Woensdag 4 juli, Het afscheidsfeestje van Fleur Imming en Bettine Houwing werd gevierd in Het Oude Magazijn. Waarschijnlijk mede door het zonnige droge weer kwamen veel mensen op de fiets.

Aan de deur stonden de dames Dolly en Elize in hun zwart-witte outfits de gasten op te wachten en heten hen welkom. Zo was het zeker dat er lachende gezichten naar binnen gingen. Allerhande cadeaus kregen de dames overhandigt van evenzoveel particulieren, politici en organisaties.

Namens het Soesterkwartier overhandigde Laura en Joke een reproductie van het schilderij “Soesterkwartier” van de schilder Norbertus aan Fleur Imming. Fleur was heel blij met het schilderij, en bedankte de Soesterkwartierders via Laura en met een knuffel aan Joke.

Op de vraag of Fleur nog plek had boven haar bed – zodat ze regelmatig terug kan denken aan de afgelopen tijd – antwoorde ze met ja, daar is nog plek want er hangt niets.

Er werd gepraat en gelachen terwijl er van een drankje genoten kon worden. Vertegenwoordigers uit de wijk waren vooral van de verschillende organisaties, zoals het Wijkteam, mensen van de SRO, Stichting Kringloop Amersfoort- Leusden. Al waren er ook mensen die op persoonlijke titel – als voormalig werker in de wijk – aanwezig waren zoals onder andere emeritus predikant van de Emmauskerk, Paul van der Harst.

Ook een bekende oud Sasiaan gaf acte de presence, ofwel liet zijn gezicht zien. Het was een kleurrijk gezelschap dat getuigde van de inmiddels even kleurrijke CV’s van de beide – inmiddels – voormalige wethouders.

Rond vijf uur werden de aanwezigen door Dolly en Elize gevraagd plaats te nemen voor het officiële gedeelte van dit afscheid. De beide dames probeerde het publiek vast in de stemming te krijgen als lukte dat nauwelijks. Vanwege de geluidskwaliteit of beter gezegd het gebrek aan kwaliteit ging veel van wat ze zeiden verloren in een “ruisachtige mist”.

Dolly en Elize vroegen Fleur en Bettine uiteindelijk om plaats te nemen op de gereedstaande “troon-stoelen” zodat burgemeester Bolsius z’n woord tot hen kon richten. Nadat Fleur en Bettine plaats genomen hadden verdwenen Dolly en Elize van het podium. Burgemeester Bolsius benoemde het gaan van Dolly en Elize en het komen op het podium van Bettine en Fleur als twee kanjers van vrouwen die met twee andere kanjers van plaats wisselden (letterlijk en figuurlijk).

Bolsius noemde in een onnavolgbare snelheid – waarbij hij soms even gewaarschuwd moest worden om adem te happen tussendoor –  de hele rij (positief verlopen, in de ogen van veel mensen) onderwerpen waar Bettine en Fleur de afgelopen vier jaar mee bezig zijn geweest. Om even later in een erg rustig tempo de probleemdossiers te benoemen, zoals (onder andere); datalek en SBI. Duidelijk werd daardoor ook voor mensen die de dames niet konden zien, dat ze nog in leven zijn (want: alleen over de doden niets dan goeds).

Bolsius sloot af met de beste wensen voor beider toekomst.  De dames kregen een fraaie doos in (De) Stijl waaruit een fraai opbergkastje kwam: “Om de mooie herinneringen aan ontmoetingen, contacten en ervaringen in te bewaren”.

De Burgemeester vertrok van het podium om plaats te maken voor Jos Winkels. De beide dames mochten hulptroepen vragen om een Kwis zo goed mogelijk door te komen. Na de Kwis was er nog ruimte voor een drankje en eventueel een persoonlijk afscheid.

“Afscheid vieren”, het klinkt bijna net zo raar als: “de mooiste hondenbaan” zoals de beide dames hun wethouderschap benoemden.

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk