Deze Website heeft de afgelopen weken 2 x aandacht geschonken aan het verleden en heden van de voormalige Vleeswarenfabriek Noack, annex Boekhandel aan de Soesterweg. Ook de nieuwe bewoners werden deels aan U voorgesteld waar bij een verkorte opsomming werd gegeven van hun om de initiatiefnemers / oprichters van Atelier het Werktuig aan het woord te laten.
Christiaan Schuinder en Laura van der Zee, beiden in 2011 afgestudeerd aan de Kunstacademie Zwolle als autonoom kunstenaar spreken openhartig over hun eerste stappen in het Noack gebouw.
Wat bij aanvang van hun verhaal onmiddellijk blijkt is, dat ze beiden veel respect hebben voor de geschiedenis van het gebouw. In de nog deels leeg staande ruimtes kun je, je heel goed voorstellen hoe de slachterij daar heeft gewerkt en onder welke omstandigheden. Laura die als vegetariër door het leven gaat, heeft daar in tegen wel moeite gehad met het slachthuis. In het begin brandde ze dagelijks wierook stokjes om de dierlijke geesten gunstig te stellen, verteld ze. Zichtbaar zijn nog de overal betegelde wanden, niet alleen aangetast door de tijd. Maar ook de vergane activiteiten nog goed zichtbaar zijn op de witte tegels. Er moet een zeer drukke slachterij of slachterijen hier zijn gehuisvest is de ontstane indruk. Een afzonderlijke fotoreportage uit de historie van Noack en de nieuwe opbouw vindt U onderaan het artikel . Mede door het respect en de bij de Soesterkwartierders verankerde herinnering aan het Noack gebouw, het is immers een begrip in de wijk, zal binnenkort het Koninklijke logo van Noack weer op het hekwerk worden geplaatst. Als eerbetoon aan de oude fabriek en hun werknemers.
Na hun studie zochten beiden naar een ruimte om hun opgedane kennis en expressie tot een beroepsmatige vorm te brengen. Ruimtes om in te kunnen werken en exposeren. Vele gebouwen en locaties werden bezocht maar brachten geen resultaat. De nu nog steeds zijnde Makelaar, Comma Vastgoed bracht uitkomst. De in eerste instantie aangeboden ruimtes, waren die van de gewezen slachterij. Zonder ramen en daglicht. En een lekkende dak was geen goede investering voor de toekomst. Al snel verhuisden beiden naar de andere zijde van het gebouw waar dakramen voor het broodnodig daglicht zorgde. De kale betegelde ruimtes moesten worden opgedeeld in bruikbare units.
Zo werden er diverse nieuwe functies en werkplekken gecreëerd. Materialen daarvoor werden deels uit het gebouw verkregen of anderzijds bij sloopprojecten opgehaald. Er bleek onder beginnende Kunstenaars veel belangstelling te zijn om hier een ruimte te betrekken. We hebben dan ook het motto om alles samen te delen. Materialen en gereedschappen zijn voor algemeen gebruik. Zo hoeft niet elke Kunstenaar een zaagmachine te hebben of andere apparaten. Het zal duidelijk zijn dat we hier niet in luxe zitten maar ons echt moeten behelpen met wat we kunnen maken en krijgen. In een voorgaand jaar hebben we een aanvraag bij het wijkbudget gedaan en ook gekregen. Hiervan is een kachel aangeschaft om in ieder geval in de winter de gezamenlijke ruimte te kunnen verwarmen. Aldus het gesprokene.
Helaas zijn erin het verleden ook mensen in dit gebouw geweest met “andere bedoelingen”. Dit had tot resultaat dat er een grote politie-inval is gedaan en de Rova heel wat lampen, afzuiginstallaties en dat soort zaken heeft weg gehaald. Bij het verbouwen van een ruimte en opening van de zolder ruimte zijn dit soort zaken ook te voorschijn gekomen. Jammerlijk genoeg ziet men potgrond waarin bepaalde planten hebben gestaan als vervuilde grond en wil men dit niet afvoeren. Dit is de erfenis die wij hebben gekregen nadat wij de ruimtes gehuurd hebben. Wij hebben de vervuilde grond maar in zakken gedaan en wachten tot aan vandaag of ze ooit nog worden opgehaald. Een voordeeltje voor ons was dat wij de gesloopte wanden/vloeren en gipsplaten hebben kunnen hergebruiken.
Op dit moment zitten wij met ons Atelier helemaal middenin het gebouw. Onze grote wens is om aan de zijde van de Soesterweg te komen. Daar willen wij onze werkplaatsen hebben en een (Kunstenaars)winkel waar we onze kunst en design producten kunnen verkopen. De huidige aanblik van het hekwerk aan de Soesterweg en de aan de binnenzijde gestalde auto’s nodigt nu niet echt uit tot een bezoek. Mocht er ruimte vrij komen aan de voorzijde zullen wij dat zeker gaan betrekken. Het contract wordt nu jaarlijks verlengd. Ook de eigenaar van het pand wacht op definitieve plannen van zowel gemeente als van NS zijde. Sanering van de grond is het grote struikelblok hebben wij begrepen.
Na de vakantie gaan we de gemeenschappelijke ruimte weer gebruiken voor optredens van beginnende artiesten / muzikanten. Om de 14 dagen kunnen Kunstliefhebbers op de koffie komen en kennis maken met nieuwe optredens of presentaties. Een van onze mensen hebben we bereid gevonden dit om de 14 dagen te organiseren.
