Na alle hectiek van de laatste dagen, dan toch een bijeenkomst over de vraagstelling.”Buurtuitvaart” hoe kijken we hier tegen aan. Dit in het kader van Duurzaamheid, kosten overwegingen en wat kunnen we zelf doen was daar heden 2 februari een informatie avond in de Speeltuin Soesterkwartier.
Uit diverse disciplines is het “collectief” Buurtuitvaart samengesteld, bestaande uit Willem Hamels (Duurzaam), Marijke Ott, Atelier Alwijn, Nelleke Dumolin vrijwilligster, Oeds Blok buurtkerk, Lieneke ( afwezig) en Hans Meijerink, Uitvaart ondernemer.
Van de zijde Soesterkwartier, hadden zo,n 20 tal bewoners zich gemeld met een luisterend oor en vooral een mate van nieuwsgierigheid dan wel het kritische oog.
Na de koffie ronde met een koekje ( geen cake) was het aan Hans Meijerink om een eerste aanzet te geven op de stelling: Hoe wil jij, zelf dat je uitvaart wordt geregeld, nadat je bent overleden.!
Als eerste werd een korte terugblik gehouden naar de “Mega” aandacht die Kimberley Vos ten deel is gevallen door een Soesterkwartiers initiatief. Op een enkeling na, was iedereen vol lof over hetgeen was gedaan.
Terug kerend naar de vraagstelling van Hans Meijerink. In een uiteenzetting, gaf hij aan wat een Sociale Uitvaart behelst. Namelijk dat de gemeente de opdrachtgever is om een overledenen, die geen familie, dan wel eigen middelen heeft, te begraven, of te cremeren.
Ook gaf hij diverse manieren aan, die hij had meegemaakt, om een “uitvaart: anders te doen. Voorbeelden, als een zelfgemaakte kist van Mdf plaat. Of een uitvaart vanuit de recreatiezaal van een bejaardentehuis.Er is veel mogelijk .
Connie Swart wilde nou eigenlijk wel eens weten wat de prijzen zoal waren van de Sociale Uitvaart ten opzichte van een reguliere Uitvaart. Hans Meijerink wilde eigenlijk niet zo ver gaan, om dit kenbaar te maken. Maar na enig aandringen zijn er toch bedragen genoemd. Oeds Blok, meende dat dit in een later stadium van de “meeting”wel aan de orde zou komen.
Dat liep even anders. De geplande agenda en volgorde werd enigszins bijgesteld.
Na ook een uitleg van Marijke Ott van Atelier Alwijn, over “wade’s “te hebben aangehoord, meenden de bezoekers toch dat het tijd werd om spijkers in de kist te slaan, ( karton was ook een optie). Men had het gevoel naar een promotie voorstelling te zijn gekomen.
Men wilde antwoord op: Wat kost, verzorging ( afleggen), wat kost een kist, wat kost een Wade, wat kost een graf, wat kost een crematie. En vooral wat mag ik zelf doen.
Wel de prijzen variëren nog wat hier en daar . Maar een sociale Uitvaart (opdrachtgever gemeente) zit zo tegen de 2000.00 euro. Een Crematie begint ergens bij 4000.00 euro, maar afhankelijk wat de wensen zijn, loopt dit al snel op.
Dus werd opgemerkt door Esther, dat het bij de voorbespreking van een Uitvaartondernemer, zaak was om de polis niet te laten zien, maar eerst te onderhandelen over de wensen.
Om het tij te keren, werd er even gepauzeerd en met de zacht omfloerste klanken van de door Linda van Nieuwkerk, bespeelde dwarsfluit, werd er stevig gedebatteerd.
De 3 keuze ( flappen) waren snel vol geschreven. .
Het kwam er op neer: Van het moment van overlijden tot aan de deur van het crematorium. Wat mag jezelf doen. het antwoord was duidelijk. “ALLES”. Je kunt zelf een timmerman inschakelen, of een kartonnen doos bestellen ( begin prijs 230.00 euro) . Je kunt zelf bloemen regelen. De plaats van opbaren ( thuis, of in een cafe, dan wel rouwcentrum . Kiezen tussen kist of “wade”mits deze van natuurlijke stoffen is gemaakt, Aanvangsprijs 380.00 euro.
U begrijpt het werd een levendige discussie, waar de plek van de Uitvaartondernemer/ begeleider een andere positie kreeg dan normaal. Zeer zeker gericht op de wensen en het aanbod van “eigen” middelen.
Op de opmerking dat je middels plaatselijke horeca, dan wel buurthuizen of speeltuinen, kunt benutten als condoleance ruimte, dan wel bezoek, reageerde Manie ter Wal, dat de horecavergunning en gemeentebeleid dit niet toelaat. Zaak voor nadere bestudering dus.
En zoals werd opgemerkt:. ” we kunnen dus met onze overledene, in de auto stappen ( op 1 na) en naar Rusthof rijden, daarvoor is er afscheid geweest in de kroeg en we hebben geen geld voor een doos.
