En ineens is alles anders. Gisteren nog het officiële gedeelde met heel veel genodigden, hier en daar wat afzettingen. Vandaag een vrolijke ontspannen sfeer, ondanks het feit dat er rond 14.00 uur circa 4000 mensen op het festival terrein zijn. Bijna nergens wachtende mensen in de rij, behalve dan het reuzenrad want dat is toch trekpleister nummer 1. De spoorparade heeft ook grote aantrekkingskracht op het publiek. Daar waar gisteren al het rijdende materieel liet horen dat ze er waren, was het vandaag een “gebruikelijke “spoordag. Zoals vermeld en uit de media blijkt, waren er wat vragen her en der, van Leusden tot Hoogland over het fluiten van de Stoomlocomotieven. Maar vandaag hebben de machines wat minder kolen gekregen want het was nagenoeg stil. Een compliment aan de organisatie dat hier aandacht aan heeft geschonken.
Vandaag werd er groots gebruik gemaakt van alle speelvoorzieningen die zijn opgesteld bij het Centraleplein. Het grote luchtkussen in de vorm van een trein stond als een echte “koploper”te schudden van plezier, zoveel kinderen die aan het klauteren /klimmen en springen waren. Of zou het een “wadloper “zijn. De aangelegde miniatuur spoorbaan, waar volop stoomtreintjes reden was natuurlijk ook niet te versmaden. Veel kinderen reden een rondje mee. En daar er een aantal spoorlijnen zijn aangelegd kon je ook nog wisselen van trein. De draaimolen, met relatief modern NS materieel er op, zat gewoon lekker vol terwijl paps en mams even een broodje aten op het aangelegde picknick terras. En het meeste nog eens overdekt door de ronde cirkels er boven ( de Ufo’s) Uiteraard bevond ook de informatiekraam van Duurzaam Soesterkwartier op deze locatie. Het wijkmuseum had een groot aantal foto,s en materiaal beschikbaar gesteld. Rolf Craanen, wilde wel even op de foto met het 1e exemplaar van het boek “Dit is het Soesterkwartier.”
Naast de lasloods kon men dan even gebruik maken van de vele toiletten. Of gescheiden daarvan nog even uitrusten op de diverse zitjes. De deuren van de Wagenwerkplaats stonden na jaren weer wijd open. Bij de toegangssporen zijn perrons gebouwd en diverse (oude) treinen opgesteld. Dan eenmaal de werkplaats binnen, je verbazen over hoeveel dingen daar gebeuren. Zoals vele Soeterkwartierders kennen zij de werkplaats van binnen en buiten omdat velen daar gewerkt hebben. Buiten het feit dat de meeste putten gedempt zijn, stap je weer even terug in de tijd.
Het oude opgestelde historisch materieel, staat er rustig en glimmend opgepoetst bij. In gedachten hoor je nog het plaatsen van de wielassen onder de treinstellen, de geluiden van de kettingen en ratels. Weer wakker wordende bezoek je natuurlijk het tentoongestelde materieel. De “muizenkop”als eerste, wellis waar in een andere kleur dan vroeger. De kolossale 1200 loc staat zwijgend toe dat het publiek zijn binnenste bekijkt. Verderop rijden ineens weer miniatuur stoomlocjes en twee kinderen proberen al fietsend stroom op te wekken voor een themapark. De uit een Intercity gehaalde stoelen, blijken goed te bevallen als rustplaats. Maar het kan beter. Op een aangelegd platform liggen allemaal kussens, dus kun je heerlijk er bij gaan liggen als je moe bent van het bezoek. Diverse tv schermen tonen de vergane glorie en de heden ten daagse techniek. Over techniek gesproken, ook daar was aandacht aan voor door een paar opstellingen van ( het voormalige seinwezen) met een voorbeeld van dwergsein/ in-rijsein en de schakeling in een relaiskast bij nadering van een trein na te bootsen.
Maar wat doen kinderen als je een hele stapel speelgoedrails, treintjes, huisjes en dat soort zaken neer legt. Jawel ze bouwen spoorlijnen. Het was me een drukte van belang bij de aanleg van zoveel spoorlijnen. Dat het verleden met het heden werd samengevoegd, maakte niet uit, Zo kon de TGV best achter een stoomlocomotief gekoppeld worden. De ingenieurs van de toekomst hadden het geweldig naar hun zin. En dit alles onder het waakzame oog van “de Kameel” die aan de overzijde stond. Dit fraaie exemplaar in gebruik als directierijtuig ( althans daar werd hij voor gebruikt) , stond er weer mooi bij.
Veel bezoekers konden zich ook even inleven als machinist door in de cabines van een der Locomotieven of een dubbeldekker te stappen.
Buiten was het inmiddels een beetje miezerig aan het regenen. Dankzij de grote parasols (ufo’s ) op het Centraleplein hadden de mensen hier weinig last van. Daarbuiten eigenlijk ook niet,want het vervoer per minispoor ging gewoon door. Het leek wel spitsuur. En wel zo makkelijk, nergens een OV chippoortje te bekennen.
Tegenover dit alles, zit eenzaam en stil de medewerken van de EHBO in de ingang van zijn tent. Daarnaar gevraagd verteld hij, dat er gelukkig weinig voor de 11 EHBO’rs te doen is geweest. Op een paar pleisters na, is er niets gebeurd.
Schuin omhoog kijkend volgen we beiden de omwentelingen van het reuzenrad. De manifestatie draait gewoon door.
Verslag en foto’s Karel van Rooy.
Geef een reactie