Het was al laat in december, toen Josef en Maria hoorden dat iedereen in het Soesterkwartier opnieuw geregistreerd moesten worden. Maar je kon je alleen registreren in je eigen geboorteplaats. Ze zagen er erg tegen op tegen de zware reis door het Soesterkwartier. Dit mede doordat Maria Hoog Zwanger was. Daar ze geen auto hadden, gezien de economische crisis of een ander vervoer middel, besloten ze zich aan te sluiten bij een groep andere voetgangers.
Deze vertrokken op 21 december aan het eind van de middag uit buurthuis de Nieuwe Sleutel.
Om onderweg toch voldoende weerstand te hebben, mocht iedereen eerst brood eten en kregen ze warme dranken. Daar het al donker werd ( kortste dag) zorgden de uitbaters van het Buurthuis voor de nodige spullen om eigen verlichting te maken. Zeker 100 mensen hadden zich inmiddels verzameld in het Buurthuis. Ouders waren druk bezig met het knutselen van verlichting dingen in de vorm van lampionnen. De kinderen vermaakten zich met het spelen van een spelletje op hun gsm, of hielpen hun ouders.
Nu waren er geruchten dat er onderweg naar je eigen geboorteplaats, strenge controles zouden plaats vinden door geharnaste soldaten van de Koning. De goden zij dank dat het wellis waar koud was, maar niet regende. De hemel was helder en de sterren verlichtte de straten in het Soesterkwartier. Door de strenge controles besloot men in De Nieuwe Sleutel om de mensen en kinderen groepsgewijs te laten vertrekken.
Josef en Maria konden hier niet op wachten. Ze wilden zo snel mogelijk naar hun geboorteplaats gezien de toestand waarin Maria verkeerde.
Dus zonder deze twee ( we zien ze later terug hoor) vertrok de eerste groep uit De Nieuwe Sleutel om gelijk om de hoek een “Heraut”van de Koning te horen toeteren. Iedereen moest geteld worden. Dus aan de wandel. Om vervolgens op de Noordewierweg de eerste grenscontrole te krijgen van dappere soldaten. Er werd nog net niet gefouilleerd maar wel werd iedereen even geteld. Een van de ouders vroeg zich af of deze gegevens ook naar het Wijkmuseum gingen. Een van de soldaten pakte dreigend zijn speer maar het liep met een sisser af.
Josef en Maria waren deze controle post al voorbij en rechtsaf geslagen de Plataanstraat op toen Maria aangaf nu al niet verder te kunnen. Gelukkig doemde daar de Herberg “Het Torenerf”op. Maar al voor de deur stond het personeel klaar. De uitbater en de bazin van het pand dachten er niet aan nog iemand binnen te laten. Er hadden zoveel mensen gereserveerd dat ze zelfs overboekt waren.
Ze verwezen Josef en Maria naar een niet bestaande schuur in de buurt. “Die kant op, daar bij het water rechtsaf”werd geroepen. Moeizaam liepen beiden verder. Rechtsaf de Dreef op langs het water. Maar oh oh oh, plots ging er in de rij huizen een deur open en stormde er twee Herders naar buiten. Nee geen herdershonden maar bewakers van de kudde. “Wordt er de hele tijd zo grondig gecontroleerd”vroeg Josef.”Hebben jullie niets anders te doen”. Na een kleine discussie mochten ze dan toch doorlopen. Maar de aanwijzing die ze kregen was zo vals. Aan het einde van de Dreef zouden ze linksaf moeten, volgens de routeplanner. De Kastanjestraat in, einde rechts Vreeland op om vervolgens de Eikstraat in te moeten. Zo gezegd zo gedaan. Ook de andere groepen, die op geringe afstand volgden liepen gedwee deze route.
Uiteindelijk bleken Josef en Maria het door te krijgen en in de Beukstraat was er een partij verlichting te zien in een voortuin. “daar moeten we zijn”riep Maria.”Daar is vast een gelegenheid om te rusten en te bevallen” Nou daar dachten ze daar heel anders over. Een serie Engelen, badend in het licht wezen de weg. “Die kant op” wezen ze. Wijzend in de richting van de Noordewierweg.
“Maar daar komen we vandaan” riep Maria. Josef teneinde raad, vroeg aan deze verslaggever wat de route was. Wel die wist het ook niet. Bleef er niets anders over om de Noordewierweg over te steken. Kijkend in de Asterstraat werd er gewenkt. Het leken wel Koningen, zo mooi gekleed.
Josef en Maria werden gerustgesteld, het was niet ver meer. Nog een klein stukje door, dan de Soesterweg rechts en doorlopen tot de achteringang van het buurthuis De Nieuwe Sleutel.
Verrek zegt Josef, als ik dat geweten had. En net op tijd want voordat de volgende groep zich zou melden bij het buurthuis, beviel Maria van een gezonde zoon.
Buiten voor de deur van het buurthuis was de stal, normaliter staan daar fietsen maar voor de gelegenheid nu omgetoverd tot een Kerststal. Een muziek gezelschap bracht zelf eigentijdse liederen ten gehore.
Josef en Maria en het kindeke Jesus zagen er gezond en tevreden uit. Deze moderne versie van een Herberg, ( De Nieuwe Sleutel) had er op gerekend. Voor iedereen was er warme chocolade melk en werden er Kerstkransjes uitgedeeld. De enige voorwaarde. Je registreren op een vel papier.
Voorwaar een mooi verhaal en iedereen heeft een fantastische tocht door de wijk Soesterkwartier gehad.
Ruim 100 mensen volgden de gesimuleerde reis naar Bethlehem en de uiteindelijke aankomst bij de stal met het kribje. De figuranten waren zeer fraai uitgedost en deden hun rol voortreffelijk.
Verlag en foto’s Karel van Rooy.
Met veel belangstelling en plezier jullie verhaal over de reis door het Soesterkwartier gelezen.
Hulde aan alle deelnemers: ouders en de kinderen.
Ook complimenten aan de organisatoren en hun helpers.
Mooi om zo het kerstverhaal uit te beelden.
Volgend jaar weer?
Wie weet kom ik dan helpen!
Frits