Het antwoord , was om dan toch maar een uitvaart deskundige te vragen voor het Crematorium gedeelte. i.v.m. de planning en de aangifte bij de gemeente. Maar in principe zou het voorgestelde kunnen.
Conclusie. Een leerzame avond met veel ideeën.
Het is misschien beter een “uitvaart”collectief op te richten, die per geval de wensen van de familie uitvoert of bekijkt en het regelt met de instanties . Of past dit dan toch weer in de visie van de uitvaartbegeleider.
Er is nog veel te bespreken. Het animo om het verder gestalte te geven is zeker aanwezig.
Er zal een “prijslijst”worden gemaakt, van de nu gebruikte producten en de alternatieven. Zodat zichtbaar is, waar men binnen de eigen gemeenschap rekening mee kan houden. De wijkwebsite, in samenhang met de sociale kaart ( Henry) kunnen dit eventueel in het “ondernemers”gedeelte opnemen van de website.
Na het uitwerken van alle opmerkingen, vragen en stellingen, zal er een vervolg komen op deze eerste Buurtuitvaart avond.
De ultieme vraag,”was het, het waard, deze nieuwe denkwijze en vorm van “uitvaart”
Het antwoord van alle betrokkenen. JA.
Wordt vervolgt.
Verslag / foto’s Karel van Rooy.
Laat ik voorop stellen dat ik het een heel goed initiatief vind om het thema “buurtuitvaart”bespreekbaar te maken. Niets is moeilijker om over dood gaan te praten. Helaas moet ik stellen want net als geboren worden is dood gaan iets wat bij het leven hoort.
Mijn stelling is dat: dat bij de geboorte de weg naar het einde van het leven begint. Dit is geen drama maar zo zit het leven nu een keer in elkaar.
Net zoals rond de geboorte alles geregeld moet worden, moet er rond het overlijden ook van alles geregeld worden.. Meestal heb je bij een geboorte allerlei deskundigen nodig die het hele proces begeleiden en ook na de geboorte kan er gebruik gemaakt worden van deskundigheid om dat prille begin te begeleiden.
Zo kan ook het einde van het leven op een professionele manier begeleid worden.
Uitgangspunt moet hierbij zijn de wensen van de overleden die bekend zijn en die van de nabestaanden. Tevens moeten alle activiteiten plaatsvinden binnen de financiele mogelijkheden van de overledene en de nabestaanden. Hier ligt een grote taak voor de uitvaartbegeleider die in eerste instantie de opdracht heeft, als hij dat vertrouwen krijgt, dit binnen die kaders te regelen en anders alternatieven aan te dragen.
Natuurlijk is het zo dat ik als ondernemer (dePalmuitvaart) de activiteiten niet voor niets hoef te doen. Echter het hoeft ook geen commerciele vetpot te worden.
Als ik het verslag lees van deze avond, waarbij de buurtuitvaart centraal moest staan, lijkt het erop dat niet de financieel minderdraagkrachtigen gehoord werden maar dat duurzaam begraven, waar mogelijk subsidie op gegeven wordt, belangrijk was..En als er dan toch over duurzaam gesproken moet worden dan is het wel belangrijk, zeker voor de wijk, dat er ondernemers vanuit de wijk benaderd worden om aan zo’n activiteit deel te nemen.. Ik neem tenminste aan dat de aanwezigheid van uitvaartonderneming Meijerink een gastoptreden was. Tegelijkertijd lees ik op de site van Meijerink dat Natasja de Groot, zijnde partner van Oeds Blok, tweede uitvaartleider is geworden bij Meijerink uitvaartzorg. Hier wil ik haar mee feliciteren want het is een prachtig vak.
Terug naar het verslag van de avond.
Het is inderdaad zo dat je als nabestaande alles zelf kan en mag doen binnen de regels die de wet op de lijkbezorging aangeeft. Ook plaatselijke verordeningen zijn van belang en vergeet niet de regels van begraafplaatsen en crematoria. Als je als nabestaande dit allemaal wil doen kom je aan een emotionele verwerking van het verlies niet toe. Dit kan dan pas beginnen nadat alle zaken rond het afscheid zijn afgehandeld. Uit ervaring weet ik dat nog weken na de uitvaart nog rekeningen binnen kunne druppelen.. Mijn advies is : huur wel iemand in, die binnen de kaders van alle mogelijkheden een respectvol afscheid kan verzorgen.
Hier zijn geen standaard regels voor te verzinnen want iedere situatie is weer anders en hierbinnen moet je je bewegen. Daarmee geef ik ook aan dat ik geen voorstander ben voor een soort fonds of cooperatie met name omdat de situaties erg verschillend zijn.
Een buurtuitvaart is goed maar moet niet door derden gereguleerd worden want dan komt er weer een laag tussen en ook die doet het niet voor niets.
Nee de sociale ongedwongenheid en spontaniteit is in deze belangrijk. Hierbij refereer ik aan de situatie rond de uitvaart van Kimberly Vos. Spontaan en hertverwarmend. En zo moet het zijn.
Geplaatst, als afzonderlijk bericht.