Vandaag 19 oktober en de 4e dag dat het evenement geopend is, mag je wel spreken van een succes. Vanaf de 1e dag een sterke stijging merkbaar in het aantal bezoekers. Uiteraard mede bepalend door de herfstvakantie en de weersvooruitzichten van het weekeind.
Daar waar gisteren, uit betrouwbare bron, werd vernomen dat er slechts een bescheiden aantal van 9700 bezoekers binnen de poort was. Om 14.00 uur vanmiddag was dat ruim overschreden tot 11.000 bezoekers.
En dat was zichtbaar. Bij de Spoorparade moest je toch wel een half uurtje van te voren in de rij gaan staan om zeker te zijn van een plekje op de tribune. Een lange stoet wachtende, gaf aan dat dit de rij voor het reizenrad was. Om bij de rijtuigenloods te komen, worstelde deze correspondent tegen de stroom bezoekers in en bleef het bij een poging om daar te komen. Dit gezien de grote toestroom van mensen uit die richting. Morgen nieuwe poging.
Dat nam niet weg dat er heel veel weer te zien en te beleven viel. Op het centrale plein klonk de zeer plezierige muziek van “Later als je Big Band”. Een groep muzikanten die de Blues in ruime zin ten gehore brachten. Veel bezoekers hielden hier stil om een paar nummers te horen. Het geklingel van de vele bellen, aanwezig op de draaimolen deed daar niets aan af. Ook hier was het een drukte van jewelste met al die koters die in de draaimolen wilden. Maar zoals eerder gezegd, het aanwezige terras met stoelen en tafeltjes was een welkom rustpunt. De aanwezige voedselverstrekkers, zoals de poffertjeskraam deden goede zaken.
De in het zonlicht badende minispoorbaan, reed af en aan. Volle treinen, maar iedereen had een zitplaats want staan is geen optie in dergelijk materieel. De naast gelegen luchtkussentrein, was overvol. Het krioelde er van de huppers,springers en dansende kinderen. Een feestelijk geheel om naar te kijken.
De Wagenwerkplaats zelf was ook wel vergelijkbaar met een mierennest ( bij wijze van spreken dan ). Menige wachtende rij voor de tentoongestelde Locomotieven en treinstellen. Om toch even in die cabine van die 1700 of die dubbeldekker te kijken. Veel van de aanwezige kinderen kregen een soort facelift, maar dan anders. De schminkafdeling had het razend druk om alle wachtende kleuters van een nieuwe laklaag te voorzien. Om dan als tijgertje of leeuw weer verder te gaan. Een mooi “gezicht”om te zien.
De grootste aantrekkingskracht in de wagenwerkplaats, is toch wel de “zelfbouw”spoorlijn. Het grote platform met materiaal om als kind zelf je spoorbaan te bouwen was gewoon vol. De aan de zijkant en er tegenover aangebrachte vlonders met kussens, waren allemaal in gebruik bij de ouders wiens kleuters de nieuwste Fyra treinstellen aan het bouwen waren.
Aan de zijkant van het Operagebouw, wordt de “stand”van Duurzaam Soesterkwartier gedeeld door diverse projecten. Vandaag de beurt aan het Soesterhof, die plannen voor de nieuwe Duurzame woonwijk op de wagenwerkplaats. Foto’s en folders liggen keurig uitgestald. Te midden van alle drukte een rustpunt. Gezeten op een stoel, eet de medewerker van het project een broodje. Ach verteld hij tussen de happen door. Toch komen er mensen bij ons kijken wat er te zien is. En ze vragen wel degelijk waar dat gaat komen, dat Soesterhof. Helaas moet ik wijzen naar hetgeen zich nu achter hekwerk en schuttingen bevindt. Op dit moment is het Soesterhof in gebruik als parkeerplaats voor de “Crew”en Persmensen.
De er naast staande dames van de Cliniclowns poseren even voor een foto. Ook zij delen niet echt in de drukte, maar wel goed dat de informatiestand er staat.
Trachtend nog een leuk plaatje te maken van het Directierijtuig “de Kameel”. Er liepen eerst teveel mensen dus ga ik terug. Een ouder echtpaar staat belangstellend mee te kijken. De man, duidelijk een oud gediende van NS in zijn zwart ribcord jasje van een rangeerder. Misschien niet helemaal passend meer, maar wel karakteristiek, ziet zijn verleden voorbijgaan. Abrupt onderbroken door zijn vrouw, die in onvervalst Amsterdams, vraagt waar die Kamelen dan wel staan. En Kees ( zo noemde ze hem) je bent ook die blokkendoos voorbijgelopen bij die kinderen die daar aan het bouwen zijn.
Zwijgend kijkt Kees me aan. Beiden de schouders op halend vervolg ik mijn tour in de drukte.
De laatste plaatjes makend van het centrale plein, passeer ik de nauwe toegang naar het Soesterhof op zoek naar mijn auto. Tot morgen.
_______________________________________________________________
Bij dit verslag is een foto en diapresentatie toegevoegd gemaakt door Paul Wareman. Hij was zo vriendelijk en genegen de redactie tijdelijk te ondersteunen met het maken van foto’s. Dit doordat andere activiteiten ook de aandacht van de Wijkwebsite vroegen. Wat is er toch veel te doen in het Soesterkwartier.
Verlag en foto’s Karel van Rooy
Bijdrage Paul Wareman.
Geef een reactie