Maandag 8 juni om half drie zat een gemengd publiek (qua leeftijd) gezellig te praten in afwachting van de voorstelling “Gewoon aardig”. De titel maakte nieuwsgierig, dat was duidelijk. De voorstelling werd georganiseerd door de bewonerscommissie rondom Puntenburg en het ouderensteunpunt. De voorstelling had het doel om een aangename samenleving creëren met elkaar. Vooraf aan de voorstelling werd een vragenrondje gedaan door de acteurs. Vragen als; wie is geboren in Amersfoort, en hoe noem je iemand die in Amersfoort geboren is, maar ook wie kwam van de meest verafgelegen plaats wonen in de Puntenburg-flat? De antwoorden kwamen van het publiek. Veel bleken in Amersfoort geboren, maar bijna even zoveel niet. Een geboren Amersfoorter noem je een Keientrekker. Een mevrouw kwam helemaal vanuit Suriname in de flat wonen, omdat al haar kinderen in Nederland wonen.
De vragen bleven komen, leek het even, want hoe is het dan als je
hier in de Puntenburg-flat komt wonen, heb je dan gelijk contact, was de volgende vraag. De meeste mensen hadden daar toch wel wat moeite mee, omdat er ook zorgbewoners leven die je bijna nooit ziet, en waarvan je pas veel later hoort dat ze zorgbewoners zijn. Niet iedereen wil ook contact, en hoe begin je een praatje met iemand die je niet kent. De antwoorden en ideeën kwamen veelal ook uit het publiek. Koffiedrinken samen, samen eten, of meedoen aan een van de georganiseerde activiteiten het kan allemaal. Vaak krijg je op die manier best wel contact, al loopt het soms eerst wat stroef.
Nadat de acteurs nog even uitgelegd hadden dat ze een fictief stel mensen uit huize “Zonnegloren”, eveneens fictief, gingen spelen, en daarna de bezoekers om interactie zouden vragen, ging het spel van start.
Kort samenvattend verslag
Mevrouw de Lange zat te wachten op mevrouw de Korte voor hun gebruikelijke ochtend ontmoeting. Mevrouw de Korte kwam aan, en nam plaats op het “bankje” naast mevrouw de Lange. Goedemorgen, ging het over en weer. Mevrouw de Korte vroeg aan mevrouw de Lange: “dat bakkertje, weet jij of die nog van die heerlijke krakelingen verkoopt?” Nee, antwoordde mevrouw de Lange, “ik zou het niet weten”. Om vervolgens door te gaan met: “waarom krakelingen?” “Nou” antwoordde mevrouw de Korte “mijn zoon komt en dan wil ik lekkere koekjes in huis hebben”. Even bleef het stil, totdat mevrouw de Arme in beeld kwam “wat ziet ze er weer uit?!” klonk het afkeurend uit de mond van mevrouw de Lange. “Nou, ze is anders wel naar de kapper geweest en heeft haar haar geverfd, staat haar goed!” liet mevrouw de Korte als tegengeluid horen. Mevrouw de Lange begon over de avond ervoor toen mevrouw de Arme een immens grote vlek om haar vest had van de soep van de dag ervoor en dat ze dat zelf niet zag, daar let je toch op, vond ze. En zo ging het nog even door.
Na dit eerste bedrijf waarin duidelijk roddels en achterklap
de toon zette, werd het publiek gevraagd wat ze ervan vonden. Roddels, afgunst en onaardig vond men. Hoe kan het anders dan? En het duo begon weer te spelen, maar nu open voor commentaar en aanpassingen. “Als iemand een vlek heeft, vraag dan voorzichtig of iemand het misschien niet gezien heeft, en maak haar erop attent”, kwam een reactie uit het publiek. “Kijk eens positief naar een ander”.
“Gewoon Aardig” bleek een toneelspel met een doel. Gezien de interactie met -, en de reacties uit het publiek is de haalbaarheid van het doel, “Gewoon Aardig” doen, zeer zeker denkbaar. De tijd zal leren of mensen de wil kunnen vasthouden om het in praktijk te brengen.
Meer informatie op hun website.http://www.aangenaamsamenleven.nl/
Verslag en foto’s: Ngie
Geef een reactie