Waar woont Bernard?
“Iedereen kent me hier wel” zegt Bernard van Gellekom. Ook als je nog maar vijf minuten met hem in gesprek bent vind je dat helemaal geen vreemde uitspraak. Want hij werd geboren op de Soesterweg nummer 10. Verhuisde naar 327 een oneven nummer in die straat en vervolgens weer naar de even nummers; de Soesterweg 452. Daar woont (en werkt) hij nu al 25 jaar in het pand van zijn Opa. Maar dat is niet de enige reden dat je hem gelooft als hij zegt dat zoveel mensen hem kennen. Want hij is ook zeer actief en betrokken bij alles wat hem ‘voor de voeten komt’. Dus óók in zijn straat en óók in zijn buurt. En tenslotte is Bernard ook nog eens een bruisende persoonlijkheid, iemand die duidelijk aanwezig is. Een geboren Soesterkwartierder is hij dus en sterk vergroeid met zijn buurt. Hij heeft er nooit, ook niet één keer, over nagedacht ergens anders te gaan wonen.
Hoe groeide Bernard op?
Bernard vertelt dat hij uit een gezin komt waarin zijn moeder enorm veel gezelligheid creëerde. Zijn vader volgde opa op. Opa –die ook Bernard heette- runde op nummer 452 een garage annex pompstation, was ook autodealer en had een taxibedrijf. “Dat was kei- en keihard werken”. Naast het gezellige thuis weet Bernard ook van jongs af aan wat doorzetten, en hard werken is. “Als kind hielp ik al met het onderhoud aan het huis en de tuin en deed ik klusjes in voor het door zijn ouders overgenomen taxibedrijf. Dat betekent niet dat hij altijd thuis was. Integendeel. Want met zijn broer, neven en vrienden was hij als het maar even kon op straat te vinden. Van zoete straatspelletjes tot uitvreten Bernard noemt het zelf: “Living on the edge”, leven op het randje. Met de crossfiets over de hoge dakgoten bij de renovatie woningen, vuurbakken bouwen en er dan overheen springen met de crossfiets, over het rangeerterrein rennen naar de Bokkeduinen. Hij werd daardoor nogal eens thuis gebracht door de wijkagent. Maar het waren meer de spannende dingen die ze deden. Vernieling of inbraak, dat kwam niet in ze op. Het straat leven leerde hem de buurt kennen, contacten leggen en samen problemen oplossen. Door een groep zeer goede vrienden zijn ook Bernard en Ingeborg door de crisis geholpen, het werkt dan ook twee kanten op zegt Bernard
Wie is Bernard?
“Dat is een rode draad in mijn leven”, zegt Bernard: “Actief zijn, buiten zijn, contact maken, creatief zijn, iets voor anderen betekenen”. “Ingeborg, mijn vrouw, heeft dat ook”. “En”, zegt hij, “tegelijkertijd heb ik een stabiele basis, een vaste plek, een thuis nodig”. Daar zorgt zij voor, zodat ik mijn ding kan doen. “Tenslotte”, zegt hij: “ik ben vooral kind gebleven; ik ga overal blanco in en ik ben naïef creatief”. “En daarbovenop heb ik een behoorlijke dosis eigenwijsheid” want enige opleiding heeft hij nauwelijks genoten. Zijn handicap aan de linker onderarm heeft hem altijd in zijn concentratie parten gespeeld op school. Maar ik las erg veel, vooral stomweg encyclopedieën, verteld hij me. Hij heeft dan ook de encyclopedie geërfd van zijn moeder waar ze beiden nooit in konden vinden wat we zochten verteld hij me met lachtranen in zijn ogen. Als jongetje wilde Bernard boer worden, buiten, zelfvoorzienend en onafhankelijk. Nu terugkijkend lijkt hem onderwijzer op een basisschool echt te gek, tot een jaar of 8 zijn mensen nog het puurst, daarna leer je wat bij maar ook heel veel puurheid af, vindt de man. De kinderdroom weerspiegelt de elementen in de rode draad in zijn leven en zijn behoefte aan een stabiel thuis en maximale vrijheid.
Wat Bernard doet
Zoals dat vaak met dromen gaat; ook bij Bernard werd het iets anders. Op de Soesterweg runt hij sinds 1996 (eerst samen met jeugdvriend Michel) een eigen bedrijf: B.v.Gellekom, Sales & Design. Kijk je op de gelijknamige website, dan zie je een enorme hoeveelheid activiteiten: Reclame, textieldruk, bannersystemen, standbouw, grafische vormgeving, belettering, webhosting en –design, winkelinrichting enzovoorts, enzovoorts. Teveel om op te noemen. Net als de persoon zelf een bruisend en veelzijdig geheel. Bernard biedt die diensten al vanaf de begintijd 1996 aan in een netwerk van klanten en leveranciers die soms zelfs gezamenlijk bij hun op het atelier aan tafel zitten.
In de filosofie van het bedrijf staan verantwoord(ing), lef en sociale betrokkenheid centraal.
Al jaren begeleid Bernard mensen in re-integratie trajecten, mensen zoals Bernard zegt’ net niet aan de gelukkigste kant van deze taaie maatschappij zijn komen te staan. Maar ook een Jelle Bakker die met zijn autisme een zinvolle, maar ook volwaardige werkplek heeft in het bedrijf.
Je voelt het ook aan het pleintje voor het pand. Daar staan een barbecue en bankjes onder de nog jonge bomen geheel ingericht op het samenkomen en representeert dat wat Bernard en Ingeborg zo aanhangen. Hier kun je dan ook, al met een beetje goed weer –naast Bernard en Ingeborg- familie, buren, vrienden en relaties treffen. Op een bord lees je de naam van het pleintje: Herminaplein, naar mams…
Geef een reactie