Speeltuin Soesterkwartier 30 juli 2017. In een reeks van 4 zondagen met diverse activiteiten, georganiseerd door het Buurtkerk Activiteiten Soesterkwartier , team, was het de 1e uitvoering.

Het programma vermeldde voor deze zondag, onder meer 6 sport en spel onderwerpen en een theaterstukje. Middels een deelnemers formulier konden de deelnemers hun score bijhouden. De volgende onderwerpen, mede uitgezet door de NUSO ( bus vol met kinderspelen) , Sjoelen; tafelvoetbal; ring-werpen; blikjes werpen; het bekende brandslang gooien; skelteren; schilderen; 4 op een rij ( groot); De elektrische spiraal; bal behendigheid-spel en ter vermaak een lucht/springkussen.

Evenzo goed had er kunnen staan: Watertrappelen; bellenblazen met springkussen; waterplas-springen; nat worden in 10 seconden; zwemmen op het droge of flessen vullen met regenwater.

In het begin van de middag werden er zo nu en dan de sluisdeuren boven de speeltuin flink opengetrokken en moesten er enkele speltoestellen veiliggesteld worden. Het spring/luchtkussen vertoonde spontane luchtbellen, mede veroorzaakt door het eerdere schoonmaken met zeepsop. Wel een leuk gezicht al de bubbels en sjoelen kreeg een heel andere dementie in een waterbak. Dat nam niet weg dat een aantal kids de nattigheid trotseerden en lekker bleven skelteren  in het zwembad.

Het Buurtkerk Activiteitenteam had een heel parkoers uitgezet met de genoemde activiteiten en zodra de regen ook maar even stopte, gingen de kinderen aan de slag. Gaande de middag deden ( wisselend) zo,n 50 kid mee aan het parkoers waarvan er een aantal redelijk nat waren geworden.

Op enig moment was de hoosbui van dien aart dat alle bezoekers naar de zijvleugel van de speeltuin renden. Niet om hier gelijk aan de slag te gaan met schilder en knutsel werk. Nee, meer om toch de proberen nog wat droge kleren te houden.

Wel en als je er dan toch bent, kun je inderdaad wat kunstwerken maken, hetgeen dan ook geschiedde.

Eenmaal na de hoosbui, trok het gezelschap weer ten strijde. Immers er was een prijs te verdienen voor degene met de meeste punten. Dus al snel vlogen de blikjes/ ringen/ ballen en zeepbellen weer vrolijk rond.

De mentaliteit en inzet van de kinderen was bijzonder waardig, ze bleven gewoon doorgaan.

Uiteraard werd er voor het “natje”en droogje gezorgd, alhoewel dat in deze context wat al te letterlijk valt. Drinken  en wat eten hoort er nu eenmaal bij. En een pauze om dat dan ook te doen werd ingelast.

Om 16.00 uur was het tijd voor een theatervoorstelling

Maar voor de voorstelling was er nog de prijs uitreiking.

Er waren 9 prijswinnaars die een mooie medaille kregen omgehangen, drie per leeftijdscategorie.

Enige hilariteit ontstond toen er twee winnaars in één categorie waren met dezelfde naam: Ibrahim. De eerste Ibrahim dacht dat hij de tweede prijs gewonnen had, maar dat bleek na duidelijkheid over de verwarring, de eerste prijs te zijn. En zo werd hij èn blij èn gelukkig tegelijkertijd! Zo mooi kan leven zijn.

De theatervoorstelling werd verzorgd door een oude bekende, goochelaar en buikspreker. De kleurboeken veranderde van gekleurde boeken naar lege boeken en weer terug, en dat terwijl de kinderen de boeken goed vasthielden.

Ook dit keer was Paula weer meegekomen, maar die leek een beetje nukkig en wilde niet uit de koffer komen. Getouwtrek over welk nummer hij had, “Nee, je bent nog niet aan de beurt” antwoordde Paula keer op keer.

Daarom ging eerst Bongo de verschrikkelijk uitziende Gorilla, maar vertellen over liefde. Van dat vertellen kwam niet veel, want Bongo was op slag verliefd op een van de aanwezige dames. Bongo begon dan ook heel hard te roepen: Zoenen, zoenen! Maar zo hoort dat niet werd hem duidelijk verteld, al leek dat tegen dovemansoren.  Uiteindelijk zou hij toch een kusje krijgen, en zag hij z’n kans schoon en wilde alsnog gaan zoenen. Bongo moest weer op z’n plaats: in de koffer.

Uiteindelijk kwam na enig vijven en zessen ook Paula nog uit de koffer, dit keer als dokter en ze wilde onderzoeken. Aaah, moest Ibrahim doen waarna Paula constateerde dat het wel een heel donker gat was waar ze in keek. Hij moest een spuit, maar die belande in de verkeerde persoon. De spuit belande met opzet verkeerd want Paula wilde Ibrahim geen pijn doen en meestal doen spuiten pijn. Tot slot wilde ze hem een zetpil geven, maar dat ging te ver en dus ging Paula weer in de koffer.

Regelmatig werd er hard gelachen. Het verhaal waar alles om draait, dat met behulp van een “gevaarlijk” doekje, goochelhengels, “antiekdoosje” en vissen verteld werd alles te maken heeft met Petrus en de vissers op het meer. Wel is het een vervolgverhaal……dus volgende week zondag om 16.00 uur gaat het verder.

Verslag Karel/Nel en fotoverslag: Karel van Rooy en Nel Groenendijk