Vrijdag 13 januari, Een dag die door bijgelovige mensen niet gekozen zou worden om “gelukkig nieuwjaar” te wensen. Maar bij De WAR zijn ze niet bijgelovig, nieuwjaarswensen worden niet beïnvloed door – wat dan ook – het blijven wensen.

Het Kas-café is van een overdekt buitenterrein de laatste tijd omgetoverd tot een nieuw genoemde “binnen-tuin”! Hout, strobalen, heel veel waterslang-meters, en leemachtig stucmateriaal en vooral heel veel man- en vrouwkracht en -uren later, staat de kachel te branden en geven de muren warmte af.

Een zwaar velours gordijn vormt de ingang. Binnen is het windvrij, droog en wordt de temperatuur geleidelijk aan warmer.

De eerste gasten waren al binnen en bewonderen het resultaat van al het werk. En ja, de muren geven echt warmte af. De nieuwjaarswensen worden gedaan, en vaak ook de hoop uitgesproken dat het tij wellicht nog keert, en De WAR blijft waar ze “zitten”.

Al zijn sommige van de kunstenaarsactiviteiten wellicht zittend uitgevoerd, van de wetenschappelijke en innovatieve activiteiten kan dat niet of nauwelijks gezegd worden. “Handen uit de mouwen, en poten in de klei” past meer bij de mensen van De WAR.

Het gordijn werd weer opzij geschoven, nieuwe gasten kwamen binnen.

Inmiddels werden de “vage” ronde platen verwarmd tot alternatieve “koekenpan”.

Flensjes werden even later op die platen gebakken en daarna smakelijk naar binnen gewerkt door jong, en ouder. Het bakken werd in toerbeurt gedaan door o.a. Diana en haar moeder, en al zou de laatste “niet van het koken zijn”, bakken ging haar toch best goed af.

Een van de dozen bleek ineens leeg te zijn, dat was een appeltaart! Gelukkig was er nog een, zo konden de mensen die niet zo gek waren op flensjes toch ook wat happen. Al waren er ook mensen die de flensjes heel knus samen deelden.

De sfeer zat er goed in, en de gesprekken gingen, zoals vaak bij zo’n gelegenheid “over van alles en nog wat”, maar ook over de laatste ontwikkelingen van De WAR

Aanstaande dinsdag komt er nog een motie in de gemeenteraad aan de orde waarvan de uitslag net als het weer is: het kan vriezen, het kan dooien?!

Verslag en foto’s: Nel Groenendijk