De gevoelstemperatuur van vandaag deed me terug gaan in de tijd, naar januari 1987. Ik woonde destijds nog in Rotterdam op een appartement op de vierde etage met een gigantisch ruim uitzicht, nou ja behalve die koude periode rond 14 januari 1987. Enkel glas, een oude gietijzeren cv ketel die door de wind ook nog wel eens uitging, woonkamer op de noord-oost hoek onder het platte dak en buiten een gevoelstemperatuur maakte dat het zicht op buiten door ijs werd ontnomen. Een week lang ijsbloemen op de ramen, slechts een strookje van 2 centimeter net onder de bovenkant van het raam was vrij. In m’n woonkamer werd het ondanks het 24/7 stoken niet warmer dan 16 graden. Slaapzakken op de bank en kaarsjes voor wat extra warmte op tafel. Het was wel heel knus.

In die tijd kwam ik na een avondje uit, ondanks twee paar handschoenen aan met steenkoude handen boven (geen lift).  Eenmaal binnen werd ik misselijk van de pijn die mijn handen deden toen ze weer een beetje warm werden. Nu weet ik nog steeds niet hoe ik met die koude handen m’n sleutel in het slot gekregen heb, en ik was en ben nuchter.

Sinds die tijd probeer ik mijn kinderen bij te brengen dat gevoelstemperatuur iets is waar je serieus rekening mee moet houden. Voorlopig blijft het nog steeds bij proberen. M’n jongste ging vanavond met katoenen schoenen aan op de fiets, ook al vond ik dat geen goed plan. Hij vond dat twee paar sokken erin hem genoeg bescherming moesten bieden. Hij zal het zelf ervaren, en er daardoor het best van leren.

De Ramp met de Herald of Free Enterprise linkte ik in m’n gedachte ook aan die koude periode in 1987. Handig van deze tijd is dat je heel snel kunt checken wanneer iets gebeurde, het bleek 6 maart te zijn geweest van hetzelfde  jaar. Wel was het ook toen nog heel koud. Al had ik de datum niet in m’n herinnering, de impact van die ramp wel. Misschien kwam dat omdat het me even afleidde van m’n ernstig zieke vader.

M’n vader kreeg in die koude januari maand te horen dat hij een hersentumor had die inoperabel was, of wel niets meer aan te doen (en Feyenoord werd ook al geen kampioen). Tijdens z’n ziekbed zei hij “dit gun ik m’n ergste vijand niet”. In mijn beleving zag mijn vader in die tijd maar een iemand als z”n “vijand”, nl: Joop Den Uyl. Mijn vader overleed aan de gevolgen van de tumor op 4 april dat jaar. Toen in het najaar 1987 het eerste bericht kwam dat Joop naar het ziekenhuis was, voelde ik dit is fout en dit wilde mijn pa dus ook voor hem niet. Kerstavond 1987 kwam het bericht dat Joop overleden was.

De gevoelstemperatuur van vandaag bracht mijn “walk down memory lane” dus terug naar 1987 een jaar waarin ik overleefde met  muziek van Genesis – Carpet Crawl, Simple minds – Alive and kicking en, The Wizz – Can’t you feel a brand new day. Het jaar waarin ik heel wat kussens heb gegooid omdat ik anders de scherven van het servies had moeten opruimen. Te snel denken is echt niet altijd fijn, al is het wel koste besparend geweest in die tijd.

Hoe de zomer was van 1987? Ach hij staat in de top 10 van minste zonuren, en in de top 10 van hoogste neerslag. Al denk ik dat ik daar zelf een aardige druppel aan bijgedragen heb dat jaar.

Waar ik het liefst aan terug denk aan mijn vader die de clip zag: Reep Petite, van Jackie Wilson.  Misschien kwam het door de morfine, maar wat heeft die man gelachen, en m’n broer en ik met hem!

Terug naar vandaag: ik hoop dat de kachel bij iedereen blijft branden, en dat iedereen onderdak heeft (en m’n zoon geen bevroren tenen heeft als hij terug komt). En als er iemand is die geen muts, sjaal of i.d.  heeft, laat het even weten, wie weet wat we kunnen doen.

Tip: Gebruik vooral je verstand, juist in het belang van je gevoel.

En als het weer gaat sneeuwen bedenk dan: het duurt geen eeuwen ;-) Geniet van het extra licht, het gedempte geluid, de natuurlijke anti inbraak-drempels en weet: we wonen niet in Alaska! En help elkaar de winter door.

Ter informatie: inmiddels woon ik al bijna 13 jaar in het Soesterkwartier, en zolang heb ik nog niet eerder op  een en het zelfde adres gewoond. Kortom: Prima wonen hier!

Ngie