unnamed11 november, de avond dat Sint Maarten weer gevierd wordt.

Net als voorgaand jaar wordt de tocht vanuit de Speeltuin Rivierenwijk ( Dollardstraat) gestart en beëindigd Een draaiorgel gaat mee als muzikale ondersteuning. Bij terugkeer is er een verrassing

De traditie van Sint Maarten kent vele verschillende omschrijvingen maar wordt in Europa in veel landen eigen wijze gevierd.

Onderstaand de Nederlandse versie.

De toch van de Rivierenwijk gaat in de lengterichting door de wijk.

Van de zijde Bomenbuurt is/ wordt getracht een alternatieve tocht te organiseren, voor de Bomenbuurt/ Bloemenbuurt. Alhoewel buurthuis de Nieuwe Sleutel en de vestiging van Lyvore aan de Plataanstraat hun medewerking toezegden, is er nog geen definitief uitsluitsel of er een tocht door dat gedeelte van de wijk zal komen.

Mocht dat toch gestalte krijgen, melden wij dit via de gebruikelijke sociale media.

Sint-Maarten

Sint-Maarten wordt niet overal op dezelfde wijze gevierd. In sommige plaatsen worden optochten georganiseerd, in andere worden vreugdevuren ontstoken. Algemeen is de lampionnentocht. Deze komt het meest voor in Nederland in de noordelijke provincies en in Noord-Holland (keuvelen genoemd). De kinderen maken lampionnen of hollen erbietesuikn (vergelijk Jack-o’-lantern) uit en gaan met de lichtjes langs de deuren. Daar zingen ze speciale sint-maartensliedjes en krijgen in ruil snoep of fruit. Vroeger werd het lichtje rondgedragen in een uitgeholde biet. Hoewel dit nog gedaan wordt, zijn kleurige, door de kinderen gemaakte, lampionnen nu het meest gebruikelijk. In Nederland worden de lampionnen vaak tijdens de schooltijd gemaakt, bijvoorbeeld in de les handenarbeid. Tegenwoordig worden de lampionnen veelal met behulp van batterijen verlicht. Vroeger werd veel gebruikgemaakt van de foekepot om de liedjes die bij de rondgang werden gezongen te begeleiden. Het sint-maartensgebruik werd toen ‘foekepotterij’ genoemd.

In de zuidelijke provincies van Nederland en in Vlaanderen komt het langs de deur gaan veel voor, soms in combinatie met een vreugdevuur of een optocht. In sommige West-Vlaamse dorpen wordt het van deur tot deur gaan ‘ruusbuzen’ genoemd, naar de eerste woorden van het liedje dat de kinderen zingen (“Ruus buus buus”).

Red. KvR