Er zijn meerdere bedrijven hier rondom het Noack gebouw gevestigd. Met name de autohandel neemt een forse ruimte in beslag. Hier aan de achterzijde is een loods waarin men bezig is met het opknappen van “oldtimers” hetgeen erg leuk en mooi is om te zien. Hier binnen bevinden zich nog een paar bedrijfjes. “De Fabrikant” van Rob en Mark Schevers. Zij doen verschillende creatieve projecten ,een daarvan is de bugtub waar een oude kever omgebouwd is als hot tub. Willem Buijs die workshops geeft over glas bewerking en creaties en SJami met zijn werkplaats, die als 3e jaar student aan de Hogeschool voor de kunsten hier opdrachten uitvoert . En aan de voorzijde zit nog Kristal Israel die prachtige vormen van glas produceert, zoals juwelen maar ook kleding van glas. Ook is er nog een atelier van gipsdecoraties gevestigd.
Bij een rondleiding door de vele Units/ werkplaatsjes wordt enthousiast verteld wat de activiteit is van de huidige bewoners. Foto,s hiervan vindt U onderaan dit artikel.
Christiaan laat zijn keurig ingerichte werkplaats zien. De 5 balkjes die hij net van de sloop van een object bij de verkeerstuin heeft gered, liggen al weer klaar. De ruimte er naast laat eveneens een goed verzorgde werkplaats zien met zelfs een draaibank tegen de muur. De ruimte ademt “rust”uit terwijl de geur van bewerkt hout je omgeeft. Het schildersgedeelte,netjes gerangschikt, bevat vele blikken verf. Christiaan verteld hierover dat deze blikken verf eigenlijk de afgekeurde mengverf is van de fabrieken. Als er fouten ontstaan bij het maken van een bepaalde kleur, hebben zij een waardeloos product maar in het Atelier het Werktuig weten ze er wel raad mee. Een wir war van stalen voorwerpen en constructies ligt aan de zijkant. Alhoewel het een hoop schroot lijkt is het wel degelijk een complex geheel geweest. Namelijk een vorm van barbecue – mand die boven vuur hangt. Pijpen die langs het vuur en de stalen mand naar boven liepen waren gevuld met water. En water wat kookt vormt stoom. Die stoom werd weer gebruikt voor de aandrijving van een schoepenrad en of roterende bladen.
Laura laat haar Atelier zien, waarin zij van brokken piepschuim allerlei kunstvoorwerpen maakt. In dit geval laat ze een hoofd van een zwart/wit gevlekte koe zien. Even verder op is de elektronica ontwerper bezig geweest. De machine op tafel heeft wat weg van een stenograaf. Met dit verschil dat hier de elektriciteit wordt omgezet in geschreven taal.
Een nieuwe bewoner heeft zijn unit gekregen. Binnen de lijnen van het tape op de grond mag hij gaan bouwen aan zijn eigen plek. En zo te zien wordt elke centimeter ook benut. En zelf de ruimte boven je hoofd kun je invullen. Alina Fredrich heeft hoog in de nok haar body-paint studio. Zo wordt elke ruimte die er gehuurd is, optimaal benut.
In het schildersatelier van Kasia Mitan, stuit je op wonderbaarlijk mooie schilderijen. Nu nog als werkstuk en mogelijk nog niet af. Het vraagt om een expositie. (zie foto reportage)
Buiten de muren van Atelier het Werktuig zijn nog meer bedrijven gevestigd. We lopen langs Sjami, afkomstig uit Pakistan en hier 3e jaar student aan de Hogeschool voor de kunsten te Utrecht. Hij is doende met een soort halve bol van hout lijkt het. Dat is het ook maar dan gevormd door het persen van zaagsel en dit te verlijmen.
Uiteindelijk laat hij zien wat het gaat worden, namelijk een staande lamp die op verschillende manieren kan worden gebruikt. Dit door de vreemdsoortige vorm van een hamer als voet er onder. Aan de zijkant staat een 3D printer, maar niet computer gestuurd maar bedienbaar met je voeten en handen. Een schrijftafel aan de zijkant geeft je de gelegenheid een pen te bewegen. Deze is verbonden met een stelsel van verbindingen die op hun beurt weer de beweging van de spuit vertalen. Dus wat je rechts op de schrijftafel beweegt, wordt synchroon doorgezet naar de spuitmond. Het voetenwerk bestaat uit een serie tandwielen die het werkstuk opzij, hoger en lager kunnen laten gaan.
Een bouwtekening laat een groot soort boekenkast zien. Sjami moet dit in opdracht maken maar niet van het bekend multiplex, of meubelplaat maar gegoten uit beton. Flinterdun moet het worden. Sjami studeert dit jaar af.
Helaas is Krista Israel met haar glasbewerking met vakantie. Uit de lectuur blijkt dat zij zelfs kledingstukken van glas maakt. Zij zit aan de voorzijde van het Noack gebouw.
Met dank aan: Laura en Christiaan de oprichters van Atelier het Werktuig. Waar nu 27 mensen hun eigen ruimte hebben om hun creatieve denkbeelden en werkstukken te maken. Hopelijk zullen anderen dit initiatief volgen zodat het Noack gebouw weer bruist van de werkzaamheden. En dat ook de plannenmakers, projectontwikkelaars en van overheidswege, zich realiseren welk een bijzondere plek het Noack gebouw, niet alleen in het verleden, maar zeker nu in het heden, inneemt.
7 september is er een grote Vintagemarkt. De wijkwebsite zal hier later over berichten.
Verslag en foto’s Karel van Rooy.
Voor historische foto,s en de nieuwe opvouw/verbouwing klikt U HIER
Voor foto,s van dit verslag, klikt u HIER.
Foto,s uit een eerder verslag klikt U HIER.
Oude Noack foto,s Met dank aan Oud Amersfoort.
Geef een reactie