Zaterdag 18 Augustus, Op het Eemplein staan auto’s geparkeerd in allerlei soorten en maten. Kleedjes ernaast, ervoor of erachter met allerhanden spullen erop uitgestald. Een paar auto’s hebben het “kofferbakmarkt” heel serieus genomen en hun waren op die plaats uitgespreid of opgehangen.

De sfeer is gemoedelijk en gezellig. De artikelen heel divers. Een bijna antiek dakraam was een van de artikelen die te koop werd aangeboden. Al zal het voor een hondenhok of schuur of boomhut nog prima kunnen, in het kader van Nederland CO2 neutraal in 2050 past het niet meer in een woonhuis.

Ook voor de mode/kleding shoppers was er volop keus. En ook aan de jeugdige aspirant kopers was gedacht met kleurrijk speelgoed. Boeken waren er voor alle leeftijden en in evenveel genres.

Ook waren er diverse kunstzinnige gemaakte voorwerpen van industrieel materiaal waar toch wel wat nijverheid aan geleverd leek te zijn.

Bollen wol voor een sjaal of trui waren er in diverse moderne varianten qua kleur en samenstelling.

Ook serviesgoed, oude bussen om koffie, thee of suiker in te bewaren, een oud blikje Purol, of een oude snijbonenmolen, maar ook de “impulsaankopen” nog lagen – nog ingepakt – in de verkoop.

Een verkoopster vertelde opgelucht dat ze nu eindelijk die vaas van tante Truus had kunnen verkopen. Ze had eerder geprobeerd hem te laten vallen, maar kon dat niet vanwege dat tante Truus een geweldige vrouw was geweest. Nu maakt de vaas iemand anders blij, gelukkig.

Ook nu waren de verkopers er in verschillende varianten; de doorgewinterde verkopers, de voor het leuk meedoende, en de mensen die gewoon twee vliegen in een klap sloegen te weten opruimen en er geld aan overhouden, terwijl het ook nog een hele andere dagbesteding was.

Sommigen verkopers waren met partner en kinderen, anderen met vriendin, of goede buur. De mening van de verkopers was in de meeste gevallen: “fijn als we spullen verkopen maar het plezier is zeker zo belangrijk”. En die mening leek uit te stralen op het marktbezoekende publiek, geslaagde markt!

Sfeerimpressie en foto’s: Nel Groenendijk