De Taalkamer; De alfabetische inzet van toepassingen.

Aap,Noot,Mies,Wim,Zus Jet, de Nederlandse taal in een ander jasje. Sinds enige tijd, is op de woensdagmorgen, ter linkerzijde van de Emmaûskerk, de Taalkamer gevestigd. Niet zijnde het magazijn van ons bekende “leesplankje”, maar een zeer enthousiaste groep mensen die helpen om de aangeleerde woorden, om te zetten in praktijk gebruik.

Stel je nu een het volgende voor: Je komt als gezin / individu in Nederland aan, ongeacht herkomst of achtergrond. Na het registreren van allerlei kenmerken en “vreemdelingen”zaken, komt er, gaande de procedure het woord “inburgering”in beeld. Een loffelijk streven om de “nieuwe Nederlanders” te leren hoe wij in ons “kikkerland” met elkaar omgaan. Een “must”is het leren van onze taal. Dat aanleren valt niet mee, voor iemand die uit Eritrea; Syrië; Irak;Iran; Afghanistan; Engeland; enz. komt. De praktijk is, dat men de allerlei “voorwerpen”en “dingen”met een woord benoemd. Zoals het leesplankje van weleer, levert het plaatje van een Koe,het woord “Koe”op en niet de handeling om gelijk de barbecue aan te steken. Het woord “Lamp”zal dus ook het plaatje van het gelijknamige voorwerp laten zien.

Voor ons als doorgewortelde Hollanders natuurlijk geen probleem. Het wordt wat anders, als je slaagt voor de Inburgering en dus zegge en schrijven 100 namen van producten kan koppelen aan een foto. Maar nu het gebruik in de praktijk. Stel je hebt als “statushouder” ( je mag blijven) een fiets bij de kringloop aangeschaft, maar de voorband is leeg. Het woord “fiets” is bekend, maar nu de “fietspomp.

Wright, men houden de beide armen op borst hoogte in horizontaal, gebogen stand. Denkbeeldig houd men een handvat vast en terwijl men sissende geluiden maakt, beweegt U de armen “pompend “langs verticale richting, heen en weer. Het zal U daarna niet verbazen, dat U een fietspomp krijgt aangereikt.

Het kan natuurlijk makkelijker door de betreffende woorden te koppelen en als vragende “zin” uit te spreken. En daar wringt de bekende “Hollandse”schoen. Dat leren ze niet.

De Taalkamer wel. Een groot aantal vrijwilligers en een evenzo groot aantal “ingeburgerde” mensen krijgen praktijkles. Hoe om te gaan met al die woorden en ze aan elkaar te knopen met voegwoorden, voorvoegsels, lidwoorden en bijvoeglijke naamwoorden. Los van de tegenwoordige- verleden tijd.

Woensdagmorgen 13 september. Mede mensen uit zo,n 5 culturen, schuiven aan in de Taalkamer. Er is geen sprake van groepering van afkomst. Alles zit gezellig door elkaar, krijgt van de “Engels”ingeburgerde medewerker koffie en thee ( met koekje) . Het is even kijken wie leerling is en wie Leeraar, omdat dit verschil niet zichtbaar is. Pas nadat er wat namen worden voorgesteld en er naambordjes worden opgedaan, herkend men de reden van aanwezigheid.

Edo van den Brink, maakt even een openings ronde:t. 3 weken terug is het project “reizen”gestart, inhoudende dat men de nieuwe Nederlanders kennis laat maken met het gegeven dat er hier bussen en treinen rijden. Een bezoek aan het station maakt daar deel van uit. Uitleg over poortjes en pasjes. De gevaren van “het spoor” en uitleg wat je op een station kan doen. En zoals Edo later zegt.” In Eritrea rijden geen treinen, dus alles is nieuw voor ze”. Een van de opdrachten is “simpel” Je moet morgen om 12.00 uur in Groningen zijn, zoek je reis uit en welk vervoerbewijs hoort daarbij, wanneer vertrek je, vanwaar, hoe laat kom je aan, moet je overstappen enz. ( simpel toch). Het is hierbij de bedoeling dat met behulp van wat wij de Nederlandse taal noemen, de man uit Eritrea in Groningen komt. Vandaag mochten er ook wat deelnemers, het internet bezoeken om het van die zijde te proberen.

Andere projecten gaan over “gezondheid”dokter bezoek, tandarts enz. Hoe doe je dat.

Na de openingswoorden zijn er groepjes gemaakt, met de verschillende niveau’s van deelnemers. Immers er zijn al mensen die heel goed Nederlands spreken, maar ondersteuning nodig hebben om begrijpelijke zinnen te maken. En anderen die nog niet lang hier zijn en dus alles als nieuw ervaren.

De opdracht van vandaag ging door het slechte weer niet door, namelijk. Fiets van deze plek naar Ikea met behulp van deze kaart. Op de kaart een aantal markante punten waar de deelnemer vragen moet beantwoorden. Een soort puzzeltocht waar de uitdrukkingsvaardigheid belangrijk wordt. Zoals moge blijken, dat een bezoek aan de Groene-Stee in park Schothorst, de nodige vragen oproept en beantwoord moeten worden ( in het Nederlands). Eerlijk gezegd zal menig bewoner van “autochtone”afkomst hier al moeite mee hebben, laat staan als je uit Irak komt.

Terwijl een jonge man, het woord “sieraad” blijft herhalen en daar duidelijk moeite heeft met letter r in het woord.-[ Het articuleren van onze taal is nu eenmaal een ingewikkeld proces] .- Wordt in een andere groep pogingen gedaan de zins opbouw van het kopen van een vervoerbewijs, op rij te krijgen.

Het Team: Edo / Ruurt / Sonja / Marijke / Ana Marie /Melinda, vandaag de vrijwilligers die de “taalkamer'” kleur geven. Geen haast, geen druk er staat niemand in de hoek op een krukje met een puntmuts op. Professionele uitstraling, geduld en veel herhalen. De cursisten vinden het “machtig”mooi. Zoals de dame uit Iran meld; “Ik hier goed leren praten Nederlands, jij mij begrijpen”