In América Latina zie je bij iedere kassa, loket, of balie wel een rij. Ik bedoel niet zo’n rijtje zoals bij ons in Nederland; waar je weleens vijf tot tien minuten wacht bij de kassa van Albert Hein. Nee, het gaat hier in veel gevallen om enorm lange rijen. Ik was onlangs voor een onderzoekje in een ziekenhuis en was de hele middag bezig (met wachten). Vorige week zag ik in een bankkantoortje een meanderende mensenmassa die de hele hal vulde. Met Kerst geef je hier een cadeautje aan de familieleden. Dat is meer een gewoonte die tot plicht is geworden dan een actie waar je de liefde, of aandacht voor elkaar aan afleest. El Comercio, mijn krantje in Quito kopte de 24e:  Día de compras, noche de paz.

een rij wachtende mensen in El Comercio,aan het eind van de passage is een bank

De meeste mensen maken kennelijk op het laatste nippertje een lijstje van de familieleden die bij het Kerstdiner zullen zijn en breken zich vervolgens –door tijdsgebrek gelukkig maar heel even- het hoofd over passende cadeautjes. Daarna bestormen ze de winkels; vooral de winkels in die onpersoonlijke, uit de States overgenomen shoppingmalls. Daar moet je de dagen voor Kerst met fors ingehouden tred lopen, vaak schuifelen, om niet steeds tegen anderen op te botsen. In de mall is het ook een ‘kabaal’. Een chique mall met de naam Quicentro, heeft zo’n belabberde akoestiek dat het klikken van de dameshakken en de vele, pratende mensen het te ruime volume van de muziek overtreft. Ik zag in Quicentro naast een rij –van minstens een half uur lang- voor de kassa van een kledingwinkel ook een rij voor een bankfiliaal van zo’n 200 meter.  Om één of andere reden trekken de Kerststalletjes, die je werkelijk overal ziet, grote hoeveelheden, genietende kijkers.

Ik heb tijdens de Kerst voor het eerst zelf in de blender sap van de tomate de árbol gemaakt. Het gaat om een eivormige vrucht die aan een soort stammetje groeit. In de tuin in Puembo zijn de stammetjes zo’n 1.50m tot 1.90m hoog en in de top zitten –min of meer loodrecht op het stammetje- takken waaraan de vrucht groeit. Het is een enorm  gezonde vrucht (proteïne, klein beetje vet, fiber, acid, vitamine A en C, calcium, magnesium en ijzer). Ik nam me voor elke dag een glas te drinken.

In wikipedia las ik dat de vrucht ook in Indonesië groeit. Het boompje heet daar Dutch eggplant.

De tomatensoort op de foto is bij deze kleur al rijp. Andere moeten eerst dieprood worden; een mooie Kerstkleur. Mijn –dieprode- tomaten staan in een schaal naast wat kaarsen 

 

 

Met de jaarwisseling zijn verkleedpartijen niet ongebruikelijk. Ik zag heel wat foto’s van dergelijke feestjes (Japanners nemen beduidend meer foto’s, maar hier kunnen ze er ook wat van). Het verkleden is gerelateerd aan het boze, oude jaar dat verdwijnt. Het gaat dus niet om verkleden tot iets moois; de topnummers zijn lelijke mensen en menselijke gedrochten. Op veel plaatsen kun je levensgrote poppen kopen. Die worden thuis eerst in een stoel  gezet en met de jaarwisseling in brand gestoken. Er zijn ook poppen met wat vuurwerk erin.

 

 

 

Soesterkwartierbewoners in America Latino Peet van Breugel