels in onze omgeving willen houden, wij daar dan ook onze boodschappen zouden moeten doen want zonder klanten kunnen onze buurtwinkeliers niet bestaan!

Wilt u ook de winkels in onze wijk houden, doe dan ook eens een boodschap bij de kleine ondernemer en steun de bedrijven in eigen omgeving.